In New York, Londen, Milaan en Parijs is het grote zomermode-examen alweer achter de rug. Wij waren op het appèl, vergaapten ons aan tientallen silhouetten van nog veel meer collecties en noteerden keurig wat we zagen. Met commentaar.

GIORGIO ARMANI/EMPORIO ARMANI

Origine: Milaan, Italië.

Getekend door: Giorgio Armani die hoofd- en bijlijn overziet.

Rangschikking: een der groten in Modeland (met vorig jaar een geschatte omzet van 50 miljard fr.). Een Vaste Waarde, verheven boven trends. Armani is erkend in modekringen en wordt gedragen door een breed (welstellend) publiek. Van Hollywood-sterren over businessdames en -heren tot modieuze jongeren zonder fashion victim-ambities. Dit jaar is Armani-jaar: het huis bestaat 25 jaar en dat wordt passend gevierd (zie Armani van A tot Z, p XXX). Met nieuwe kantoren in een oude fabriek in Milaan, met de lancering van Mania, een nieuw parfum, met een eerste, uitgebreide homecollectie, met….

Toetje op de verjaardagstaart is een groots opgezette Armani-retrospectieve in het New Yorkse Guggenheim-museum (van 13 oktober tot 10 januari).

Sterke punten: Armani beseft heel goed dat een status-quo onvoldoende is om overeind te blijven op de competitieve modemarkt. Door zijn twee collecties waart een moderne en vernieuwende geest. Emporio toont een meisjesachtige en kleurrijke collectie in een mix van materialen. Ook het kleurenpalet bij Giorgio Armani is optimistisch gestemd: van fel tot pastel. Geen (of bijna geen) grijs broekpak gezien! De Russische expressionist Kandinsky wordt genoemd als inspiratiebron. Voor de avondjurken worden alle registers opengetrokken: lovertjes, transparante stoffen, zacht in elkaar vloeiende kleuren.

Zwakke punten: het geheel oogt wel zeer jong. Maar ach, waarom zouden we de feestvreugde bederven?

Blikvangers: de lading sterren die Armani voor het defilé van Giorgio bijeen kreeg. (Daar komt Tina! Is dat Glenn Close niet? Zie, Sophia Loren. My God, Ricky Martin! Ronaldo, zeker weten!)

GUCCI

Origine: Milaan, Italië.

Getekend door: Tom Ford.

Rangschikking: van bijna bankroet Italiaans lederhuis tot hottest modelabel, en dat op nauwelijks 6 jaar tijd. Met dank aan het gouden duo Ford (creatie) en Domenico de Sole (zaken). Na het afwenden van een mogelijke overname door de luxegroep LVMH, vormt Gucci Group nu een luxeconglomeraat op zichzelf: eind vorig jaar werd de inlijving van het modehuis Yves Saint Laurent officieel. Ook over dat Franse huis krijgt wonderboy Tom Ford nu zijn zeg. Al was het bij het ter perse gaan nog niet duidelijk aan wie Ford de prêt-à-porter van Saint Laurent zal toevertrouwen. Olivier Theyskens? Jeremy Scott? Of zal hij het zelf doen?

Sterke punten: de manier waarop Ford tegelijk sterke en sexy silhouetten neerzet. De manier waarop hij een soort punkrock-kitsch verheft tot het summum van modieuze luxe. De manier waarop hij een onwaarschijnlijk duur cachet geeft aan slangenmotieven, broeken bezaaid met pailletten en asymmetrische jurken gedragen op roze panty’s. En godzijdank zorgt Ford in deze kleurrijke zomer nog voor voldoende zwart.

Zwakke punten: deze collectie, met ook eenvoudige zwarte broekpakken en mouwloze jurken, had een lager Las Vegas-gehalte dan de voorgaande, wat ons positief lijkt. Maar roze panty’s, al ziet het geheel er duur uit: neen, bedankt.

Blikvangers: het stijve-piekjeshaar, de ontelbare schoudertassen en -tasjes, de badpakken in slangenmotief.

MAX MARA/SPORTMAX

Origine: Milaan, Italië.

Rangschikking: commercieel Italiaans modehuis. Met collecties voor de betere boetiek: elegant en luxueus, modern maar nooit avant-garde. Dat laatste betekent echter niet dat Max Mara inslaapt: de sportieve bijlijn Sportmax ziet er steeds jonger en flashier uit en ook de hoofdlijn ondergaat geleidelijk een verjongingskuur.

Sterke punten: bij Max Mara een trefzekere balans tussen mode en draagbaarheid. De seventies-trend wordt hier knap en vrouwelijk vertaald: sexy hemdjurken, chiffon blouses, smalle bermuda’s. De vrolijke Sportmax-collectie kan zo in een reiskoffer met bestemming strand: piepkleine bikini’s met bloemenruches, voetbal-T-shirts, fluide sjaalprintjurken, een schier eindeloze reeks mouwloze tops.

Zwakke punten: bij Max Mara weinig uitschieters. Geen ah’s en oh’s, gewoon een rustig mmm… mooi, maar ook, het moet gezegd: geen bah’s. Is dat een zwak punt? Het hangt ervan af hoe je het bekijkt. Max Mara-klanten zullen dat net een sterk punt vinden.

Bij Sportmax: het unidimensionale van de collectie. Alleen voor, bij voorkeur piepjonge, vakantiegangers.

Blikvangers: Bij Max Mara het indrukwekkende palet aan blauwtinten. Hadden we maar zoveel keuze gehad in onze schooluniformtijd. Bij Sportmax de grote draagtassen.

PRADA/ MIU MIU

Origine: Milaan, Italië.

Getekend door: Miuccia Prada, verantwoordelijk voor zowel hoofd- als bijlijn.

Rangschikking: een van de meest invloedrijke modemerken, zo niet het invloedrijkste, van de jaren ’90. Miuccia Prada verrast elk seizoen met collecties die hun tijd steevast vooruit zijn. Ondertussen bouwt echtgenoot Patrizio Bertelli, mee verantwoordelijk voor het zakelijk succes van Prada, aan een eigen luxe-imperium. Bij Gucci mag Prada dan op een koude douche onthaald zijn, ondertussen heeft het huis zich wel al ingekocht bij Fendi en het schoenenmerk Church. Prada heeft eveneens een controlerend belang in de hippe modelabels Helmut Lang en Jil Sander.

Sterke punten: met deze collecties heeft Miuccia Prada haar – weliswaar baanbrekende, maar toch – “lelijke” fase achter zich gelaten. “Ik kon niet verder gaan zonder onnatuurlijk te worden, vandaar”, vertelde ze na afloop van het defilé. Na de neo-ecolo van vorig seizoen bij Prada en de technohippie bij Miu Miu stelt ze nu een terugkeer naar de discrete charme van de bourgeoisie voor. “Oprechte chic”, zegt ze zelf. Bij Prada is die chic in een seventies-sfeer gedoopt: knielange rokken met een cardigan. Of met een rolkraagpull of een chiffon blouse. Onverwachte motieven als lipsticks, hartjes en lippen doen geen afbreuk aan de bourgeois dames. Voor het jongere Miu Miu werd uit de jaren ’80 preppy kostschoolstijl geput.

Zwakke punten: we hebben er geen gevonden. Alleen: veel stukken zijn zo herkenbaar, dat er als het ware in grote cijfers een datum opstaat. En een beetje modefreak komt nu eenmaal niet buiten met een Prada van één seizoen, laat staan twee seizoenen, geleden. Maar laat dat voor een gewone modeminnaar geen bezwaar zijn.

RUFFO RESEARCH

Origine: Milaan, Italië.

Getekend door: jonge ontwerpers. Raf Simons en Veronique Branquinho deden het de voorbije twee seizoenen, voor dit seizoen werd alweer een Belgisch modeduo aangetrokken: A.F. Vandevorst.

Rangschikking: Ruffo is een gevestigde en dure Italiaanse lederfirma. De afdeling Ruffo Research, waarvoor jonge en avant-garde-ontwerpers ingehuurd worden, is als het ware het bedrijfslaboratorium. In de proefbuizen aldaar wordt gezocht naar de juiste verhouding tussen creativiteit, uitstekende grondstoffen en traditionele vakkennis. Met goed resultaat.

Sterke punten: laat de te duidelijke A.F.-ziekenhuisreferenties weg – witte klompen, chirurggroene pakjes – en er blijft een wondermooie collectie over. Zeer vrouwelijk en helemaal A.F. Vandevorst, maar nu uitgevoerd in prachtig leer en daim. Neem nu zo’n witte jurk met vooraan subtiele ruches. Of een grijs daim broekpak. Bij de volgende trip naar Milaan staan we gegarandeerd te kwijlen voor het raam van de Ruffo-boetiek in de Via della Spiga. Waarna een snelle oefening lires-omzetten-in-Belgische-franken (laat de euro maar komen!) ons nog sneller terug tot de realiteit zal brengen. Ook voor mannen is er moois: losse schortjassen (grijs of wit) en grijs leer met het uitzicht van ribfluweel.

Zwakke punten: de motardpakken in gekrast leder.

Blikvangers: de make-up (witte glans in een afgelijnde cirkel op het gezicht) en de feeërieke presentatie. Middenin de zaal stond een indrukwekkende ijssculptuur van Filip Arickx’ (de F. uit A.F.) broer Tom. Veertig blokken ijs van 120 liter werden bewerkt tot indrukwekkende ijsbloemen. Verderop liepen de modellen tussen nepstalactieten.

JIL SANDER

Origine: Hamburg, Duitsland. Defileert in Milaan.

Rangschikking: met haar minimalistische, van franjes ontdane collecties, verwierf Jil Sander een stevige reputatie in meer intellectuele modekringen. Sander ging zelfverzekerd haar eigen weg en haar recent afgesloten modehuwelijk met Prada (dat daarvoor 4 miljard frank veil had en nu 75 procent van de aandelen bezit) deed menig insider dan ook de wenkbrauwen fronsen. Kwatongen beweerden al snel dat het behoorlijk botste tussen Sander en de flamboyante Prada-baas Bertelli. Ze kregen gelijk. Eind januari stapte Jil Sander zelf op. Ze blijft wel een belangrijke aandeelhouder in het bedrijf. Met het terugtreden van Sander wordt de hele fusiebeweging in de mode in een ander daglicht geplaatst. Want de vraag is natuurlijk: wat zal er gebeuren met de Sander-collectie? Wie zal ze tekenen? Welke richting gaat het uit? Bertelli’s plannen voor Sander zijn in een eerste fase: de opening van nieuwe boetieks en het aandeel van accessoires verhogen van nog geen 10 procent tot 30 procent van de verkoop.

Sterke punten: zonder haar origines te verloochenen, bracht Jil Sander een zekere lichtvoetigheid in de zomercollectie. Met onder meer tere witte jurken in geometrische stroken stof, met vederlicht luxueus tricot (zwart of hoogblauw), met knielange rechte rokjes die vooraan een “wrong” krijgen.

Zwakke punten: we twijfelen aan de blikvangers.

Blikvangers: nog nooit vertoond bij Sander. Verschillende bloemenmotieven, het woord hawaïprint wordt zelfs door Sander in de mond genomen. Maar kant-en-klare, opdringerige hawaï is het gelukkig niet geworden: van buiten zijn de bloemen afgebleekt, aan de binnenkant van de stof zie je de “echte” kleuren. “De bloemen groeien naar binnen, naar het lichaam toe”, aldus nog de perstekst.

STRENESSE/GABRIELE STREHLE

Origine: Nördlingen, Duitsland. Met elk seizoen een defilé in Milaan.

Rangschikking: de jassenfabriek van de familie Strehle groeide onder het creatieve bewind van schoondochter Gabriele Strehle uit tot een gerespecteerd – zowel creatief als commercieel – modebedrijf. Strenesse brengt kleren voor de moderne, actieve stadsvrouw: vernieuwende stoffen, kwaliteit en een eigentijdse snit. Minder streng dan Jil Sander, hipper dan Max Mara en met een langere versheidsdatum dan Prada. Naast de hoofdlijn en de meer casual collectie Blue Strenesse, wordt voor de zomer een nieuwe lijn gelanceerd: Gabriele Strehle Jeans.

Sterke punten: we vergapen ons altijd aan de understated chic van Strenesse. Dat was dit keer niet anders. Zelfs de korte hotpants, de minuscule topjes en de doorkijkblouses neigen nooit naar gratuite seks. Het beeld blijft volwassen en elegant. Onder een transparante jurk bijvoorbeeld, komen een bijbehorend shortje en bustier. Ook het zachte kleurenpalet – wit, lichtblauw, lichtgeel, goud – geeft de collectie cachet.

Zwakke punten: we zagen veel moois, maar nogal veel van hetzelfde (heupbroekjes, minitops, flodderjurkjes).

Blikvangers: de kortste hotpants met brede riem. En de benen eronder.

VERSACE

Origine: Milaan, Italië.

Getekend door: Donatella Versace. Zij volgde midden 1997 haar vermoorde broer Gianni op.

Rangschikking: Donatella en haar omgeving staan voor de opdracht om een modenaam uit te bouwen tot een merk. Daaraan wordt nu koortsachtig gewerkt. Zo is een volwaardige accessoirelijn de komende jaren een prioriteit. Ondertussen zit Donatella in een weinig benijdenswaardige positie. In alles wat ze doet, wordt ze afgewogen tegen haar broer en bovendien regeren de grote luxeconglomeraten nu het Modeland. En de hipfactor van het label is niet meer wat hij geweest is. Tenminste niet in modekringen, maar Versace’s status in de muziekbizz is sterker dan ooit. Madonna zat naast Mary J.Blize voor de Versus-show in New York. Om maar een paar namen te noemen.

Sterke punten: rock-‘n-rollgriet Donatella zette een uitdagende en supersexy collectie neer, helemaal in de vaak verguisde sfeer van de jaren ’80. Te nemen of te laten. Onze voorkeur ging uit naar de zwoele blouses en palmboomprintjurken met duizelingwekkend decolleté.

Zwakke punten: de op z’n Grieks gedrapeerde jurken in chiffon lijken ons eroverheen. Wie de grenzen van kitsch en vulgariteit aftast, zit er wel eens naast…

Blikvangers: de ladingen nepdiamanten op de hoge sandalen, op de vele schoudertassen en riemen.

JURYRAPPORT KORT

HERMES

De Belg Martin Margiela tekent voor dit Franse luxehuis een aristocratisch chique kledinglijn. De mooiste en duurste materialen worden bovengehaald voor een lang houdbare en franjeloze collectie met comfortabele, fluide pantalons in de hoofdrol. Bij Hermès geen schreeuwerige logo’s. En geen piepjonge topmodellen op het defilé. Vrouwen van verschillende leeftijden stappen minzaam lachend door de zaal. De enige frivoliteit: Jane Birkin, met brede smile.

TREND LES COPAINS

Commerciële Italiaanse collectie, getekend door Lawrence Steele. Voor de eerste zomer van het nieuwe millennium wil Trend een nieuwe vrouwelijkheid voorstellen, fris, subtiel sexy, kleurrijk en met humor. Deze goede voornemens werden meteen uitgevoerd: vederlichte jurkjes overtrokken met plastic schijfjes, rode aronskelken als weerkerend thema, korte topjes en smalle pantalons.

EMILIO PUCCI

Na een ontgoochelende wintercollectie zet Laudomia Pucci (dochter van de overleden Emilio) het jaar 2000 goed in. We kregen geometrische prints en sjaalstoffen, handelsmerk van het huis, in verschillende versies en kleuren te zien. Helemaal Pucci dus, in een update-versie. Ondertussen wordt Pucci het hof gemaakt door de Grote Spelers op de markt. De vrouw en de dochter van de Belgische financier Albert Frère (gelieerd met LVMH en ingekocht bij Joseph) zaten op de eerste rij. Zou het iets betekenen?

MOSCHINO

Het was bijwijlen knipperen met de ogen. Voor ons defileerde een bont allegaartje: cabaretzangeressen, piraten, psychedelische hippies. Karikaturaal en lichtvoetig gepresenteerd. Met hier en daar de woordspelletjes waar het huis Moschino een patent lijkt op te hebben. Een uitbundige show, daar niet van, maar we vragen ons toch af wat de moderelevantie ervan is. We hebben het antwoord nog niet gevonden.

DOLCE & GABBANA

De shows van het duo Domenico Dolce en Stefano Gabbana zijn altijd een evenement. Dit keer was hun zaal omgebouwd tot een levendig marktplein, groente- en visstalletjes incluis. Whitney Houston en Salma Hayek zaten op de eerste rij. En dan de kleren: superminirokjes gedragen met tijgerkousen, zwarte mannenpakken bezaaid met nepdiamanten, bonthandtassen, doorkijkblouses met daaronder miniscule glitterbikini’s. Moeten we nog meer zeggen?

BYBLOS

Doelgroep voor Byblos is de moderne stadsvrouw die een mix van klassiek en sportief wil. Huisontwerper John Bartlett vertaalde dat naar satijnen bustierjurken in pasteltinten, satijnen rokjes, mooi geknipte seventies-pantalons en chique blouses. Niet slecht, niet beklijvend.

GENNY

De tweede collectie van de halve Belg Josephus Thimister voor Genny. Zeer apart en poëtisch. Thimister verwijst naar moderne dans en Martha Graham als referentiepunt, naar beweging als centraal thema. Dat resulteert in gracieuze, lange silhouetten in eigenzinnige materialen: kreuk- en papierstoffen versus mousseline en tule.

GIANFRANCO FERRE

In de showroom van Ferré zagen we pas hoe opulent en barok de collectie wel was. En waren we een beetje onder de indruk van die chique-madammenmode. Op het podium kon de collectie ons minder bekoren: de stroeve architecturale lijnen kwamen nogal oubollig over.

Trui Moerkerke