Met een overvolle agenda, een druk gezinsleven en een actieve vriendenkring, ben ik blij als ik me eens een avond helemaal alleen in de zetel kan nestelen met een goed boek en mijn favoriete muziek. Ik kan dan echt genieten van het alleen zijn. Hoe het voelt om echt eenzaam te zijn, kan ik me heel moeilijk voorstellen.
Je zou verwachten dat eenzaamheid vooral iets is wat oudere mensen treft die nauwelijks nog buitenkomen en amper bezoek ontvangen, maar dat blijkt niet te kloppen. Verschillende onderzoeken tonen aan dat het vooral twintigers zijn die zich regelmatig alleen op de wereld voelen. Dat is verrassend, omdat twintigers midden in het leven staan en vaak een helse sociale agenda hebben. Maar eenzaamheid wil niet per se zeggen dat je afgezonderd leeft. Je kunt je ook alleen voelen met een hoop familie en vrienden om je heen.
Leen Heylen, die er haar doctoraal proefschrift over schreef, verklaart de eenzaamheidspiek bij jongeren door de ingrijpende veranderingen die zich op dat moment in hun leven voordoen. Op kot gaan om te studeren, verhuizen naar een andere stad waar je een baan hebt gevonden, kinderen krijgen, een huis kopen en verbouwen: het zijn stuk voor stuk redenen waarom vriendschappen kunnen verwateren en familiebanden minder intens worden.
We verwachten vaak ook te veel van vriendschapsrelaties. Maar iedereen heeft het druk: met de studie, de carrière, het nieuwe lief, de kleine kinderen. Alleen al je verwachtingen bijstellen kan helpen tegen het ontluikende gevoel van verlatenheid en eenzaamheid.
Wie denkt dat sociale media soelaas bieden, moet ik teleurstellen: ze helpen slechts in beperkte mate en in specifieke gevallen. Een studie van de universiteit van Michigan toont aan dat een platform als Facebook enkel helpt om bestaande contacten te onderhouden. Wie eenzaam is en hoopt dat te verhelpen met een rist Facebook-vriendjes voelt zich na enkele maanden meestal nog eenzamer.
Wat wel helpt: een positief zelfbeeld. Recent onderzoek legt een duidelijk verband tussen eenzaamheid en donkere denkpatronen. Leer jezelf dus graag te zien. Geloof in de toekomst. Therapie of andere professionele bijstand is hiervoor zelfs niet altijd noodzakelijk. Lid worden van een club waar iedereen elkaar helpt en begrijpt, kan niet alleen een remedie zijn tegen het alleen zijn, het helpt je ook bij het oppoetsen van je zelfbeeld. Je zult je niet meer zo makkelijk een zonderling of buitenbeentje voelen.
In de reportage ‘The Gay-Team’ (pagina 20) vertellen leden van uiteenlopende LGBT-verenigingen, van rugbyploeg tot koor, hoe fijn het is om je te amuseren met gelijkgezinden, of ze nu lesbisch, homo, biseksueel of transgender zijn. Deze organisaties zijn goud waard, want de LGBT-jeugd voelt zich veel vaker uitgesloten en kampt makkelijker met eenzaamheid en depressies.
Dat de politici zich bewust zijn van het probleem zagen we recent nog toen N-VA aankondigde een verkiezingsthema te maken van de bestrijding van eenzaamheid. In Nederland gaan er zelfs stemmen op voor een wethouder (een schepen in België) tegen eenzaamheid, en in het Verenigd Koninkrijk is er al een ‘ minister of loneliness‘. Alleen jammer dat men zich daarbij vooral op ouderen richt.
ruth.goossens@knack.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
