Zeevlinders

Het zijn wonderlijke dagen, die tussen geluk en mistroostigheid aarzelen. Soms sla ik muggen dood, die rode vlekjes op de muren achterlaten. Dat vind ik sneu: de hele nacht zoemen en zuigen en dan toch nog roemloos ten onder gaan voor je met de buit kunt wegkomen.

Soms ga ik naar mijn kapper van achtenzeventig, die al zijn haar nog heeft, maar zijn vrouw al bijna tien jaar kwijt is. “We waren van plan aan zee te gaan wonen”, zegt hij terwijl zijn schaar in de lucht hapt. “Maar wat moet ik in mijn eentje aan zee gaan zitten koekeloeren? Ik heb dan maar besloten om voort te doen, terwijl ik het niet meer nodig heb om den brode. Mijn dochter begrijpt dat niet goed.”

Ik zeg dat ik denk dat het de juiste keuze was, beschutting te zoeken in de vertrouwdheid van kammen en pommades. Ik zou óók blijven schrijven mocht een gezwel mijn geliefde weghalen. Dat is natuurlijk erg tragisch, maar tegelijk is het mooier dan als ze er uit eigen keuze vandoor gaat. De liefde blijft bestaan, over het graf heen, terwijl je anders achterblijft met uitspraken als: “ik voel het niet meer”, “het is op”, “de vlinders zijn weg” en zulke gemeenplaatsen.

De impact van vlinders in onze samenleving mag niet onderschat worden. Je vindt geen diersoort die meer gezag heeft over de mensen. Je mag samen drie kinderen hebben of een zaak opbouwen met zeventien filialen: geen kruid is ertegen gewassen als de vlinders beginnen te fladderen. Met vleugeltjes als scheermessen. Ik las over een vent die zijn rivaal met een kruisboog heeft doodgeschoten. De vrouw om wie de ruzie draaide, is daarna bij hem teruggekeerd. We blijven ondoorgrondelijke wezens, vol instincten en oude driften.

Mijn kapper haalt zijn mes over een verweerde scheerriem. “Terwijl dit koppel aan het paren is,” zegt een neusstem vanuit een schemerige achterkamer, “probeert hun buurman hun nestmateriaal in te pikken.” Het gaat over flamingo’s op Sardinië. Vervolgens wordt er ingezoomd op de zeevlinders, die bij valavond actief worden.

Ik stel vast dat ik niet weet hoe een zeevlinder eruitziet. Zou je die ook in je buik kunnen hebben? Allicht wel, als je jong bent en aan de kust woont. Te vrezen valt echter dat je ingewanden er op een dag te star voor worden. Dan verdwijnen de vlinders, en vind je in de brievenbus een uitnodiging voor de nationale screening tegen darmkanker.

Mijn kapper kijkt dromerig in de spiegel. “Ze was een schone vrouw,” zegt hij over zijn betreurde echtgenote. “Rood haar, maar zonder sproeten. We waren bijna vijftig jaar samen. We hadden een goed huwelijk.”

Sinds haar dood kan hij de tuin niet meer in, omdat zelfs haar stokrozen pijn doen. “Soms krijg ik nog belangstelling van andere vrouwen”, zegt hij. “Maar ik voel de klik niet.”

“Zonder klik gaat het niet”, zeg ik.

“Deze naaktslakken met hun rare uitsteeksels,” zegt de stem, “behoren tot de meest kleurrijke schepsels.”

Buiten straalt de zon. De wereld loopt vol mensen.