Sinds 2003 is haar naam verbonden met Hermès. In dat jaar legde Bali Barret zichzelf een missie op : de carré opnieuw uitvinden. Vandaag superviseert ze de vrouwencollecties van Hermès, een kennismaking in dertien poses.

Bali Barret, gedelegeerd directeur van de vrouwencollecties van Hermès, neemt geen blad voor de mond. Ze praat met een wat schorre stem. Ze heeft een heldere lach, laguneblauwe ogen, een androgyn silhouet en een heel eigen manier om de typische vierkante Hermèssjaal te dragen. Vandaag is het ‘Le Trou de Mémoire’, een effen creatie met laserperforaties uit haar eerste collectie ‘Soie belle’. Bali Barret rijmt op atypisch, chic en onconventioneel.

1. NATUREL

Een paar jaar geleden arriveerde ze voor een interview, doornatte haren, doornatte rode laarzen en een carré onder haar helm. Ze had haar scooter buiten geparkeerd, in de regen, en zag er behoorlijk rebels, maar ook onweerstaanbaar chic uit. De scooter heeft ze inmiddels, na een ongeval, definitief geparkeerd. Veel geluk heeft ze gehad, want het had veel erger kunnen zijn. Het bleef bij een paar builen en kniekwet-suren. Maar ze zag het als een teken, haar zoontje was net vier toen ze bij zichzelf dacht : ?Dit is niet verstandig.” Het ventje was toen trouwens ook in de weer met carrés, hij maakte er Zorrocapes van. Maar die periode is voorbij, hij is nu zes en geeft de voorkeur aan een das. Een das van Hermès. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

2. EVIDENT

?De dag dat Pierre-Alexis Dumas (artistiek directeur-generaal van het huis) me voorstelde om gedelegeerd artistiek directeur van de vrouwencollecties te worden, in januari 2008, was mijn eerste reactie dat hij knettergek was. Maar hij repliceerde : ‘Nee hoor, voor mij is het de evidentie zelve.” In feite is het allemaal geleidelijk gegaan, er was een vertrouwdheid, een vanzelfsprekendheid, iets natuurlijks… En Pierre-Alexis is natuurlijk een groot talent : hij ziet dingen in mensen die ze zelf niet zien. Al in 2003 had hij me voorgesteld een zijdecollectie te ontwerpen voor Hermès, en eerlijk gezegd, voor mij was het niet duidelijk dat ik daarvoor de aangewezen persoon was. Zeker als je mijn creatief werk uit die periode een beetje kent : ik ontwierp vooral erg minimalistische kleren, en de carré is allesbehalve ‘less’, maar ‘more’. Maar hij had meer dan gelijk. Ik vond het best spannend en de inspiratie begon meteen te stromen.”

3. ONSTUITBAAR

Als Bali Barret besluit om te vertrekken, vertrekt ze. Of liever, ze slaat de deur achter zich dicht. Bijvoorbeeld bij Esmod Paris, de modeschool waar ze zich in 1982 op zestienjarige leeftijd inschreef, maar al snel weer opstapte, omdat ze het vak wilde leren in het echte leven. ?Ik besefte dat je dit vak pas echt kunt leren in samenwerking met anderen. Zo werkte ik enkele jaren mee aan het ontwerpen van collecties in Spanje, Italië, Frankrijk en de Verenigde Staten. Ik werkte voor de high-end, voor het middensegment en voor de massaconfectie, want ik was geïnteresseerd in de mechanismen van het hele proces. Ik heb dan alle mogelijkheden op een rijtje gezet, en zag wel ongeveer waar ik naartoe wilde.” In 1998 lanceert ze haar merk Bali Barret.

4. ARCHIEVEN

Ze houdt van de Carréothèque van Hermès, in Pantin en in Lyon, ?waar alles zo mooi gerangschikt is, chronologisch, elke carré op een kleerhanger, van de eerste tot de laatste kleuring, sinds de creatie van de vierkante sjaal in 1937, in een ruimte met klimaatregeling, helemaal niet groot, over drie niveaus. Fabelachtig. In 75 jaar werden bijna drieduizend dessins ontworpen. Ik ken er veel, maar elk seizoen, als ik de selecties maak voor de heruitgaven, ga ik snuffelen in de archieven en ontdek er juweeltjes die ik nog niet gezien heb.”

5. HEDENDAAGS

Ze had op haar lauweren kunnen rusten of op die van het huis, haar reputatie uitspelen, profiteren van de erkenning en het daarbij laten. Maar dat kan ze niet. ?Zo’n geschiedenis, zo’n erfgoed, daar moet je gebruik van maken,” zegt ze. Maar dan wel op een hedendaagse manier, ?door ervoor te zorgen dat dat erfgoed inspireert.” Hermès is geen museum en de carré hoort ook niet thuis in een museum. ?Ik heb een avontuurlijke geest, ik hou van deze tijd, van alles wat nieuw is. Al hecht ik wel veel belang aan mooie oude dingen, aan traditie. Een huwelijk van oud en nieuw, dát is pas fascinerend.”

6. GEEN JARGON

?Marketingdruk ? Dat bestaat bij ons niet, er is geen marketingafdeling, er is alleen creatie. Maar ik ben er wel van overtuigd dat er een zekere osmose moet zijn : het idee dat de creatieve mensen doen wat zij denken dat ze moeten doen en dat de anderen maar moeten volgen, nee, dat werkt nooit helemaal. Ik denk dat elk creatief proces nood heeft aan ondersteuning, om de producten op een levensvatbare, overtuigende wijze bij de eindklant te brengen. Een groot deel van mijn werk bestaat uit het creëren van die spirit, zodat de mensen die het project zullen dragen – zowel op het technische en industriële vlak als op commu-nicatief gebied – even overtuigd zijn als de ontwerper, en even gepassioneerd en creatief.”

7. TALENT ONTDEKKEN

?Christophe Lemaire is een prima keuze. Samen met Pierre-Alexis besloot ik hem in 2011 aan te trekken als artistiek directeur voor de prêt-à-portercollectie. Hij is zeer eigentijds, om niet te zeggen een eigentijdse concurrent van mijn eigen merk. We hebben veel dingen gemeen, in onze benadering, onze mentaliteit, dat bleek al snel, maar ook vanuit het idee dat Hermès fungeert als de ontdekker van talent. We kiezen dus niet noodzakelijk iemand die al erg bekend is of vaak in de media komt.”

8. GEEN INSPECTIE

?Ik hou me bezig met de creatie van de zijdecollecties, zorg voor de selectie van de stoffen en ontvang zes ontwerpers per week om de dessins van de carrés te bespreken. Ik ontwerp natuurlijk ook zelf, want dat is belangrijk voor mij. Maar ik wil in geen geval de afgewerkte producten gaan inspecteren, dat is niet mijn ding. Absoluut niet. Mijn plaats is in de keuken van het bedrijf.”

9. GEEN STRESS

?Ik ben een harde werker. Daar hou ik van. Ik doe altijd tweehonderd dingen tegelijk, maar ik ken geen stress.”

10. KLEDINGOBSESSIES

?Mijn obsessies ? Mannelijke kleding, jongensjasjes, maatpakken, blazers, overhemden voor heren. Ik heb een collectie witte hemden, hemelsblauwe shirts, in oxford, fil-à-fil, jeansstof… Ik heb pantalons in alle soorten denim en witte jeans voor in de zomer. Ik ben vaak hetzelfde gekleed, maar ik ben er wel obsessioneel mee bezig : een trenchcoat in lakenstof, simpel, kasjmier, rolkraag, V-hals, ronde halsuitsnijding, lange mouwen, korte mouwen, variërende volumes en lengtes, afhankelijk van de seizoenen en mijn smaak van het moment, en dat geldt ook voor mijn jasjes, kleiner, korter, langer, met of zonder schouders, twee knoopjes, drie knoopjes. En in de winter leren pantalons. Hakken ? Soms wel, soms niet, ik kleed me als een jongen, maar ik blijf wel een meisje !”

11. MARTIN MARGIELA

?De creaties van Martin Margiela, van toen hij artistiek directeur was voor de prêt-à-porter bij Hermès, zijn subliem. Ik zie die creaties nog altijd hier in huis, bij medewerkers, en ze zijn nog altijd even rimpelloos. Om te stelen !”

12. BARRET KOOPT BARRET

?Ik ben via Google op zoek gegaan naar Bali Barret. Wat ik vind, koop ik terug. En ik vind veel goede dingen, zo kocht ik onlangs nog een jurk en een fluwelen jasje dat ik niet had in die kleur. De verkopers zullen wel verbaasd opkijken als ze horen naar wie ze het pakket moeten sturen.”

13. BALI IS EIGENLIJK MARIE-AMÉLIE

?Bali is een bijnaam die ik kreeg toen ik nog een baby was. Mijn ouders vertelden me dat mijn oudere zus me zo noemde. Maar ik draai me wel om als er op straat iemand Marie-Amélie roept. Het is geen erg gebruikelijke naam, er is dus veel kans dat het voor mij bedoeld is.”

DOOR ANNE-FRANÇOISE MOYSON

?Elk seizoen snuffel ik in het

archief tussen de carrés en ontdek juweeltjes die ik nooit eerder zag”