ZAKI

Ik ben zeer snel verveeld. 27 dingen tegelijk doen is interessanter dan aan één project werken. Als mensen over mijn carrière spreken, dan vraag ik me af wat ze daar eigenlijk mee bedoelen. Nu maak ik wat radio, schrijf ik boeken. Ik ben nog altijd een dj en bouw nog feestjes. Ik doe ook weleens wat in de reclame en ben mediaconsultant af en toe.

Ik ben een verteller, geen kenner. Welke gitarist op welke plaat meegespeeld heeft, interesseert mij niet. Maar de verhalen wel. Waarom Jacques Brel Ne me quitte pas schreef. Of waarom Jimi Hendrix The wind cries Mary. Het Chelsea Hotel van Leonard Cohen. Pas dan begrijp je die songs écht. Zonder muziek zou ik niet kunnen leven. Ik was het nakomertje. Mijn veel oudere broers wijdden mij in, op hun zelfgebouwde radio luisterden we naar Radio Luxemburg.

Doemdenken is een vorm van luiheid. Het is niet genoeg doordenken. Het is altijd het gemakkelijkste. Terwijl de wereld er echt alleen maar op vooruitgaat. Ik ben nu bijna zeventig. Ik ben oud genoeg om terug te kijken. Ik kan mijn jeugdjaren vergelijken met nu. Het is honderd procent beter. En historisch gezien is het altijd alleen maar beter gegaan. Dus ik zie geen reden waarom het nu anders zou gaan zijn.

Kijk rond, ouder worden is wél fijn. Ik moest dit boek schrijven, omdat niemand het al heeft geschreven. Wij kunnen toch niet aan de generatie na ons zeggen dat oud worden maar niets is, terwijl we zélf het tegendeel ervaren ? Ik weet met zekerheid dat mijn leven nu beter is dan toen ik jong was. Ja, ik weet dat.

We kunnen foert zeggen. De sociale druk zijn we kwijt, het huis is afbetaald, de kinderen wonen er niet meer. Ineens ben je vrij. En word je weer wat stouter. Daarom zijn wij ook zo goed met kleinkinderen. We verstaan de deugnieterij van die kleintjes volledig. De taak van grootouders is om hun kleinkinderen slechte manieren te leren.

Een van mijn grootste voorbeelden is Guust Flater. Van Franquin. Het gevecht dat Guust levert tegen parkeermeters, dat is zo mooi. Het feit dat je moet betalen om ergens uw auto neer te zetten, is toch absurd ? We hebben dat nu aanvaard als normaal, maar komaan ! Dat er af en toe eens een parkeermeter gesaboteerd wordt, begrijp ik. Ik ben er bijna zeker van dat het niet de jongeren zijn die ze blokkeren.

Ik heb maar één fout en dat is dat ik té goed ben. Dat grapje zei ik altijd tegen mijn jongens. Ze hebben het altijd grappig gevonden. Mijn zoons zijn twee koppige gasten, hun vader is geen haar beter. Maar zelfrelativering is wel altijd heel belangrijk geweest. Door ouder te worden komt die vanzelf, bij iedereen.

Elke dag is een cadeau. Als ik kijk hoeveel mensen uit mijn leven verdwenen zijn, weg. Mensen die ziek zijn geweest, die pijn hadden… Dat ik daar allemaal van gespaard ben. Daar ben ik dankbaar voor. Ik sta elke ochtend blij op omdat ik weer een dag krijg.

Iedereen is altijd bereid om je te helpen. Maar je moet het vragen. Ik ben altijd raad gaan vragen. Mijn leven lang. Dat was not done, je moest het zelf uitzoeken. Maar ik heb het nooit meegemaakt dat iemand mij een antwoord of tips of adviezen weigerde. Nooit. Je moet gebruikmaken van de wijsheid van ervaring van ouderen. Zonder te overdrijven, wij weten het echt niet altijd beter omdat we zeventig zijn.

Van oudere mensen verdraagt men meer. Je kunt toch geen slow draaien in de Culture Club ? Er is gewed voor twee flessen champagne. En ja hoor, mijn dansvloer stond tijdens de set ook bij die twee trage nummers vol. Mijn publiek verdroeg het van mij, van een jonge dj zou men het niet pikken. Hoe dat komt ? Geen idee. Uit respect voor de ouderdom misschien ? Leeftijd is maar een nummer. Letterlijk. En mijn nummer is op dit moment een heel tof nummer.

Zaki (69 jaar) of Jackie Dewaele, is onder meer radiomaker en dj en auteur. Pas verscheen zijn boek ‘Ondeugend ouder worden’, bij Manteau.

DOOR LEEN CREVE & PORTRET DIEGO FRANSSENS