Sven Bullaert, de man achter I AM, is niet bang voor emoties, koestert de onschuld in zichzelf en staat open voor het onverwachte.

Wat is voor jou de ideale dag?

Een dag in beweging. Ik houd ervan als er onverwachte dingen gebeuren. Die maken voor mij een dag goed.

Welke geur roept herinneringen op?

Die van rubberen speelgoed. Als kind moet ik dat constant tegen mijn neus gehad hebben. Als ik dat ruik, komt mijn hele kindertijd weer boven.

Wat is het vreemdste voorwerp in huis?

Een potje waarin ik sinds mijn vijftiende al mijn nagels bewaar. Pas later ontdekte ik dat Dali ook zo’n obsessie voor nagels had.

Reis je graag?

Heel graag. Maar ik heb ook te veel gereisd. Ik ben ooit op tv geweest als de Vlaming met de meeste boardingpasses per jaar: 110. Waanzinnig eigenlijk. Dat vele reizen heeft me wel geleerd dat geluk in kleine dingen zit.

Breng je souvenirs mee?

Ja, maar ik ga er niet bewust naar op zoek. Ik laat me meestal aanspreken door het verhaal achter het voorwerp. Zo kocht ik in Taiwan dit oude landbouwerspak.

Wat is het vreemdste gerecht dat je al gegeten hebt?

Soep met ogen, in China. Ik eet dat ook op, want ik vind dat je alles moet proberen. Het was taai, een beetje calamaresachtig.

Verzamel je?

Ja. Speelgoed. Mijn eerste beer, Oscar, heb ik nog altijd. James, mijn zoontje, slaapt daar nu mee. Goed speelgoed is eenvoudig en plezant. Ik heb een zwak voor gezelschapspellen. Er wordt veel te weinig gespeeld, vind ik.

Is er een voorwerp waarvan je geen afscheid kan nemen?

Sommige boeken. De Kleine Prins van Antoine de Saint-Exupéry is voor mij wat de bijbel voor andere mensen is. De Kleine Wilde van Alexandre Jardin en dichtbundels. Een Japans gedicht kan mij in twee zinnen tot rust brengen.

Wat is het laatste boek dat je hebt gelezen?

De biografie van Jacques Brel. Ik ben een echte Brel-fan. De energie die van hem uitgaat; zijn vechten en alles geven, en tegelijk weten dat het niet kan… dat spreekt mij aan.

Wat heb je altijd bij je?

Een album met foto’s van mijn vrouw, zoontje en ouders.

Hoe zou je jezelf typeren?

Een naïef kieken, zegt men van mij. Ik vermoed dat daar wel iets van is. Naïef, maar met een bepaald idealisme. Ik probeer het kinderlijke in mezelf levend te houden.

Laat jij je ontroeren door muziek en film?

Of ik een bleiter ben? Ja. Weinig emoties laten zien, is vaak een teken van zwakheid.

Wat is je lievelingskleur?

Blauw, tussen kobalt en indigo.

Heb je iets met mode of kleding?

Het houdt me bezig omdat mode een goede barometer is van de maatschappij. Als je ziet wat de jeugd draagt, zie je hoe ze denken en leven.

Hecht je belang aan uiterlijk?

Ik ontwijk de spiegel, maar ik heb wel een zwak voor mooie mensen zoals een mooie neger, of een knappe vrouw. Voor mezelf vind ik het niet zo belangrijk.

Waar heb je spijt van?

Alle mislukte relaties. Dat kunnen liefdesrelaties, vriendschapsrelaties of zakenrelaties zijn. Als er een relatie slecht afloopt, blijft dat wringen. Ik kan nu nog opstaan en aan mijn eerste jeugdlief denken. Dat blijf ik meeslepen.

Wat is je grootste angst?

Het verliezen van de onschuld, het kind-zijn, de naïviteit in mezelf of anderen.

Vul aan: vergeet nooit…

…te lachen. Het moet heel deprimerend zijn als je niet kan lachen.

Hilde Verbiest / Liesbeth Van Braeckel Foto’s Lies Willaert