Jean-Bosco Safari ziet het leven als een grote muzikale reis.

Wat is voor jou het mooiste moment van de dag?

Valavond. Dat moment van je laten gaan, na een dag van hard werken en veel gejaag.

Welke projecten houden je momenteel bezig?

Een kindermusical. En de nieuwe cd, die in mijn hoofd zit.

Wat betekent muziek voor je?

Communicatie. Dat je een manier hebt om te ontroeren of te doen lachen. Ik vind mezelf niet de beste zanger, maar met hetgeen ik heb, kan ik iets doen. Dat geeft een heel plezant gevoel.

Welke cd ligt nu op?

Dead can dance, een multiculturele groep. Ik ben erg geïnteresseerd in etnische muziek die een soort primitieve puurheid heeft.

Hou je van reizen?

Reizen is voor mij muziek. Het inspireert me. Dat wil niet direct zeggen dat je muziek hoort, maar je proeft het land in zijn geheel. En op een of andere manier begin je daardoor naar andere muziek te luisteren.

Wat is je favoriete reisbestemming?

Die heb ik niet echt. De laatste jaren reisde ik veel in Afrika. Maar ik kan niet zeggen dat ik Sierra Leona mooier vind dan Kenia of Egypte.

Als je morgen mag vertrekken, wat wordt het dan?

Arizona, en dan met een gids een week lang door de woestijn trekken. Of de Amazone. Ik kan enorm genieten van een land waar de natuur een soort ruwheid heeft die je opslorpt. In Zuid-Afrika, bijvoorbeeld, kan je dagen door een landschap trekken en op de duur kruipt dat helemaal in je poriën. Dat kan je alleen voelen in echt onherbergzame streken.

Breng je souvenirs mee?

Zelden. Uit Rwanda heb ik een klein maskertje meegebracht. Het heeft een fijne neus, dunne vooruitstekende lippen en bolle ogen: de kenmerken van de Tutsimensen. Misschien herkende ik mezelf daarin.

Van welk object krijg je nooit genoeg?

Steentjes. Als kind al nam ik overal stenen mee, heelder zakken waarvan ik vermoedde dat er kristal in zat. Ik kan er niet aan weerstaan: als ik ze zie, wil ik ze voelen en meenemen.

Hecht je belang aan kleding?

Ja, maar ik trek me weinig aan van mode en trends. Ik wacht tot kleding mij roept. Een stuk kan soms twee jaar in de kast hangen tot ik het hoor roepen en ik weet ‘nu moet ik het aantrekken’. Kleding is belangrijk omdat het iets uitdrukt van jezelf. Ik heb lange tijd echt ouderwetse Beatleboots gedragen om duidelijk te maken dat mijn muzikale roots bij de Beatles liggen.

Wat is je favoriete muziekinstrument?

Er zijn er drie: de piano, de Rwandese drums en de gitaar. Die kleine Afrikaanse tamtam vind ik heel mooi, met die darmdraden en dat vel. Zo leuk om vast te pakken en je vingertoppen erover te laten gaan.

Wat is je dierbaarste bezit?

Mijn gezin. Niet echt een bezit, maar zij zijn mij heel dierbaar.

Aan wel object ben je gehecht?

Ik koester dingen waaraan herinneringen kleven: een turkoois wereldbolletje, de gitaar die ik van mijn vader kreeg en deze sneeuwbal, een cadeautje van een vriendin, die het helemaal zelf maakte. Dat wassen kindje binnenin geeft mij een gevoel van bescherming.

Wat is je lievelingsgerecht?

Ik houd van licht, niet pikant Aziatisch eten. Omwille van die intrigerende combinatie van smaken. Je krijgt een heel schilderij van allerlei kleine hapjes. Dat is op zich al een reis voor mij.

Wat is je lievelingsstad?

Antwerpen. Maar ik heb ook mijn hart verloren in Cape Town, met haar waanzinnige combinaties en mengelmoes.

Heb je een levensmotto?

Haast u langzaam. Dat heb ik van een schildpad geleerd.

Deze kleine tamtam is een lievelingsinstrument van Jean-Bosco Safari, die zichzelf herkende in een Rwandees maskertje en een absoluut zwak heeft voor steentjes. Hij koestert het oeuvre van de Beatles, zijn muzikale roots. De reispas ligt nooit ver weg, want voor hem is reizen muziek.

Hilde Verbiest / Foto’s: Catherine Lambermont