Ze leest in bad en smelt voor ijs: modeontwerpster Anna Heylen.

Wie of wat heeft je ertoe aangezet om in de mode te gaan?

Niet echt iets specifieks. Het zat er van kindsbeen in. Op de kunstacademie maakte ik als tiener geen eindwerken, maar gaf ik defilés. De schilderezels opzij geduwd, een discobar huren en kleren tonen. Toen al.

Modeontwerpster: roeping, zelfexpressie of gewoon een beroep?

Zelfexpressie, hoewel ik last heb met dat woord. Ik kan me onmogelijk indenken dat ik iets anders zou doen.

Welk aspect van je job vind je het aangenaamst?

Het opzoekingswerk, net voor ik een nieuwe collectie teken. Foto’s uitscheuren, lezen, knippen, plakken.

Wat doe je om te ontspannen?

Een boek lezen in bad. Elke avond. En uitgebreid.

Welk parfum draag je?

Patchouli van Reminiscence.

Wat is je lievelingskleur?

Wit.

Aan welk object in je huis ben je erg gehecht?

Naast mijn collecties heb ik ook al twee series handgemaakte poppen uitgebracht. Ik giet de vormen zelf en kleed ze dan aan. Mijn favoriet object is een vroeg experiment, een ‘mislukt’ popje zeg maar. Ik heb het nog steeds. Ware kunst vind ik het. Dat, en de tekeningen van m’n kinderen.

Wie of wat belichaamt voor jou de ideale schoonheid?

Niet meteen iemands uiterlijk. Iedereen heeft iets moois. Ik kies voor mijn favoriete schrijfster Marguerite Duras, om de manier waarop ze haar leven heeft geleefd.

Welke eigenschappen apprecieer je in iemand?

Eerlijkheid, recht door zee zijn, niet rond de pot draaien, zichzelf zijn.

Wat apprecieer je aan jezelf?

Mijn positivisme. Belangrijk binnen dit beroep, én mijn gezin.

Zou je voor een half jaar een man willen zijn?

Niet fysiek. Wel zou ik voor een tijdje een paar typisch mannelijke eigenschappen willen ervaren. Hun rationele kant bijvoorbeeld.

Welke gerechten genieten je voorkeur?

Desserts. Vooral ijs.

Welk boek kan je steeds opnieuw lezen?

De Onverschillige van Alberto Moravia. Over hoe de onverschilligheid in relaties kan binnensluipen. Dit boek houdt me alert om zelf niet zo te worden.

Welke stad heeft ooit de grootste indruk op je gemaakt?

São Paulo. Ik heb nergens zo’n inspirerende mix gezien.

Ben je een ochtend- of een avondmens?

Allebei. Ik moet wel, met een job en een gezin van drie kinderen.

Heb je een remedie tegen de blues?

Shoppen!

Wat zou je niet kunnen missen: de televisie of de auto?

M’n auto. Broodnodig als je zoals ik op het platteland woont.

Wat verzamel je?

Boeken. Vooral kunst- en kijkboeken.

Wat is het meest originele geschenk dat je ooit hebt gekregen?

Geen, vrees ik. Ik ben een moeilijk iemand om cadeaus aan te geven. Ik heb nog nooit iets gekregen dat helemaal raak was. Wat ze mij niet moeten schenken zijn van die typische designspullen.

Wat is het toppunt van lelijkheid?

Al die mislukt-moderne architectuur, hier in Antwerpen maar ook elders. Prachtige oude gebouwen die neergehaald worden om er ondingen op neer te planten. Ergerlijk!

Hoe ziet je ideale dag eruit?

Elke dag start voor mij ideaal.

Anna Heylen houdt van Patchouli van Reminiscence en ergert zich blauw aan de mislukt-moderne architectuur. Ze koestert haar eerste zelfgegoten popje en de tekeningen van haar kinderen. Haar enige zwak? Desserts.

Peter De Potter / Foto’s: Marleen Daniëls