Met haar kinderboekjes maakte Kaat Vrancken (42) een oude droom waar. Een ervan, “Anna und die Sache mit der Liebe” werd genomineerd voor de Deutscher Jugendliteraturpreis, en onlangs heeft ze haar eerste theaterstuk voltooid.

Wat was de aanzet om een kinderboek te schrijven?

Pas toen Hannah, mijn dochter, drie was, kreeg het idee vorm: een kinderboek met een dubbele bodem, zodat ouders ook eens kunnen glimlachen als ze voorlezen.

Hoe is het om je eerste boek vast te houden?

Dat is fantastisch. Ik heb ook gehuild, vooral omdat Zing maar, Hannah voor een stuk over mijn demente vader gaat, die intussen was overleden.

Wat is het moeilijkst aan schrijven?

De discipline en de eenzaamheid die ermee gepaard gaat. Het is een kwestie van hard werken, alleen zijn en je concentreren. Niets romantisch aan.

Creƫer je een bepaalde sfeer?

Het moet stil zijn in huis en donker. Soms zet ik muziek op. Bij elk boek hoort een andere cd: Hannah en het raadsel van de stilte heb ik geschreven met de pianosonates van Schubert.

Lijkt de Hannah uit de boeken nog steeds op de echte Hannah?

Het laatste boek is minder autobiografisch, maar haar karakter en de twee ouders, die blijven. Ik laat me altijd inspireren door iets dat in ons gezin gebeurt.

Welke voorwerpen van vroeger heb je bewaard?

Mijn Skipper. En een plaatje van Louis Armstrong die met een Duits meisje, Gabriele, een duetje zingt.

Waaraan kan je moeilijk weerstaan?

Postkaarten. Daar kan ik niet aan voorbijgaan. Ik stuur ze ook op naar vrienden en familie. Zomaar, als ik iets toepasselijks zie. En dat moet dan met een mooie postzegel.

Is je uiterlijk belangrijk?

Ik ben niet zo erg bezig met make-up, wel met verzorging. Dat is een vorm van beleefdheid en respect voor je medemensen.

Wat maakt iemand aantrekkelijk?

De uitstraling. Ik houd van mensen die autenthiek zijn en op een eerlijke manier openstaan voor anderen.

Wat is ergerlijk?

Het gebrek aan kwaliteit in veel tv-series. Daarover kan ik me zo opwinden. En verder: het gebrek aan stilte. Of Alexandra Coolen die lezingen van auteurs moet boycotten omdat ze het woord ‘piemel’ gebruiken.

Waarvoor heb je een zwak?

Handtassen. Een liefde die ik geƫrfd heb van mijn moeder. Van haar heb ik een oude Delvaux, die ik nooit zal wegdoen.

Honden of katten?

Ik ben opgegroeid met honden en ik kan me een leven zonder niet voorstellen. Mijn man en ik gaan elke dag wandelen met ons vierspan teckels. Een vast ritueel.

Hoe zou je jezelf typeren?

Open, eerlijk, gedreven. En planmatig. Soms te, want ik wil graag alles onder controle houden.

Welk voorwerp in huis heeft een bijzondere betekenis?

De beeldengroep van ons gezinnetje geportretteerd door Odile Kinart. Gekregen na de geboorte van Hannah.

Wat wordt de volgende uitdaging?

Theater, denk ik. Ik kijk uit naar De kickflip, mijn eerste stuk dat in februari in premiĆØre gaat. Het is muziektheater, geschreven voor het RubioStrijkkwartet, over een jongen van 16 die wordt gespeeld door Warre Borgmans.

Welke droom wil je nog realiseren?

Mijn dochter opvoeden tot een zelfstandige gelukkige vrouw. Ik hoop dat ik daarin zal slagen.

Hannah en het raadsel van de stilte van Kaat Vrancken is uitgegeven bij Querido.

Hilde Verbiest Foto’s Lies Willaert

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content