Acteur Adriaan Van den Hoof, bekend van ‘Vaneigens’ en De Kakkewieten, is gefascineerd door chaos, de jaren ’50, het toeval en de koevis.

Welke acteurs bewonder je?

John Cusack en John Malkovich, die beiden schitteren in de film ‘Being John Malkovich‘. Rik Mayall van ‘ The Young Ones‘ en ‘ Bottom‘. In Vlaanderen: Frank Vercruysse.

Welk voorwerp in huis koester je het meest?

Een beeldje dat ik op een rommelmarkt in Brussel kocht. Ooit zette ik het in een decor. Nadien was ik het kwijt. Tot mijn collega Wouter Hendrickx het onlangs in een kelder, tussen allerlei kostuums, terugvond.

Wat verzamel je?

De video’s met liveshows van ‘ Bottom‘. Kaartjes van pin-ups. Ik heb een fascinatie voor de jaren ’50.

Welke cd’s hebben je leven veranderd?

Mijn vader is een groot jazzliefhebber. Ik heb mij daar lang tegen afgezet, maar nu ontdek ik de schoonheid van die muziek. Als ik Cannonball Adderley, Thelonious Monk, Miles Davis en Sonny Rollins hoor, zie ik mijn kindertijd weer voor mij. Heel mooi vind ik ‘ Essential Breakbeats‘, een compilatie van oude disco- en funknummers waaruit hiphoppers hebben gesampled. Rap, drum-‘n-bass en techno kunnen mij erg bekoren.

Welke boeken hebben je het meest aangegrepen?

Toen ik ‘Maanpaleis’ van Paul Auster las, was ik meteen verkocht. Nadien verslond ik ook z’n ander werk. Hij schrijft vaak over het toeval, iets wat mij enorm bezighoudt. Van ‘ The Melancholy Death Of Oyster Boy & Other Stories‘, een bizar kinderboek van filmregisseur Tim Burton, was ik ook even niet goed.

Wat heb je altijd op zak?

Veel te veel wisselgeld. Ik sleur ook altijd een zwarte draagtas mee, vol dingen die ik vergeet te gebruiken, zoals een schetsboek en een fototoestel.

Had je een jeugdheld?

De Kat uit de gelijknamige serie. Ik kocht een Batman-pak voor carnaval en maakte de oren kleiner, om meer op De Kat te gelijken.

Wat is je mooiste jeugdherinnering?

Het bezoek aan een oom in Kenia. Dat was zo overweldigend dat ik nog nauwelijks geloof dat ik er echt geweest ben.

Waarmee kunnen mensen je blij maken?

Als toevallig op een avond een hoop vrienden langskomt. Dat gevoel van samenzijn is heerlijk.

Wat is je grootste ontgoocheling?

Dat het acteursbestaan helemaal niet zo idyllisch is als ik vroeger dacht. Dat het soms zo weinig oplevert. Als je met een gezelschap voor tien man speelt, vraag je je af waarom je je zo te pletter werkt.

Waarvoor ben je bang?

Voor meningen. Als publieke figuur mag ik me geen misstappen veroorloven. Ook de anonieme verrechtsing beangstigt mij.

Wat brengt je tot rust?

De laatste tijd heel weinig. Als ik een dag vrij heb, ga ik graag naar zee. Dat ontspant me.

Als welk dier zou je willen reïncarneren?

Een koevis. Een klein beestje dat ik in de dierentuin in Frankfurt zag. Het ziet er heel raar uit. Als een driedimensionale tekening van Walt Disney. Een soort alien met wonderlijke kleuren.

Welke wet zou je voorstellen als je parlementslid was?

Als ik zie hoe hard mijn ouders altijd hebben gewerkt en op de koop toe vier kinderen grootbrachten, ben ik geneigd om te pleiten voor een betere tijdsverdeling.

Welk gerecht is je specialiteit?

Een intuïtief wokgerecht met allerlei groenten, mie en grote garnalen.

Orde of chaos?

Ik geniet van chaos, al word ik er tegelijk gek van. Toen we een tijdje geleden naar hier verhuisden, wilde ik het clean houden. Na twee dagen stond de woonkamer al opnieuw vol. Ik kan niet leven in een laboratorium.

Met wie zou je een week willen ruilen?

Saddam Hoessein, Dutroux of een terrorist. Om te weten wat zo’n lugubere mens bezielt.

Wat moet op je grafschrift?

Het was maar om te lachen.

‘Wet Deck’, een nieuwe theaterproductie met Adriaan Van den Hoof, gaat op 13 januari in de Monty in Antwerpen in première.

Peter Van Dyck / Foto’s Lies Willaert