Acteur en zanger David Davidse maakte zich onvergetelijk als Madame de Coeur-Brisé. Nu bereidt hij zijn droomproject voor: een voorstelling rond liederen van Poulenc.

Wat beschouw je als een hoogtepunt in je carrière?

Mijn live première als Madame de Coeur-Brisé in Antwerpen en mijn rol als Magaldi in Evita, in de Amsterdamse Carré.

Waar voel je je het best: op of achter het podium?

Dat maakt niet uit. Onlangs heb ik de vocal coaching voor Franciska bij Het Toneelhuis gedaan. Ik zie dat als het doorgeven van kennis. De voldoening is even groot.

Heb je een droomproject?

Dat ben ik nu aan het voorbereiden: een voorstelling rond de liederen van Poulenc. Hoe het er precies zal uitzien, weet ik nog niet.

Welk instrument bespeel je?

Piano. Al sinds ik drie was. Een formele opleiding heb ik nooit gehad. Ik noem mezelf geen pianist, eerder een plantrekker.

Met welke ster dweepte je als kind?

Met Jasperina De Jong. Als kind kende ik al haar nummers uit het hoofd. Ik heb haar later ontmoet, toen ze me kwam feliciteren na afloop van Evita. Ik kon nog net zeggen dat ik een fan was van toen ik klein was. “En veel ben je sindsdien niet gegroeid”, antwoordde ze. Typisch.

Heb je vaste shoppingadressen en/of restaurants?

De Fnac, voor boeken, of Talboom, een antiquariaat. Ik eet graag in ’t Spreeuwke: piepklein, eenvoudig en degelijk. En ik zit graag in café De Fiets. Daar heb ik altijd het Cheers-gevoel: ” Where everybody knows your name…”

Ik verlaat het huis nooit zonder…

Mijn sleutels, portefeuille en sigaretten.

Heb je een remedie tegen de blues?

Mezelf verwennen alsof ik een griep moet uitzweten. Languit op de bank, tv aan, het meest stompzinnige programma eerst, een berg snoep bij de hand. Dat werkt altijd.

Wat is je beste en je slechtste eigenschap?

Ik heb een groot empathisch gevoel, kan mensen snel op hun gemak stellen. Anderzijds heb ik een drang om zaken steeds uit te stellen, in de hoop dat iemand anders ze zal oplossen.

Aan welk object in huis ben je erg gehecht?

De buste van Bianca Castafiore: ze was mijn eerste incarnatie. En m’n piano.

Wat verzamel je?

Boeken. Literatuur, kijkboeken, atlassen, biografieën, partituren… Ik heb nog al mijn kinderboeken en strips. Mijn bibliotheek meet zo’n 80 meter.

Welk boek ligt op je nachtkastje?

Verschillende: een boek over de geschiedenis van China en bio’s over Lenny Bruce en Mia Farrow.

Voor wie koester je een enorme bewondering?

Voor Ingrid Vander Veken, cultuurjournaliste en auteur. Om haar prachtige schrijfsels, maar nog meer om haar levenswijsheid en manier van doen. Ze is ook een vriendin, en daar prijs ik me heel gelukkig mee.

Wat is je levensmotto?

Een uitspraak van Jung: “Het gaat om de ervaring van de volheid van het zijn.” Het vermogen tot verwondering behouden.

Wat is je favoriete outfit?

Versleten kleren! De mode-industrie heeft aan mij geen goede klant.

Welke kunstenaar heeft de grootste indruk op je gemaakt?

Otto Dix. Jaren geleden zag ik een solo-retrospectieve en ik lag achterover. De manier waarop hij iemands karakter heeft vastgelegd, is fenomenaal.

Als je mocht terugkeren als een dier…

Dan kies ik voor een kat.

Ooit schrijf ik mijn memoires onder de titel…

En toch heb ik mij geamuseerd!

Peter De Potter / Foto’s Marleen Daniëls