X’ERS IN DE OVERGANG

Het bekende bord uit de serie 'Twin Peaks' duikt op in het werk 'No More reality' (1991) van kunstenaar Philippe Parreno.

Nostalgische babyboomers leveren al heel wat ouder wordende artiesten een aardig pensioentje op, maar ook generatie x’ers met heimwee naar de jaren tachtig en negentig worden op hun wenken bediend. Na de remakes van RoboCop (1987) en Total Recall (1990) wachten ons ook nieuwe verfilmingen van Point Break (1991) en The Bodyguard (1992), en dankzij de huidige zomermode kunnen we in aangepaste outfit naar de reünieconcerten van New Kids on the Block.

Waarnemers verbazen zich niet alleen over de snelheid waarmee we de jaren tachtig en negentig recycleren. Trendwatchers en marketeers focussen zich doorgaans zozeer op de babyboomers en generatie y (de zogenaamde millennials, de huidige twintigers en jonge dertigers) dat de aandacht voor generatie x erbij in het niet verzinkt. Zij die opgroeiden met MTV, aids, grunge, Beverly Hills 90210 en de echtscheidingsgolf, komen meestal slechts ter sprake in de marge, betoogde de Amerikaanse generatie x- onderzoekster Christine Henseler dit voorjaar in een column voor The Huffington Post. Als een kleine en onbelangrijke ‘overgangsgeneratie’ die weinig blijvende indrukken achterliet.

IT-journalist Michael S. Malone en een hoop anderen wijzen dan weer op de zwakke positie van generatie x’ers op de arbeidsmarkt. De huidige 35- tot 50-jarigen moeten immers niet alleen afrekenen met de veel talrijkere babyboomers, die sinds jaar en dag de hoogste regionen bezetten, maar ook met de ambitieuze en zelfredzame millennials, een generatie die al in de luiers met technologische snufjes speelde en in tegenstelling tot x’ers nooit enig heil verwachtte van traditionele werkgevers.

Nochtans is generatie y volgens Henseler schatplichtiger aan de x’ers dan we graag geloven, en legden die laatsten zelfs de basis voor de manier waarop jongeren omgaan met familierelaties, seksualiteit, religie en sociale of culturele kwesties. Zonder de feministische punkbeweging van de jaren negentig geen millennialiconen als Pussy Riot bijvoorbeeld, terwijl x’ers ook de eersten waren om nieuwe politieke actiemiddelen als media- en consumentenprotest te omarmen.

Kortom, generatie x heeft de wereld meer geschonken dan haar beperkte zichtbaarheid laat vermoeden, meteen ook de insteek van 1984-1999 La Décennie, de nieuwste tentoonstelling van het Centre Pompidou in Metz. Geen kritiekloze reanimatiepoging van een vervlogen tijdperk of een volledig overzicht van de culturele iconen van een generatie, maar eerder een multimediale wandeling door het hoofd van de x’ers, aan de hand van de kunstenaars, filmmakers, architecten en designers die hun jeugdjaren vormgaven.

Expo tot 2 maart 2015. Info : +33 3 87 15 39 39, www.centrepompidou-metz.fr.

WIM DENOLF

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content