Het heeft lang geduurd voor het tot me doordrong dat niet iedereen Antwerpenaars sympathiek vindt. Dat komt ervan als je in ’t Stad geboren en getogen bent en gedurende je formatieve jaren voornamelijk door soortgenoten omringd werd. Begrijp me niet verkeerd : ik ben niet het genre Antwerpenaar dat zichzelf tot een uitverkoren ras rekent omdat hij toevallig in de schaduw van de Boerentoren woont. Of op de Vogelmarkt spontaan in Stafke Fabri-achtige refreinen uitbarst. Meer nog : dat air van “Wij zijn nogal eens kastaars, hé” wil weleens op mijn zenuwen werken. Niet dat ik me schaam over mijn afkomst. Een mens moet nu eenmaal ergens geboren worden en Antwerpen is allicht leuker dan, ik zeg maar wat, Moermansk of Wuppertal-Kazerne, zeker na 8 oktober. Al bij al ben ik een gematigd Antwerpenaar, wat ongetwijfeld te maken heeft met een jarenlange relatie met een volstrekt accentloze West-Vlaming die eens de Kennedytunnel door begon te foeteren over fascisten en dikkenekken en vond dat het leven hem een lelijke loer gedraaid had door hem te linken aan een vrouw die de klemtoon verkeerd legt in ‘garnaal’ en ‘burgemeester’.

Komt het daardoor dat ik zo de pest heb aan radioreclame in het Antwerps ? Vooral Antwerpse bejaarden zijn tegenwoordig geweldig in trek. Soms lijkt het potverdekke of Radio 1 een bijhuis is van ‘aha aha Minerva’. Niet dat ik iets heb tegen Antwerpse bejaarden, het scheelt trouwens niet veel of ik ben er zelf één. Maar moet dat nu echt, dat omaatje met de licht Kielse tongval dat door Fortis (of is het Dexia of KBC) aangespoord wordt om haar centen bij leven al aan haar kleinkinders over te maken ? Dat heb je met domme radioreclame : je herinnert je wel het ergerlijke spotje, maar niet de naam van het te slijten product. Is het wel degelijk de Proximusman op wiens komst de twee kwieke oudjes, die ik voor het gemak Yvonne en Yvette noem, zich zo geweldig verheugen ? Zijn boodschap is overigens alleen voor zelfstandigen. ‘Maar dat zijn wij nog, hé. Ik vind dat gij nog heel goe den trap opkunt.’ En wat te denken van Germaineke met de mislukte permanent die nota bene reclame maakt voor automatische garagepoorten ? Van een merk waarvan ik de naam gelukkig onmiddellijk verdrongen heb. Ik bedoel maar, hoeveel vrouwen heten er heden ten dage Germaineke, zelfs in Oud-Borgerhout ? Of laten er een permanent zetten ? En als ik me als volbloed Antwerpenaar al erger aan dat bargoens, hoe erg moet het dan niet zijn in andere provincies ? Willen die gasten de afzet van hun garagepoorten moedwillig beperken tot de zone binnen Schelde en Schijn soms ? Vandaar mijn boodschap aan de Var : in jullie eigen belang, ban spotjes in het echt Antwaaarps, toch zeker zolang radioreclame het zonder ondertitels moet stellen. Met uitzondering van de boodschappen van Bompi Backeljau natuurlijk, voor wie ik een onverklaarbare, maar warme sympathie koester, zeker als de potgrond in de aanbieding is.

Linda Asselbergs