Ruimte was er, maar de oorspronkelijke seventies-stijl maakte er een sombere bedoening van. Nu oogt dit appartement boven het winkelcomplex Hoog Catharijne in Utrecht bijna onwerkelijk helder.

Als voorbode op deze toekomst heeft zich aan de Catharijnesingel, bovenop de ‘Inktpot’, het hoofdkantoor van ProRail, al een sciencefiction-ufo genesteld van kunstenaar Marc Ruygrok. En ook een van de topappartementen boven het winkelgebied is er al helemaal klaar voor. Het wordt bewoond door José van Wolffelaar en Rob Jongejans. Samen met interieuradviseur Dolf Bierhuizen van Bij Den Dom in Utrecht kozen zij voor een compleet spacy white interior met een touch van fuchsiaroze.

“Verliefd en verloren waren we, toen Rob en ik vier jaar geleden dit appartement betraden”, herinnert José zich. “Dit voelde zó als onze plek. Van buiten ziet het gebouw er niet uit, in feite is het gewoon lelijk, typisch jaren zeventig, maar we wisten dat deze appartementen een ongekende ‘ruimtelijkheid’ hadden en dat was wat we zochten. Nergens anders in Utrecht vind je flats met een woonruimte van zes meter breedte en dan nog aansluitend zo’n groot balkon. Toen het vrijkwam sloegen we meteen toe. We zijn échte stadsmensen, vandaar dat het centrum van Utrecht als locatie onze voorkeur had. En liefst dicht bij het station omdat we beiden voor het werk vaak van het openbaar vervoer gebruik maken. Nu wonen we dus boven het station met alle winkels op loopafstand.”

Toen Rob en José de flat kochten was de jarenzeventigsfeer nog overduidelijk aanwezig. De eerste bewoners hadden in dertig jaar niets veranderd. De kleuren donkerbruin, beige en mosgroen waren overal zichtbaar, in combinatie met de typische schrootjesbetimmering. De open haard was zelfs nog eens zo breed, met een aangemetselde plantenbak, en dat alles op een ouderwetse tegelvloer. “Maar het belangrijkste was dat het appartement een weids gevoel gaf. Na vijf minuten wist ik al dat alles hier licht en wit moest worden”, vertelt José. “We zijn rigoureus te werk gegaan. Vloeren, wanden en plafond werden totaal gestript. Maar van de indeling is de keuken het enige dat we echt veranderd hebben. De oude keuken stond achter een halfhoge wand en nam te veel ruimte weg van de living. We vonden dat de kookplaats best zichtbaar mocht zijn, maar niet te nadrukkelijk. Vanuit het entreegebied hebben we een van de wandvlakken verlengd zodat de keukenkasten in de achterwand weggewerkt konden worden. Daarnaast was er nog plek voor een grote inloopkast die we nu als bijkeuken gebruiken.”

Museale sfeer

Het oorspronkelijke plafond van het oude appartement vertoonde enkele hoogteverschillen. Ook die werden creatief gebruikt. Boven het aanrecht werd dat verschil iets teruggebracht zodat het gelijk kwam met een sprong in de zijwand, en boven de eettafel werd de plafondstrook iets méér uitgetrokken zodat hij als een soort luifel boven de tafel hangt en meer intimiteit creëert. “Toen de basisruimte klaar was en ook alles wit geschilderd, toen was ik écht ontroerd”, zegt José. “Dat de kleur ‘wit’ zulke kracht heeft en tegelijk ook zo’n sensibele ‘maagdelijkheid’ in zich kan hebben ! Gewoon om stil van te worden.”

Het ruimtegevoel was er dus al. Nu kwam het erop aan om dat ook te vertalen in het interieur. José van Wolffelaar en Rob Jongejans verstaan de kunst van het weglaten. Er is duidelijk te zien dat de architectuur van het interieur ‘lijnt’ met meubels, kunstwerken en accessoires.

In Dolf Bierhuizen vonden José en Rob de ideale sparringpartner voor de inrichting. José : “Hij was voor ons een inspirator. Wij hadden de middelen, de woonplek en de ruimte gerealiseerd. Aan hem de taak om dat samen met ons verder af te maken.” Dolf Bierhuizen : “Toen José en Rob mij bij het project betrokken, was die totaal witte ruimte het belangrijkste gegeven. Ik ben toen streng geweest en heb gezegd : ‘Jullie zijn in helder wit gestart, dan gaan we het ook in helder wit afmaken.’ Mij leek het prachtig om dit appartement vanwege het uitzicht en de ‘ruimtelijkheid’ een kosmopolitische allure mee te geven : een soort van penthouse met een glamoureuze touch. Het mocht hier best een ‘museale’ sfeer meekrijgen. Dat was de omschrijving die José mij had meegegeven voor het interieurontwerp. De monumentale sofa Flap van Edra, ontworpen door Franceso Binfaré, werd het uitgangspunt. Hier past hij perfect. Hij vraagt om een bijzondere omgeving, iets minimaals. Later zijn daar de fauteuils, bijzettafels, dressoir, barmeubel en eetkamertafel bij gekomen.”

Voor de onderkant van de sofa werd in onderling overleg fuchsia als steunkleur gekozen. En dat bleek ook een goede accentkleur. Dolf Bierhuizen : “Die fuchsiatint hebben we één keer terug laten komen in het vloerkleed. Dat was genoeg, want hij ‘draagt’ voldoende het interieur dat hierdoor ook warmte krijgt. Verbazend is het om te zien dat juist de weerkaatsing van die felle kleur de verzameling van ‘witten’ hier zo goed doet.”

Door Marc Heldens I Foto’s Verne