In deze maandelijkse rubriek verdiept wijnkenner Frank Van der Auwera zich in de laatste nieuwtjes van de wijnwereld : over trendsetters en buitenbeentjes, oude en nieuwe appellations, spectaculaire veilingresultaten, tegenvallende of exploderende export en meer van dat.

MENSEN AOC Russki

Roman Abramovich. Als u geen voetbalfreak bent, zal die naam u niet meteen ophitsen, maar het gaat hier wel degelijk om de Russische oliemagnaat die – helemaal volgens het nieuwe Wild East kapitalistische credo – zijn internationale faam bij elkaar kocht door onder meer baas van Chelsea Football Club te worden, een van de grote kanshebbers op de Champion’s League-trofee, dé flipperkast voor Europese voetbalclubs. Roman wil absoluut de hedendaagse Midas worden. Hij heeft in ieder geval een prima startbasis, want volgens voorzichtige schattingen ‘weegt’ deze superkapitalist momenteel minstens 14 miljard VS dollar, zodat hij zich dit soort sportieve uitspattingen kan permitteren. Door zijn astronomische investeringen (500 miljoen dollar) in superieure balstampers, die hij nadien voor een veelvoud weer kan doorverkopen, heeft Roman nu écht de smaak te pakken en verplaatst hij zijn focus in de richting van een ander snobdomein waar veel kapitaal doorstroomt : de wijnbusiness. Italiaanse bronnen melden dat Abramovich de voorbije weken verschillende wijngaarden bezocht, waaronder het bekende Lungarotti-domein in Umbrië en de al even peperdure Toscaanse sterren Sassicaia en Tenuta dell’Ornellaia. Uiteraard is Abramovich niet de eerste goed bij kas zittende buitenlander die zijn neus voor het venster steekt bij deze icoonwijnen, maar hij heeft ongetwijfeld weinig concurrenten op financieel gebied. Nochtans is het Roman volgens dezelfde bronnen niet exclusief om wijnstokken en imago te doen, want onze miljardair wil vooral een wijndomein met voldoende land en ruimte voor zowel wingerds als olijfgaarden. En vermoedelijk ook voor zijn onafscheidelijke horde van pin-ups, slippendragers, fotomodellen, voetbalmakelaars, gorilla’s en ander slaafs gevolg. Een gokje : wedden dat straks 50 procent van de Toscaanse toppers stiekem bezoek kreeg van Don Roman en daarin een excuus vindt om zijn prijskaartje weer eens met tientallen procenten op te trekken ? Soms kan wijn oh zoo doorzichtig zijn.

AOC Orkaan

Telkens er waarschuwingen komen over tropische stormen of orkanen in de VS, vraag ik me af : hoe gaan de wijnmakers ter plekke deze zondvloed, hagelstormen, tornado’s enz. overleven ? Per slot van rekening zijn ze toch bezig met een uiterst natuurgevoelig product, waarbij de hele oogst in amper 30 minuten integraal weggeveegd of gedegradeerd kan worden ? Want ook in Texas en zelfs in Florida zijn er wijnmakers aan de slag. Eén van de zeldzame verhalen die toch doorsijpelden kwam deze keer uit Florida. Toen Hurricane Ivan er een dik jaar geleden over het land, meer bepaald Panama City Beach, tempeestte, werd ook de SeaBreeze Winery geteisterd. De eigenaars Fred en Lynn Webb verwachtten toen dat hun Kyotee vineyard totaal vernietigd ging worden, maar tot hun verbazing bleek dat het parcours van de orkaan hen grotendeels gespaard had. Ze vonden nog veel percelen intacte wijnstokken met soms nog supergezonde, rijpe druiven. De storm had eigenlijk gefungeerd als een grote, kritische snoeimachine, die enerzijds een deel van het zelfs bijna overrijpe fruit had verwijderd, maar anderzijds ook perfect rijpe trossen op andere stokken had achtergelaten. En wat dacht u ? Fred & Lynn hebben nu als volbloed-Amerikanen tachtig kistjes gecommercialiseerd van hun semi-dry rode wijn, gemaakt van de musacadine-druif, die vrij populair is in de zuidelijke staten. Maar ze vragen er wel meteen 15 dollar startprijs voor, per fles. Een voorbeeld van een vloeibare verzekeringspolis.

MOMENTEN AOC Doopnaam

Hoe belangrijk is een ‘collectieve identiteit’ of de roepnaam voor een wijnregio of appellation ? Soms krijgen we de indruk dat de naam er helemaal niet meer toe doet, nu er zelfs wereldwijd merken worden gelanceerd onder de globale noemer oaky-toasty in plaats van de originevermelding. Herkomst wordt in die context ondergeschikt aan herkenbaarheid en toegankelijkheid. Maar in Europa, en zeker in Frankrijk, ligt de gevoeligheidsfactor op dat gebied blijkbaar toch nog een stuk hoger. Zo ondernam de Conseil régional du Languedoc-Roussillon onlangs een poging om, in het kader van een ambitieus en waarschijnlijk zelfs goedbedoeld actieplan, een paraplumerk te creëren voor de regionale wijncultuur. Het nieuwe geesteskind zou Septimanie worden genoemd. De raad der wijzen uit de Languedoc-Roussillon wou met die herdoop de pijlers van de lokale land- en wijnbouw versterken op de internationale markt, die steeds eenvoudiger vormen van merk- en streekcommunicatie verlangt. Idealiter zou Septimanie dan dé nieuwe lokroep worden voor consumenten, die zelfs op wijnetiketten zou verschijnen. Maar dat was buiten het voetvolk gerekend : een meerderheid van de regionale bevolking verwees het Septimanie-idee meteen naar de vuilbak. Georges Frêche, president van de regio Languedoc-Roussillon en voorzitter van de agglomeratie van Montpellier, die aanvankelijk een groot voorstander was van de naamopsmukoperatie, moest dan ook het hoofd buigen : “Het is duidelijk geworden dat onze mensen niet willen dat hun ‘Regio’ van naam verandert.” We hadden Georges véél geld en tijd kunnen besparen als hij ons eventjes had gebeld. Nu eindelijk wereldwijd consumenten én wijncommentatoren de Languedoc-Roussillon als platform voor magnifieke en/of betaalbare wijnen aanvaard hebben, zien we écht het nut niet in van zo’n plotse kleef-er-een-nieuw-etiket-op-politiek.

AOC Varken

Sommige mensen hebben toch écht talent om zelfs uit druivenafval profijt te puren. Neem nu de Australische varkenskweekster Claire Pennicard. Terwijl wijnmakers vaak het hoofd breken over de vraag wat ze moeten uitspoken met de ‘restjes’ van het vinificatieproces (de koek van geperste druivenschillen, steeltjes,…), die meestal een te hoge zuurgraad bevatten om bijvoorbeeld als meststof te gebruiken, heeft onze Claire meteen dé oplossing : ze voedert haar stal met ruim 4000 varkens met dit druivenafval, want onze knorrende vrienden blijken er dol op te zijn. Of Claire straks haar varkensmest onder beschermde appellatie op de markt gaat brengen of ‘gevinifieerde’ hammen gaat verkopen, blijft voorlopig een open vraag.

MARKTEN AOC Ezel

Dé nieuwste trend in het rijk der wijnmarketeers ? Wil u privé en professioneel absoluut op wijngebied uw gasten imponeren en onder tafel bluffen ? Oké, hier gaan we : cuvées en merkwijnen met ronduit belachelijke dierennamen zijn nu zo hot als de pest. Wat dacht u bijvoorbeeld van het door Constellation Wines recentelijk op de wereldmarkt gelanceerde label Three Blind Moose uit Californië, gevolgd door hun West-Australische Four Emus-blend ? Ik kan me écht niet voorstellen wat ik in mijn glas moet verwachten bij drie blinde muizen ? Een naar geoxideerde Gouda-kaas stinkende rode wijn, die in de mond meteen dichtklapt door overdaad aan tannine en eik misschien ? De voorbije maanden en jaren zagen we inderdaad, vooral in de VS en Australië, een opstoot van deze knotsgekke en totaal naast de kwestie mikkende benamingen (ook van wineries), waaronder Five Ferrets, A Donkey and A Goat, Flying Goat, Big Moose, Leaping Lizard, Cool Fish, Flying Fish, Dog House en Mad Dogs and Englishmen. Niet dat een wijnnaam mij in de grond kan schelen, maar als er toch een product in mijn glas belandt dat, én objectief te duur is, én naar ‘ezelskak’ geurt ( terroir !), én evenveel fruitkarakter bevat als de eerste de beste fles prikkelende frisdrank, dan heb ik toch liever een oubollige naam en aftands label dan zo’n modieuze marketingvondst.

AOC Groeipool

Dat Chileense wijn populair is en steeds populairder wordt in onze Belgische rekken, is stilaan een serieus understatement. Redenen voor deze successtory zijn legio. Chileense wijn blijft tot nader order hoogst betaalbaar, zelfs in Europa. De meest gebruikte druivenvariëteiten zijn bovendien uiterst herkenbaar en vertrouwd, zelfs voor Belgische dorstigen ( cabernet sauvignon, merlot, chardonnay,…) die zich jarenlang gefixeerd hebben op de Franse stijl en smaak. Verder zijn de klimatologische groeicondities in Chili buitengewoon. En je vindt er ook goedkope arbeidskrachten, natuurlijke irrigatie, niet-geënte wijnstokken die soms honderd jaar oud zijn en daardoor een hogere fruitconcentratie in plaats van een torenhoog rendement opleveren. Als Franse wijnboer zou je voor minder je haar uittrekken, zeker wanneer je de eigen negatieve bedrijfsbalans en kostenplaatje onder ogen krijgt.

Maar het einde van de Chileense coup op wijnexportgebied lijkt nog lang niet in zicht. Zopas geraakte bekend dat de Chileense wijnindustrie dit jaar vermoedelijk 25 procent méér oogst zal binnenhalen dan in 2004. Daarmee wordt de jaargang 2005 kwantitatief een van de onbetwiste toppers uit het voorbije decennium. Door deze superoogst hopen de wijnbouwers dat ze de relatief lichtjes tegenvallende oogst van vorig jaar qua voorraden kunnen compenseren en meteen hun export nog eens opvijzelen met zo’n 20 procent. Het vervolg kan u al raden : in Chili wil iedereen nu als gek nieuwe percelen wingerd bijplanten. De boom is trouwens al een feit. Volgens de laatste kadastrale gegevens werden er de voorbije drie jaar maar liefst, officieel, 10.000 hectare wijngaard bijgeplant. En dat terwijl men in Europa ondertussen miljarden belastinggeld spendeert aan het distilleren en wegwerken van onverkoopbare overschotten.

Frank Van Der Auwera

Na het voetbal verlegt de Russische miljardair Roman Abramovich zijn focus naar een ander domein waar veel kapitaal doorstroomt : de wijnbusiness.

Er worden nu zelfs wereldwijd merken gelanceerd onder de globale noemer ‘oaky-toasty’ in plaats van de originevermelding. Herkomst wordt ondergeschikt aan herkenbaarheid en toegankelijkheid.

Cuvées en merkwijnen met ronduit belachelijke dierennamen, zoals Three Blind Mouse of a donkey and a goat, zijn nu zo hot als de pest.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content