In deze maandelijkse rubriek verdiept wijnkenner Frank Van der Auwera zich in de laatste nieuwtjes van de wijnwereld : over trendsetters en buitenbeentjes, oude en nieuwe appellations, spectaculaire veilingresultaten, tegenvallende of exploderende export en meer van dat.

Frank Van der Auwera is onlangs verkozen tot Wine World Ambassador 2005 voor de wijnjournalisten.

Mensen

21.000 mijlen voor een druif

Hoe ver kan je gaan in je ongebreidelde liefde voor een druif ? Letterlijk heel ver, want de Chileen Cristian MuƱoz heeft er zelfs 21.000 mijl en vier maanden tijd voor over om zijn geliefde carmenĆØre te promoten. In de echte Guevara– of Jan Cremer-traditie vertrekt hij on the road op zijn 1150 cc BMW, dwars doorheen het continent. Een flessenodyssee die hem langs 25 Latijns- en Noord-Amerikaanse steden brengt, waaronder Santiago de Chile, Miami, San Diego, Los Angeles, San Francisco, Seattle, Las Vegas, Washington DC, Chicago en zelfs Anchorage in Alaska. Met in zijn zadeltassen onder meer een drieliterfles carmenĆØrewijn. De van origine Bordeauxse druivenvariĆ«teit was ooit in Saint-Emilion populairder dan merlot, maar verdween na de vernietigende druifluisplaag eind 19de eeuw uit Europa. Sinds de jaren ’90 werd ze eindelijk commercieel herontdekt in Chili, het enige land waar deze variĆ«teit nu op grote schaal aangeplant staat.

MuƱoz wil nu, samen met zijn sponsor Maximiliano Morales (verantwoordelijke van het wijnhuis Andes Wines) zoveel mogelijk Amerikanen duidelijk maken hoe lekker carmenĆØre wel kan smaken. Op 18 september, de onafhankelijksdag van Chili, wil hij zijn reis afvlaggen in New York. De hele road trip zal gefilmd worden door een cameraman die over een speciale op de moto gemonteerde camera beschikt, terwijl MuƱoz zijn drieliterfles bij elke halte zal laten signeren door het publiek. Of de carmenĆØre nog wel te pruimen valt na duizenden kilometers gedaver Ć©n de talrijke klimaatschokken, is een andere kwestie.

De properste wc

Aan grappige – of op zijn minst relativerende – wijnamateurs geen gebrek deze maand. De voorbije weken streek het ‘primeurcircus’ weer neer in Bordeaux : duizenden handelaars, inkopers, journalisten en professionele would be’s komen dan afgezakt naar de wijndomeinen om er, van het vat, het nieuwe millĆ©sime te beoordelen. En al dan niet aan te kopen. Dat koopproces wordt natuurlijk in belangrijke mate gestuurd door de proefcommentaren Ć©n scores van gezaghebbende journalisten als Robert Parker. Maar dit clubje invloedrijke commentatoren kreeg dit jaar serieuze tegenwind van een ludieke collega. Op een kleine Britse wijnwebsite gaf editor Neil Martin zijn eigen rangorde : geen punten voor de beste cru’s of meest verrassende nieuwkomers, maar wel waarderingen voor The most attractive girls welcoming tasters to chĆ¢teaux, de ‘Beste wc’s op de chĆ¢teaus’ of ‘De mooiste moustache’.

En ook hier blijft de pikorde tussen de grands crus overeind. De ‘Meest attractieve dame’ werd immers gevonden op ChĆ¢teau Lafite (“Zulke mooie vrouwen dat ik de directie moest vragen om een tweede keer de proefruimte te mogen gebruiken”, luidt het bijhorende, lichtjes seksistische commentaar). De ‘Beste wc’s’ kregen ook een bekende winnaar : Pichon Longueville Comtesse-de-Lalande ( “Ah, so fresh, so clean !”). Het lijstje bekroningen bevatte ook negatieve prijzen, zoals ‘ The least welcoming chĆ¢teau award‘ die met vlag en wimpel naar BeausĆ©jour Duffau-Lagarosse ging, waar Martin weliswaar onaangekondigd aanklopte, maar zelfs geen antwoord kreeg op zijn vraag of hij er kon degusteren. Nog zo’n negatieve categorie was ‘De slechtste parkingmogelijkheden’, gewonnen door het pomerolkasteel La Conseillante. “Ik moest mijn wagen verdorie zowat 300 kilometer van het kasteel achterlaten in een hobbelig veld”, meesmuilt Martin. Misschien een ideetje om een aantal categorieĆ«n toe te passen op onze Belgische horeca ?

Momenten

Eigen flessen eerst

Toch te gek om los te lopen ? Terwijl u deze regels leest, zitten de overheden van BraziliĆ« en ArgentiniĆ« rond de groene tafel om een dreigende wijnoorlog af te wenden. Voetbaloorlogen waren in Zuid-Amerika al schering en inslag, maar het nieuwe conflict draait helemaal rond de sensationeel toenemende importstroom van spotgoedkope Argentijnse ‘plonkwijntjes’ in BraziliĆ«. Braziliaanse wijnmakers ergeren er zich namelijk blauw aan, omdat deze invoerhausse hun eigen productie van de markt duwt, in een land waar de binnenlandse wijnconsumptie van nature al vrij laag ligt (nauwelijks 1,8 liter per capita).

Dat het inderdaad om een vloeibare invasie gaat, blijkt uit de statistieken : in 2004 werd er nog ‘maar’ 11 miljoen liter Argentijnse plonk ingevoerd, maar voor dit jaar wordt al gerekend op dik 20 miljoen liter. Daarom lobbyen de Braziliaanse wijnboeren voor keiharde, puur protectionistische acties bij hun regering : een importlimiet voor goedkope bulkwijn, een automatische heffing op alle ‘vreemde’ flessen en de creatie van een speciaal fonds dat consumenten mĆ©Ć©r moet leren over de eigen Braziliaanse wijn. Uiteraard een maatregelenpakket dat op hevige weerstand van de Argentijnse overheid botst, die zich beroept op het vrijhandelsakkoord van Mercosur en het niet pikt dat Argentijnse wijn extra wordt geviseerd.

Dat de Argentijnen zich plots ontpoppen tot vinnige wijnexporteurs, is trouwens logisch. De binnenlandse consumptie kromp er de voorbije tien jaar, waardoor uitvoer de logische oplossing is. Vooral als we beseffen dat ArgentiniĆ« jaarlijks reeds meer wijn produceert dan buurland Chili, maar slechts 15 procent van zijn productie exporteert, terwijl de peso na zijn devaluatie van 2001 deze export nog eens extra stimuleert. Het worden dus zonder twijfel ‘hete’ debatten tussen Argentijnen en Brazilianen, die niet zullen onderdoen voor de voetbalconflicten op de grasmat.

Rugetiket wordt slimmer

Een handigheidje of een fantastische vondst ? In Duitsland komt een firma met haar ei van Columbus om vooral beginnende amateurs te helpen in hun strijd om een fles op de juiste temperatuur te serveren : een rugetiket met ingebouwde thermometer. Wijnschrijvers kunnen bladzijden volpennen over dit Celsius-dilemma en ook ruglabels staan vaak vol met goedbedoelde serveertips, maar daarmee is de haastige drinker niet uit de penarie. Want : hoe kan hij/zij weten of de fles zich effectief op zijn correcte temperatuur bevindt ? Het gadget Idealvini moet hier soelaas bieden. Het rugetiket vermeldt namelijk niet alleen de naam en appellation van de wijn, maar bevat eveneens een ingebouwde thermometer. Wanneer de wijn de aanbevolen temperatuur bereikt heeft, kleuren de warmtesensors het strookje volledig wit. Wanneer de wijn te koud is, blijft het strookje keihard blauw. Tegen het najaar moeten deze labelthermometers beschikbaar zijn voor zowel rode als witte wijn.

Of dit gadget een grote commerciĆ«le carriĆØre tegemoet gaat, hangt evenwel van twee factoren af. EĆ©n : de extra kostprijs. De meerprijs per fles schommelt rond de halve euro, dus voor de echt goedkope wijnen – waar nu net het grootste doelpubliek zit – kan dit een drempel vormen. Twee : de correctheid van de aangegeven temperatuur. Het is mijn ervaring dat veel ‘aanbevelingen’ van de producent er totaal naast zitten, want – in het geval van rode wijn – steeds te hoog. En bij witte wijn precies het omgekeerde. U moet maar eens een Italiaans ruglabel nalezen. Daar wordt nog aangeraden bepaalde rosso’s op 20Ā°C of meer te serveren ! Dus leuk als het thermometertje u vrij spel geeft, maar een garantie op de ‘ideale’ temperatuur is het nog niet.

Markten

Money Cruƫ

Komt er dan Ć©cht geen eind aan de stroom Idolen-Sporters-En-Artisten-Flirten-Openlijk-Met-De-Wijnbusiness-rage ? We on-derstreepten het al meermaals in deze rubriek : blijkbaar is wijn plots een cool product, dat bovendien – wanneer er een handige marketingmachine achter draait – ook nog eens extra zaad in het bakje brengt of vergeten carriĆØres doet opfleuren. De laatste in de rij rocksterren die naam en faam lenen aan wijnlabels is Vince Neil, de leadzanger van de ooit legendarische rockgroep Mƶtley CrĆ¼e. Vince, ondertussen 44 en naar verluidt een ‘grote wijnfan’, gaf aan Adler Fels Winery uit CaliforniĆ« de opdracht om zijn eigen Vince-label te creĆ«ren. Dat Vince voor dit wijndomein koos, heeft vermoedelijk vooral te maken met hun nogal ‘onbehouwen’ humor. Zo organiseert het domein in CaliforniĆ« een jaarlijks festival onder de alleszeggende naam Big Ass Cab. De deal was dan ook snel beklonken. De eerste partij – 500 kisten Napa Valley Cabernet 2003 en Napa Chardonnay 2004 – staat in de VS geprijsd op 20 dollar en wordt verdeeld door de organisatie rond Neil tijdens de twee jaar durende wereldtour van Mƶtley CrĆ¼e. Wat een Amerikaanse commentator, die de reputatie van deze concertgangers kent, nuchter liet opmerken: ” If fans can’t find a corkscrew, they can just smash the bottle open.”

Frank Van der Auwera I Tekening Jan Vanriet

De ludieke prijs voor de ‘Meest attractieve verwelkomingsdame’ ging naar ChĆ¢teau Lafite.

Braziliaanse wijnmakers ergeren zich blauw aan de massale invoer van goedkope Argentijnse wijntjes die hun eigen markt ondermijnt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content