In deze maandelijkse rubriek verdiept wijnkenner Frank Van der Auwera zich in de laatste nieuwtjes van

de wijnwereld : over trendsetters en buitenbeentjes, oude

en nieuwe appellations, spectaculaire veilingresultaten,

tegenvallende of exploderende export en meer van dat.

mensen Pornowijn : 90 à 91/100

We moeten onze kritiek deemoedig inslikken. In de januari-editie van deze rubriek lachten we ons een bult toen bleek dat – na zoveel andere celebs met een teveel aan kapitaal en een tekort aan originele ideeën – ook de 31-jarige pornodiva Savanna Samson de Italiaanse topoenoloog Roberto Cipresso had ingehuurd om een Toscaanse kwaliteitswijn onder haar label te produceren. Nu blijkt evenwel dat naast de ‘vorm’ ook royaal ‘inhoud’ aanwezig is. Althans, als we wijngoeroe Robert Parker mogen geloven. De filmactrice die dé ster was in sappige klassiekers als The New Devil in Miss Jones of The Masseuse, heeft blijkbaar een exceptionele cru afgeleverd. Haar mix van 70 procent cesanese, 20 procent sangiovese en 10 procent montepulciano, in een totale productie van een povere 400 kistjes, kwam onlangs onder het etiket Sogno Uno 2004 op de markt. ” Trust me, I didn’t add any points for Ms. Samson’s personal presentation”, schrijft Parker wijselijk in zijn erg lovende commentaar. Pittig detail : Cipresso, een alom gewaardeerd oenoloog, is ook de wijnbouwer die het Vaticaan adviseert.

Parker spuit vitriool

De naam Robert Parker is opnieuw gevallen. Of u nu ‘pro’ of ‘contra’ deze invloedrijke wijncommentator bent, één ding moet ons van het hart : de voorbije weken werd hij héél zwaar aangepakt door, hoofdzakelijk Britse, collega’s. Broodnijd of terechte kritiek ? Volgens Robert bestaat hierover geen twijfel : het gaat om pure professionele penisnijd. In een recent interview weerlegt hij dan ook vurig de argumenten dat hij een dictator of taste zou zijn : “Britse wijnauteurs zoals Hugh Johnson (n.v.d.r. : de man achter de baanbrekende wijnatlas, nog altijd een referentiewerk) vergeleken me zelfs met George Bush”, zo klinkt het. “Ik ben een grote fan van Hugh, maar door zo’n uitspraak verlaagt hij zich werkelijk enorm.” Parker trekt verder van leer tegen wat hij de ‘klasse georiënteerde’ Britse wijnschrijvers noemt, die altijd partij trekken voor de old Bordeaux aristocracy, waarbij ze een ingebakken hekel tonen tegenover de nieuwe wijnmakers in Saint-Emilion of Pomerol. “Het merendeel van de Médoc kijkt naar deze wijnmakers in Saint-Emilion of Pomerol als waren het boeren of hillbillies“, zo vervolgt hij bitter. En hij argumenteert dat zijn oordeel en smaak veel complexer zijn dan de simplistische stelling dat hij als criticus uitsluitend dikke fruitbommen met zware fruitextractie en lagering op eik verkiest en top-scores geeft. Wordt ongetwijfeld vervolgd, ook al begint het stilaan op een welles-nietesdiscussie te gelijken, waaraan geen enkele consument nog een boodschap heeft. Dus Parker : mond toe en kritisch proeven. Tegenstanders zal je toch nooit overtuigen en medestanders bekijken je nog altijd als een halve heilige.

MARKTEN Beestjes verkopen beter

We hebben in dit artikel al schuld bekend, maar nu mogen we toch onze borst weer even nat maken. Herinnert u zich onze stelling dat, wanneer er een kangoeroe, koala, aapje, tropische vis, pinguïn, tijger, arend, rashond of beertje op het wijnetiket prijkt, dit automatisch de kopers ‘murw’ maakt en de verkoop aanzwengelt ? Ons nattevingergevoel werd nu wetenschappelijk bevestigd door hét studiebureau ACNielsen. Deze onderzoekers kwamen na een uitgebreid onderzoek namelijk tot de conclusie dat wijnconsumenten – in dit geval Amerikanen, die misschien nog iets goedgeloviger zijn dan Europeanen – dubbel zoveel flessen zullen aankopen als er een kleurrijk dierenlabel op kleeft. Zelfs als de flessen met een moderne schroefdop zijn uitgerust. Blijkbaar springen wijnlabels met beestjes haast letterlijk en figuurlijk in het oog van de koper. En denk nu niet dat het hier om een marginale business gaat, want de voorbije drie jaar werden in de VS maar liefst 438 nieuwe merkwijnen gelanceerd met een zekere vorm van succes. Daarvan bleken er 77, of bijna één op vijf, een label te dragen met een dierenafbeelding, goed voor een verkoop van zo’n 600 miljoen dollar. Pas op, zo waarschuwt echter het breinteam van ACNielsen, het draait niet alleen rond het puur visuele aspect. Het commerciële succes valt ook te verklaren door de scherpe prijzen voor deze ‘dierenetiketten’, die vaak in promotie- en discountcampagnes naar voren worden geschoven.

Danny Brager, vice-president van het departement dranken bij ACNielsen, vat de hele trend als volgt samen : “Het feit dat men een dierenafbeelding op het etiket drukt, is zeker nog geen garantie op succes, maar toch is het belangrijk dat producenten er rekening mee houden dat er een marktsegment bestaat van consumenten die het product ‘wijn’ niet al té serieus willen nemen. Deze consumenten willen zich niet alleen amuseren met hun wijn, maar ze voelen zich vaak duidelijk meer op hun gemak met een dierenafbeelding.”

Champagne bubbelt lustig verder

Crisis, welke crisis ? In Champagne blijven de kassa’s luid rinkelen, ook al zit driekwart van de Franse wijnproductie diep in nesten. De verkoopstatistieken zijn indrukwekkend voor dit type mousserende wijn : in 2005 werden wereldwijd maar liefst 307,5 miljoen champagneflessen verhandeld, of zo’n 2 procent extra vergeleken met het vorige recordjaar, toen de barrière van 300 miljoen flessen ook al doorbroken werd. In sommige afzetmarkten vormt champagne zelfs dé absolute sterkhouder. In het Verenigd Koninkrijk bijvoorbeeld, de stermarkt binnen Europa, was de champagneverkoop de voorbije tien jaar in zijn dooie eentje verantwoordelijk voor ruim een derde van de totale groei van de wijnmarkt. De Britten vallen tegenwoordig vooral voor de pink champagne. Verwacht wordt dat deze niche de komende jaren nog met zo’n 20 procent kan aandikken.

Voor 30 miljoen dollar cultwijn verkocht

Hightech en internet zijn stilaan geijkte instrumenten in de wijnhandel, maar wie de nieuwste trend wil zien, moet opnieuw over de Atlantische Oceaan kijken. Meer bepaald richting Napa Valley en Sonoma County, waar de Californische topdomeinen – de zogenaamde high-end boutique wineries, die uitsluitend kleine partijen peperdure cultwijnen produceren – zich nu bedienen van een elitaire (virtuele) marktplaats.

Zo’n vijftigtal van deze wineries, waaronder in kennerskringen fel bejubelde domeinen als Vineyard 29, Araujo Estate Wines, Bressler Vineyards, Pahlmeyer Vineyard en Switchback Ridge/Peterson Family Vineyard, gebruikten het voorbije jaar immers webgebaseerde ASP-technologie om hun felbegeerde elitewijnen, die bij de start 100 dollar of meer kosten, toe te wijzen aan rijke verzamelaars, captains of industry, Hollywoodsterren of BA’s (Bekende Amerikanen).

Dit eliteclubje van cultdomeinen, waarvan elke oogst vele malen ‘overvraagd’ wordt door gefortuneerde consumenten die absoluut en tegen elke prijs de nieuwste hype in hun kelder willen, hebben nu collectief hun allocaties uitbesteed aan een externe firma (Cultivate Systems), die de toewijzing via een onlineprocedure beheert. Voor veel van deze exclusieve flessen bestond al jarenlang een wachtlijst per domein, maar nu gebeurt dus alles collectief en online. Blijkbaar met succes, want het outsourcingsysteem van Cultivate Systems verwerkte het voorbije jaar maar liefst 40.000 virtuele transacties voor deze sterdomeinen. De onlinetechnologie neemt immers de directe verkoopverantwoordelijkheden van de wijnproducenten over, beheert ook de bestellingen bij de websites van elk individueel domein, de prijssetting, de verzending, taksberekening, enz. en dat voor een verkooppercentage van 2 procent.

Deze samenwerking legt beide partijen vooralsnog geen windeieren. De outsourcer Cultivate Systems rijfde volgens niet-bevestigde geruchten het voorbije jaar royaal 600.000 dollar aan commissies binnen, terwijl de aangesloten wijndomeinen in 2005 naar schatting voor zo’n 30 miljoen dollar van hun cultwijnen verkocht zagen, of een verdubbeling tegenover het jaar voordien.

MOMENTEN De (Franse) supermarktraid

In deze kolommen hebt u al gelezen over het acute en chronische wijnhooliganisme van ontevreden, gedupeerde wijnbouwers met terechte eisen maar met helaas vaak foute strijdmiddelen, die amok maakten in Franse steden. Een tachtigtal boeren uit de Vaucluse heeft recentelijk echter gekozen voor een originelere aanpak. Hun commando viel namelijk onverwacht binnen in supermarkten in Avignon en Orange, waarbij ze snel winkelwagentjes vulden, die ze echter onbeheerd en onbetaald bij de kassa’s achterlieten. Hun argumentatie : sorry, we hebben onvoldoende koopkracht om deze rekening te betalen. Een andere spitse vondst : in twee supermarkten in Avignon hebben wijnboeren ‘buitenlandse’ wijnen uit de rekken geplukt die minder dan 2,50 euro per fles kostten en met een nieuw, zwart etiket overplakt, waarop de niet mis te verstane boodschap : ” Commerce non équitable, mort du vigneron” of nog ” AOC à moins de 2,50 A = mort du producteur”.

Hun doel ? De grootdistributie aansporen om in elke Franse regio ook minstens één wijn uit eigen streek van rond de 2,50 euro op te nemen in hun assortiment.

Frank Van der Auwera