Herwig Van Hove

Er leven bij ons nogal wat vooroordelen over Italiaanse en Spaanse wijnen.

En soms wel terecht.

Maar de wijnwereld verandert en ook de zuiderse wijnen worden “universeler”.

De Duitse trouwens ook, en zelfs de Franse.

Volgens lokale normen hebben Italiaanse en Spaanse wijnen dikwijls een aangename zure elegantie, maar het is een elegantie die wij eerder een ondraaglijke lichtheid zouden noemen. Dat moet niet verbazen : in het Zuiden is het warmer en men drinkt er traditioneel minder bier, van wijn wordt dus verwacht dat hij een dorstlesser is. De wijnmaker streeft niet naar karakter en koncentratie. Integendeel, de klimaatsinvloed die het overrijpe in de hand werkt, wordt bewust gedwarsboomd. Bardolino, Soave, Chianti, Valpolicella… zijn allemaal soms zo licht dat ze voor ons smaken als witte wijn, terwijl enkel Soave met zijn kleur tot de klasse van de witte wijnen behoort. De wijnen van Allegrini, waarover verder, zijn een aangename uitzondering.

Soms wordt in het zuiden dat zuidelijk karakter toch geaccepteerd, zoals in de port, de sherry of de malaga. Maar men moet hierbij bedenken dat dit type van versterkte wijn traditioneel gemaakt werd voor de export : Belgen drinken hoofdelijk nog altijd meer port dan de Portugezen zelf en Nederlanders meer sherry dan de Spanjaarden.

In Duitsland is het gemiddeld koeler dan bij ons en de zoete traditie komt zeker gedeeltelijk voort uit een grotere kaloriebehoefte, die dan bij nog kouder weer overgaat naar jenever en vodka… Maar Duitsland heeft zijn zoete traditie verlaten ten voordele van de meer universele droge types die nu zelfs met 6 op 10 in de meerderheid zijn. Ook in ItaliĆ« en Spanje streeft men stilaan naar een meer universeel evenwicht.

Wijn “mondialiseert” dus meer en meer en voor de Belgen is dit een goede zaak. Bij ons wordt er van wijn een tafelbegeleidende funktie verwacht : wij drinken bier op de terrasjes en wijn bij het eten aan tafel. Enkele mooie voorbeelden van “gemondialiseerde” wijnen uit Duitsland, ItaliĆ«, Spanje… en toch ook uit Frankrijk.

DUITSLAND

Cornelia en Gunter KĆ¼nstler van het Weingut Franz KĆ¼nstler uit de Rheingau zijn beide oenoloog van opleiding en dat heeft zeker geholpen om een frisse universele kwaliteit te maken. Ze behoren tot de meest bejubelde moderne Duitse wijnmakers en worden gemakkelijk met Robert Weil vergeleken. Hun SpƤtlese Trocken Hochheimer Stielweg is de lieveling van de Europese Kommissie en geregeld worden hun Rieslings tot de tien beste van Duitsland uitgeroepen. Zelfs Gault-Millau die met niet Franse kwaliteit toch nog altijd wat moeilijk doet, heeft ze bij de top geplaatst.

De KĆ¼nstlerwijnen zijn pas in BelgiĆ« dank zij het piepjonge bedrijf “PrƤdikat Wijnimport” uit Alken en zijn nog redelijk van prijs.

1993 Gutsriesling QbA Halbtrocken (275 fr.) : Een mooi voorbeeld van universele kwaliteit. Het zoet is perfekt gedragen door het zuur, geen spoor van zoeterigheid of vermoeiende plakkerigheid, een juist expressieve rieslingneus, iets simpel, maar uiterst zuiver. Een ideale instapwijn juist vĆ³Ć³r de tafel en bij het eerste gerecht.

1993 Hochheimer Hernnberg, Riesling QbA Trocken (275 fr.) : Iets meer klasse dan de vorige, maar ook zachtaardig van opbouw en een even fijne reliƫfvolle neus van Riesling, gevulde zachte rijpe smaak met mooi zuur en redelijke lengte. Volkomen zuivere wijn.

1993 Hochheimer Stielweg, Riesling SpƤtlese Trocken (699 fr.) : Een reus. Krachtige rijpe en toch strenge Rieslingneus, puntig en met een typische lichte rooktoets, zachte volle smaak met stevigigheid en karakter en grote frisse lengte, verdraagt spelenderwijs stevige gerechten.

ITALIE

De Italiaanse importfirma “La Ferrarese” van Sergio Ferrari in Brussel heeft enkele universele wijnen in de korf. Een “Chianti Classico Riserva” 1988 van Carpineto (256 fr.), een delikatesse voor amateurs van rijpe ontwikkelde wijn : een getaande volle kleur en een stevige ruime ontwikkelde neus met veel gezond oud hout en bovendien een ronde suave sangiovesesmaak met goede eenheid zonder spoor van oxidatie of sleet. (Niet te fris drinken anders gaat de delikatesse van het boeket verloren.) Ook van Carpineto is er bij La Ferrarese de “Vino Nobile di Montepulciano” van 1989 (350 fr.) : een diepe struktuur aan de neus en een frisse smaak met grote lengte. En dan is er ook nog de onvolprezen “Sauvignon Collio I Cru” 1993 van Fantinel : eindelijk eens een sauvignon zonder de vulgaire “pipi de chat”, een goede bittergestruktureerde smaak met zachtaardig rijp fruit.

Importeur “Franco Buonsenso” uit Antwerpen heeft er (eindelijk) voor gezorgd dat de Veronawijnen van de gebroeders Allegrini op de Belgische markt te koop zijn. De Allegrini-familie bezit 50 hektaren van de beste wijngaarden uit de historische Valpolicella zone, de “Vallei van de vele wijnkelders”. Wij kennen Valpolicella als een wijn voor goedkope Italiaanse restaurants die het met kwaliteit niet zo nauw nemen, maar met hun 350.000 flessen per jaar bewijzen de Allegrini-broeders het tegendeel. In Valpolicella worden vier verschillende soorten wijn gemaakt : “Valpolicella Classico”, “Valpolicella Classico Superiore”, “Amarone” en “Reciotto”. De gebruikte en toegelaten druivesoorten zijn corvina voor elegantie en harmonie en rondinella voor struktuur. (Molinara mag ook, maar die dient eigenlijk alleen als goedkoop vulsel… )

Valpolicella moet fris smaken met tonen van kers en vers fruit, elegant en licht, een gemakkelijke drinker die men zeker niet moet bewaren. De “Superiore” versie, zeker de crus “La Grola” en “Palazzo della Torre” van Allegrini, hebben overal iets meer en passen beter voor onze markt waar dorst met bier gelest wordt.

Amarone en Recioto vormen een klasse apart daar ze allebei van ingedroogde druiven gemaakt worden, de Amarone is droog en de Recioto is voor onze smaak zoet. Het drogen gedurende drie tot vier maanden brengt vochtverlies mee van ongeveer 50 procent met de eruit volgende koncentratie van suiker en extrakt.

Een traditioneel toegepaste techniek voor de gewone Valpo is deze van de “ripasso” : de jonge pas gegiste Valpolicellawijn wordt gelagerd op de schillenperskoek van Amarone of Recioto en krijgt zo wat meer karakter. Bij Allegrini gaat men voor de cru Palazzo della Torre nog op een andere manier te werk : 70 procent van de druiven wordt onmiddellijk gebruikt en de resterende 30 procent worden ingedroogd tot eind december en dan meegegist met de verse wijn die er een duidelijke kick van meekrijgt.

Valpolicella Classico Superiore 1992 (235 fr.) : De lichte kleur van Valpo, maar een elegante beschaafde neus, de smaak is wat zuurgedomineerd en past goed bij gerechten waarbij men normaal wit zou drinken.

Palazzo della Torre 1990 (343 fr.) : De geur is meer gedrongen en kompakt dan de voorgaande, de smaak is karaktervol en toch elegant, niet met de zurige toon van de vorige, duidelijk “meer” wijn en zeer geschikt bij gerechten met tomaten.

La Grola 1991 (272 fr.) : Een normale kleurkoncentratie en een neus die smakelijkheid aankondigt met een passende onderbouw, frisse lange smaak met een bitter-zuur evenwicht, een “volledige” wijn.

Amarone 1988 (476 fr.) : Gekoncentreerde en toch goed frisse wijn met grote lengte en veel verouderingspotentieel, met 14 graden wat hoog in alkohol. Deze wijn past uitstekend bij stevig smakende kazen waar andere wijnen het zo dikwijls moeilijk mee hebben.

Recioto “Giovanni Allegrini” 1991 (431 fr.) : Gemaakt van gedurende 140 dagen gedroogde druiven waarbij botrytis intentioneel werd vermeden. 4,7 gr restsuiker per liter en 16 graden alkohol, gedeeltelijk vergist op kleine Franse eiken vaatjes. De naam “Giovanni” verwijst naar de vader van de gebroeders die zijn tijd een generatie voor was. De neus is uiterst breed en diep bij opschudden met tonen van verse eik en grote complexiteit, de smaak is meer getekend door lengte dan door zachtaardig zoet. Een reus van een wijn, die het bij chocoladegebak evengoed doet als Banyuls.

SPANJE

Ook in Spanje beweegt de wijnwereld. Bij “Espavino” in Boutersem, een firma die uitsluitend Spaanse wijnen importeert, is er een wijn van de appellatie “Toro”, de Mureve 1989 (179 fr.) : een normale kleurkoncentratie met een nuance van rijpheid en een breed ruim omvattend boeket, mooi opgefrist met fijn reliĆ«f van de houtlagering, een smakelijke wijn met charme en toch voldoende gestruktureerd voor de tafel, een belevenis voor deze prijs. Bij “Van Hende” uit Dikkelvenne en ook bij “Wijntransit International” in Kessel is er dan weer een uiterst interessante Rioja van het Spaanse tophuis Marques de Grinon : de Rioja 1991 (175 fr.). Een goede frisse kleur en een ruime presente neus met een toets van droge eik en zelfs onderbouw na walsen, maar zonder zoetheid, de smaak is stevig en modern met struktuur en mooi evenwicht maar moet nog wat versmelten. Ook een belevenis.

Sinds 1982 zijn de wijnen van CastiliĆ« en LĆ©on tot de status van DenominaciĆ³n de Origen (DO) verheven en zoals gewoonlijk is daarmee niet veel veranderd. Onlangs kwam het betreffende komitee naar BelgiĆ« aangevoerd door de flamboyante oenologe Isabelle Mijares om hun vijf DO’s te laten proeven : Cigales, El Bierzo, Toro, Rueda en Ribera del Duero. De meeste wijnen zijn door overmatig hout volkomen ontdaan van al hun fruit en charme en staan in het glas als alkoholrijke skeletten. Naast de legendarische Vega Sicilia die vele duizenden franken kost per fles omwille van een kundig onderhouden zeldzaamheidsfaktor zijn er twee wijnen die met kop en schouders boven de rest uitsteken : de “Pesquera” en de “Vina Pedrosa”.

De Vina Perdosa is een DO “Ribera del Duero” van de Bodegas PĆ©rez Pascuas en een “Vino de Crianza”, dit laatste duidt op twee jaar veroudering waarvan een jaar op vat en nog een jaar op fles. Dit geldt nu voor alle Spaanse DO’s.

Isabelle Mijares vertelt ons nog dat de term “Reserva” nu ook voor alle DO’s impliceert dat de wijn minstens 36 maanden oud is waarvan een jaar doorgebracht op vat en twee jaar op fles, de term “Gran Reserva” duidt voor alle DO’s op vijf jaar veroudering waarvan minstens twee jaar op vat en de rest op fles. De Pedrosa in het glas heeft zijn hout mooi genomen, de kleur is gevuld met een nuance van zachte rijpheid en evolutie, de neus is ruim ontwikkeld met grote presence en diepte waaruit na walsen een stevige struktuur blijkt, een majestueuse smaak, diep, lang, aangenaam charmerend en streng tegelijk. Grote wijn. Wij proefden de 1990, maar naar verluidt is de 1991 nog beter ! (480 fr. bij “Advanced Quality Wine” in Wezembeek-Oppem.)

De Pesquera 1990 Crianza van dezelfde DO is gelijkaardig van kwaliteitsniveau, maar volkomen verschillend van type. De kleur is kersvers van nuance, maar goed geconcentreerd, de neus is wat puntig, met een zeer brede onderbouw na opschudden, de smaak is zeer expressief en krachtig met grote lengte en volkomen geknoopt en evenwichtig tot op het verre einde, wat zeldzaam is bij dergelijke koncentratie. Een mooi getemde grote wijn voor de toekomst. (Bij Vinea in Gooik)

Sprekend over Spanje moeten we natuurlijk ook de wijnen van Torres vermelden. “Van al wat we vertegenwoordigen heeft Torres de beste relatie prijs-kwaliteit, ” aldus Georgy Fourcroy die het kan weten en durft zeggen. De “Gran Vina Sol Fransola” 1991 is een mooie witte konstruktie van frisheid en karakter vroeger heette deze wijn Gran Vina Sol “Carte Verte” voor meer dan de helft vergist op vat en gemaakt van twee derde sauvignon en Ć©Ć©n derde parellada van Ć©Ć©n enkel perceel Fransola van 25 hektaren. (ongeveer 230 fr. bij Fourcroy in Brussel en de wijnwinkels Epicure)

FRANKRIJK

Ten slotte Frankrijk. Het Huis Jean Claude Boisset uit Bourgogne is pas sinds 1961 bedrijvig en daarmee Ć©Ć©n van de jongste van de streek. De wijnen worden in BelgiĆ« ingevoerd door Martini-Rossi (Brussel) en vooral geplaatst in de betere restaurants, maar ook amateurs kunnen bij Martini terecht : per 60 flessen al dan niet van dezelfde of vanaf een waarde van 7500 fr. wordt alles gratis thuis gebracht. De twee hier besproken wijnen kosten in de restaurants ongeveer 1000 fr. een vriendenprijs noemt men dat dan…

Chardonnay de Bourgogne, Charles de France (250 fr.) : Een neus met fijn hout en met konsistente eenheid na walsen, een brede diepte maar geen echt potentieel ; ruime goed gestruktureerde smaak met standing en lengte en mooi fris zuur, een wijn voor aan tafel.

Bourgogne Pinot Noir, 1992 (260 fr.) : De kleur valt wat tegen, zo licht als van lichte beaujolais, maar de neus heeft mooie ruimte, vooral na walsen ; erg goede, weliswaar wat commerciƫle pinot-noirsmaak, gedeeltelijk gedragen door het alkoholgehalte van 13 graden.

HERWIG VAN HOVEFOTO’S : LIEVE BLANCQUAERT

De Italiaanse importfirma “La Ferrarese” heeft enkele universele wijnen in de korf. Waaronder een paar uitstekende Carpineto’s.

Importeur Franco Buonsenso heeft er (eindelijk) voor gezorgd dat de wijnen van de gebroeders Allegrini op de Belgische markt te koop zijn.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content