Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château Simple (191), wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week : originele Nieuwe-Wereldwijnen.

Het namaken van Franse rode wijnen zoals bourgogne of bordeaux is veel moeilijker dan het namaken van witte wijnen. In het ideale geval moet immers ook een zekere mate van structuur worden gekopieerd, structuur waardoor de wijnen kunnen verouderen en het niveau van eenvoudig vergist fruitsap overstijgen. Voor rode wijn is dit structuurelement veel dwingender dan voor witte. Natuurlijk zijn ook niet alle Franse wijnen van het bewaartype maar de wereldwijd bejubelde Franse wijnen van de hogere prijsklasse zijn het allemaal wel, en ze beogen dan ook een zekere structurele samenhang tussen tannine en fruit.

Door hun exclusieve focus op bourgogne en bordeaux hebben de namakers echter doen vergeten dat nog vele andere druivensoorten, ook binnen Frankrijk, aanleiding kunnen geven tot structuurvolle bewaarwijnen. En dan denken we vooral aan soorten zoals mourvèdre waar Bandol van gemaakt wordt. De wijn van mourvèdre is gekenmerkt door een uitgesproken bitterbeladenheid en is als ‘verbeteraar’ structurerend voor vele wijnen uit het Franse zuiden. Hij wordt de ‘ cabernet van Zuid-Frankrijk’ genoemd : goede Roussillon of Corbières is niet mogelijk zonder mourvèdre.

Wanneer we het Europese wijnlandschap overschouwen, blijkt al snel dat in de meeste wijngebieden druivensoorten worden gebruikt die tot bewaarwijn aanleiding kunnen geven. Denk maar aan tempranillo in Rioja. Traditioneel worden de riojawijnen op de oude Franse manier oxidatief op vat verouderd. Maar de toekomst is eerder gelegen in de frisse, reductieve veroudering op fles, zoals de wijnen van Valdemar en Caceres overtuigend aantonen. En hierbij is tempranillo onmisbaar. Denk ook maar aan sangiovese uit Toscane : het bewaarpotentieel is sinds meer dan twintig jaar bewezen. Of ook aan barbera uit Piëmont : het drastisch verlagen van het rendement bracht structuur en potentieel aan het licht. Of nog : wijn van nebbiolo, uit hetzelfde Piëmont, die van zijn ‘eeuwigheid’ zijn handelsmerk heeft gemaakt.

Al deze druivensoorten, tempranillo, barbera, mourvèdre, sangiovese en nebbiolo geven in hun jeugdige wijnversie een moeilijk en streng product door de verbrokkeling van fruit en tannine : ze vereisen minstens een versmeltingsperiode, een veroudering waarbij de verse scherpe kanten worden weggevijld. Ze zijn dus voor het onmiddellijke, snelle, commerciële geld niet echt interessant.

Vandaag proeven we wijnen uit de Nieuwe Wereld, maar dan van originele lokale druivensoorten : zinfandel uit Californië, Shiraz uit Australië, pinotage uit Zuid-Afrika, carmenère uit Chili, tannat uit Uruguay en malbec uit Argentinië.

Shiraz 2003, South Eastern Australia

Shirazwijn vindt men overal in Australië. Vroeger heette hij Hermitage als herinnering aan zijn afkomst uit de noordelijke Rhône, waar de druif syrah heet. Ze werd in 1832 in Australië binnengebracht door de Engelse enoloog James Busby en is er volkomen ingeburgerd. De wijn is gekend om zijn volmondig fruit.

In het glas : een mooie, rode, verse kleur en een fruitige neus van rode vruchten (niet het aardbeientype) maar zonder onderbouw : de neus blijft aan zichzelf gelijk na opschudden. Vrij goed evenwicht met frisse zuren en een zoet accent. Correcte kleine wijn. (Colruyt : 3,89 euro).

Zinfandel 2000, California Ironstone Vineyards

Zinfandel is identiek met de Zuid-Italiaanse primitivo en geeft volmondige, intens fruitige wijnen die snel verouderen en hun fruit verliezen. Wordt dikwijls gemengd met wat petit verdot voor de zuurheid.

In het glas : een open kleur met goede concentratie en een evolutietoets. De neus zet aan met fruit maar gaat verder met uitgesproken bitter-branderige elementen van de vatlagering, na opschudden komt het hout flink door in de onderbouw : de wijn heeft wat verouderingspotentieel. Indrukwekkende smaak van rijp fruit en grote lengte. Een fruitbom. (GB : 8,69 euro).

Tannat 2002, Uruguay Bodegones del Sur

Tannat is de druivensoort van de Madiran in het Franse zuidwesten en de naam verwijst al naar de bitterheid : tannine. Ze werd in het begin van de 19de eeuw door Baskische immigranten in Uruguay binnengebracht en gedijt er erg goed op de vochtige kleibodems. Ze gaat door voor de ‘rode redder’ van de wijnbouw.

In het glas : goed geconcentreerde kleur met iets spanning en een neus met structuur en fruit, ook de onderbouw is stevig : kan wat versmelten maar niet echt verouderen. De smaak is klassiek stevig en gebald. Goede wijn voor bij stevige gerechten. (Delhaize : 5,19 euro)

Pinotage 2003, Zuid-Afrika Bovlei Winery

Pinotage gaat door voor het ‘geheime wapen’ van Zuid-Afrika. Het is een kruising van pinot noir en cinsault die in 1924 aan de universiteit van Stellenbosch werd gerealiseerd. Als de wijn goed gemaakt wordt en voldoende kan verouderen, overheerst het pinotkarakter.

In het glas : goed geconcentreeerde, verse kleur en een neus van wat stekelig snoepgoed maar ook veel pinot in de onderbouw. In de mond komt grote smaakbreedte en een volgehouden, evenwichtige lengte. Nu wat opdringerig aromatisch, maar moet enkele jaren liggen.

(GB : 5,18 euro).

Carmenère 2003, Chile Colchagua Valley

Carmenère is aan een heropleving bezig, het is een druivensoort die wat op merlot trekt en die, vóór de fylloxeraplaag, in Bordeaux veel voorkwam maar er niet herplant werd omwille van gevoeligheid voor rot. Met het droge, gezonde klimaat in Chili is dat geen probleem. De wijn ervan heeft een reputatie van wulpsheid.

In het glas : frisse en flinke kleur en een neus met compact fruit. De smaak is zeer aangenaam en zachtaardig. Een echte allemansvriend. (Colruyt : 4,35 euro).

Malbec 2003, Argentina Elsa’s Vineyard Mendoza

Grote wijn in Argentinië kan niet zonder malbecdruiven. In Bordeaux en Cahors (daar heet de druif cot) is de soort wat in de verdrukking maar in Argentinië geeft ze beter dan cabernet of merlot. Malbecwijn is in principe elegant en fijn, voor de stevigheid werd er hier 15 procent barbera bijgemengd.

In het glas : een zachte rode kleur van goede concentratie en een fruitneus die uitbundig wordt na opschudden. De smaak is met aangenaam fruit en een mooie, fijne lengte. Goede, aangename wijn.

(GB : 5,21 euro).

Besluit : We zijn mijlenver van de simpele, fruitige cabernets en de merlots die ons uit de Nieuwe Wereld als ‘Fransachtig’ worden aangedragen. Eindelijk eens wat anders dan verwaterde Petrus of, nog erger, verwaterde Léoville. n

Herwig van Hove