Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château Simple (160), wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week : Spaanse wijn (1) .

Het traditionele imago van Spaanse wijn was op zijn minst erg oubollig : schrale, afgetrokken, scherp op oude Amerikaanse eik verouderde wijnen, voor hun leeftijd echter opvallend goedkoop. De zeldzame betere broeders ( Bodegas Muga, Murrieta, Riscal…) waren diepzinnig fijn, “oud zonder kosten” zei men destijds.

De jarenlange verouderingspraktijk op grote of minder grote vaten was als principe overgewaaid uit Frankrijk. De fylloxeraplaag sloeg immers in Frankrijk veel vroeger toe dan in Spanje en vele Franse wijnmakers verhuisden in de tussentijd naar Spanje met in hun reistas de technische opvattingen van het thuisland. De wijnen waren destijds veel bitterder dan nu, en men dacht deze exuberante bitterheid te kunnen temmen en verfijnen door een getemperde oxidatieve lagertijd op houten vaten (soms wel tot vijf jaar lang). Ook in Italië was men toen deze opvatting toegedaan voor de zeer tanninerijke wijnen van sangiovese of nebbiolo.

Maar het eerste dat aan de oxidatie ten prooi valt, zijn de elegante, lichte, geurende fruitcomponenten en de charmerende fruitsmaken. Daarom hebben traditionele Spaanse (en ook Italiaanse) grote wijnen een strenge, fruitloze schrale allure die maar in zeldzame goede oogstjaren door de op vat ontwikkelde finesse wordt gecompenseerd.

Vandaag wordt het maken van scherp bittere wijnen zonder fruit als dom ervaren. Door selectie en techniek heeft men in alle grote druivenrassen het fruit als het ware opgedolven, met behoud van de structuur, zodat de wijnen onmiddellijk drinkbaar zijn en toch goed kunnen bewaren en verbeteren. Jonge wijnen van sangiovese-, barbera– en nebbiolodruiven zijn zelfs charmant ; rijpe cabernet-wijn is strelend voor het gehemelte en zelfs in Bourgogne komen enkele voorloper-wijnmakers ertoe om het echte fruit van pinot noir op fles te brengen. In Spanje spreken we vooral van tempranillo.

Cabernet Sauvignon 2001,

Val de Uga, DO Somontana.

Somontana is de naam van een recente DO (Denominacion de Origen) van de Noord-Spaanse provincie Aragon waarvan Zaragoza de hoofstad is. Somontana betekent letterlijk ‘aan de voet van de bergen’ : de meeste wijngaarden liggen op plateaus aan de uitlopers van de Pyreneeën. De lokale druivensoorten zoals granacha en moristel worden door ‘internationale’ soorten – denk maar Franse – wat verdrongen. Vandaar deze cabernetwijn.

De kleur in het glas is heel goed : somber en ‘rijp’, de neus is van het type zwarte bessen met toetsen van groene pepers, en in de verte een raam van hout. De smaak is die van goede, lichtbittere cabernetwijn à la vin de pays : wat simpel en kort met wat uitstotend bitter op het einde. Koel drinken bij een stevige barbecue.

(Delhaize : 5,95 euro).

Coronas 2000, Torres,

een DO-wijn uit Catalunya.

Gemaakt van 86 procent tempranillo , aangevuld met cabernet sauvignon. In het glas komt een heel goede, diepe kleur met een evolutietoets. De neus is wat zwoel en zoeterig van de Amerikaanse eik maar wel met rijp fruit in de onderbouw, wat op potentieel wijst. De smaak is evenwichtig met fruit en structuur samen en met goed geknoopte lengte. Ideaal bij stoofpotten van wild. (Op het tegenetiket wordt reflets tuilés vertaald als ’tichelschijn’, een nieuw woord !)

(Carrefour : 6,87 euro).

Señorio de los Llanos

Gran Reserva 1997,

DO Valdepeñas.

Valdepeñas is een DO van wel 35.000 hectare verspreid over tien gemeenten in Zuid-Centraal-Spanje. Deze wijn is gemaakt van cencibel-druiven (synoniem voor tempranillo) en had 24 maanden hout.

Zachtaardige goede kleur, wat zwak in het geheel, getemd maar met weinig evolutie. De neus is van fijn oud hout, ook na opschudden. De smaak is fijn maar ook iets dun met fijne geknoopte lengte. Wijn met een accent op finesse : voor prijsbewuste gevorderden met patrijzen in de pot.

(Carrefour : 5,18 euro).

Los Condes 2000,

een DO uit Catalunya.

Gemaakt van tempranillo met sauvignon en zes maanden gelagerd op nieuwe Amerikaanse vaten. De kleur is heel goed somber en iets geëvolueerd, de neus vertoont een zekere persistente finesse, ook na opschudden, met een stramien van Amerikaanse eik. De smaak is elegant en geknoopt maar valt wat weg op het einde. Ideaal voor bij barbecue en voor bij salami. (Colruyt : 3,69 euro).

Herwig van Hove I Foto’s Gerald Dauphin