Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château Simple, wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week: Bergerac (2).

Vandaag bespreken we een viertal rode Bergerac-wijnen, maar nu van het châteautype. Veel oudere Fransen spreken nog over het gebied in kwestie als de Périgord – de naam verwijst naar een pre-Romeinse, Keltische stam die er gewoond zou hebben – maar sinds de Franse revolutie is de naam van het departement veranderd in Dordogne, naar de gelijknamige rivier die de grens vormt met het nabije Bordeaux.

Grosso modo omvat Dordogne 400.000 hectaren bos en 40.000 hectaren landbouwgrond voor ongeveer 400.000 inwoners. Het is in de volle betekenis een ‘Land van Melk en Honing’: je vindt er maïs, graan, tabak, druiven, koeien en varkens en een overvloed aan gastronomische producten zoals ganzen, eenden, truffels, boleten, pruimen, appelen (80.000 ton) en aardbeien (20.000 ton of een kwart van de Franse productie). De historische minachting voor de Dordogne-wijnen vanwege Bordeaux, die de uitvoer ervan over rivieren en zee eeuwenlang heeft belet, heeft meegebracht dat er haast geen lokale mariages van wijn en spijs zijn ontstaan: er was immers geen prestigieuze gastronomische ambiance voor. Er zal altijd meer Pomerol bij truffelgerechten gedronken worden dan Bergerac of Pécharmant. Met het recentelijk duurder worden van bordeaux is echter de interesse voor de braaf geprijsde Bergerac-wijnen van het Dordogne-departement sterk gestegen. In 1996 voerde België 15.000 hectoliter in; in 2000 was de invoer al gestegen tot meer dan het dubbele: 35.000 hectoliter. Alles samen maakt Dordogne 650.000 hectoliter wijn waarvan in 2000 15 procent werd geëxporteerd. België neemt 33 procent van de totale export voor zijn rekening, meer dan Nederland (28%) en Engeland (14%).

Typologisch gezien moet Bergerac er ongeveer uitzien als gewone rode bordeaux. Druivenmix en klimaat zijn immers haast gelijk. Zoals in Bordeaux, maar iets later (vanaf 1990), komen moderne keldertechnieken, waarbij naar elegant smaakvol fruit wordt gewerkt, ruim aan bod. De gisting verloopt bijna altijd gekoeld zodat de fijne fruitaroma’s door wild opborrelen niet verloren gaan. De contacttijd van de gistende wijn met de schillenkoek wordt eerder in functie van kleur en fruit geoptimaliseerd, dan wel in functie van de bitterextractie (de bitterstoffen gaan pas uit de schillen in de oplossing over als er alcohol gevormd is). Vermits men voor Bergerac-wijnen eerder op kleur en fruit zal werken, zal men dus wat korter cuveren, want een te grote bitterconcentratie vergt een te lange lagertijd op vat of fles en dat is bij de lopende prijsniveaus niet gewenst. We zijn met de vriendelijke Bergerac-wijnen mijlenver van de cru classé-mythe die dezer dagen met het millésime 2000 in Bordeaux wordt opgevoerd. Opgezweept door uitbundig positieve commentaren uit Amerika ( James Suckling in The Wine Spectator en Bob Parker in The Wine Advocate) wordt in Bordeaux de markt voor wijnen van het jaar 2000 door de Premiers geopend met een prijs van 1000 FF (24,79 euro) per fles! Op onze tafel moeten ze dus minstens 10.000 fr. (247,89 euro) per fles gaan kosten. Dat is ongeveer de prijs van 60 van de flessen die we vandaag proeven.

Château Le Sablou, Bergerac 1999.

Normale kleurconcentratie, maar toch wat ijl tegen de glasrand, en een simpele, iets dunne neus die aan aardbeien doet denken. Een ronde, soepele wat anonieme smaak. Goed voor bij reblochonkaas (Colruyt: 159 fr., 3,94 euro).

Bergerac 1998, agriculture biologique, Yvon Mau.

Redelijke kleurconcentratie met een nuance van vers en een brede fruitneus die nog uitdeint bij opschudden. Verse smaak zonder spoor van oxidatie, dat wel, maar ook iets stroef (GB: 159 fr., 3,94 fr.).

Château Pique-Sègue, Bergerac 1998.

Normale kleur en een nuance van ontwikkeling naar het getaand rode. De neus is soepel, breed en fijn met een zachtaardige ontwikkeling. De smaak is wel wat ontvleesd, maar toch met voldoende charme om aan tafel te passen bij vleeswaren (GB: 179 fr., 4,44 euro).

Domaine du Grand Pouget, Bergerac 1999.

Mooie kleurconcentratie met een nuance van vers en een indringende neus van cabernet met veel diepte. De smaak is smakelijk met goede structuur in het middengebied, mondvullend en onverwacht krachtig zoals bij de betere bordeauxs van dit type. Ideaal bij geroosterd vlees in een mooie tuin. Een zaak voor die prijs (Colruyt: 154 fr., 3,82 euro).