Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château Simple, wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week: Corbières.

Wanneer een excellent wijnjaar volgt op een middelmatig jaar, of omgekeerd, gebeuren er vaak wat vreemde transfers in de kelders. De meeste wijnboeren zullen het middelmatig jaar corrigeren door 5 tot 10 procent van de excellente wijn om te wisselen met een gelijke hoeveelheid van de middelmatige. Deze laatste wordt er veel beter van en de excellente zal de doping met de kleine hoeveelheid van de mindere nauwelijks voelen, al gaat wel iets van de uitzonderlijke glans verloren. De ‘papieren’ blijven in orde, want er komen nergens volumes bij. Ook het mengen verloopt probleemloos want de onderliggende druivensoorten zijn identiek: men mengt tenslotte producten van dezelfde wijngaard. (Op dezelfde manier kan men op huishoudelijk vlak makkelijk een wat te oude en versleten wijn oppeppen met een flinke scheut jonge, op voorwaarde dat hij van hetzelfde château komt: de mariage voltrekt zich onmiddellijk en behoeft geen lange versmeltingstijd. De ogenschijnlijke ouderdom die men van de twee wijnen samen kan proeven, is het gemiddelde van beide componenten).

Grote producenten van tafelwijnachtige producten, zoals sommige immense coöperaties uit de Midi, opteren meestal voor een gelijkmatige (lage) kwaliteit over de millesimes heen, en hebben er dus belang bij dat de gebeurlijke excellentie van een bepaald jaar wordt afgezwakt ten voordele van de mindere kwaliteit van de aanliggende jaren. Om dit te kunnen doen, moet men in de kelder wel over beide oogstjaren tegelijk beschikken. Deze praktijk is dan ook in werkelijkheid beperkt tot de productiezijde, tot de ‘origine’. Het betreft hier geen correctie meer, maar een egalisatie naar omlaag. Belgische bottelaars kunnen dus gewoonlijk niet overheen de millesimes mengen en de kans dat ze meer authentieke, millesimegetrouwe producten bottelen is groter. Wat niet betekent dat ze niet overheen de appellations kunnen mengen, maar dat is dan vulgaire fraude en deze kan gebeuren zowel aan de productie- als aan de consumptiezijde. Toch moet het ons van het hart dat alle grote appellationfraudes van de laatste jaren altijd aan de productiezijde werden gesitueerd – de zogenaamde fraude d’origine.

Vandaag hebben we Corbières 1998 in het glas. Het jaar 1998 is excellent en Corbières is een van de meest prestigieuze appellations van de Midi. Het gebied is niet getekend door de aanwezigheid van immense coöperaties zoals in de Roussillon. In Corbières neigt men eerder naar individuele wijngaarden, dikwijls onder de term château, wat in de regio voor spanning heeft gezorgd. De lokale structuren van handel en promotie zijn immers nog altijd zo dat een productie van ‘veel en middelmatig’ meer rendeert dan een productie van ‘weinig maar goed’. Zo komt het dat er in het gebied twee verschillende Syndicats werkzaam zijn, die elkaar het licht in de ogen niet gunnen omdat de fundamentele opties verschillen. Zeker in het buitenland wordt de imago-opbouw van de appellation hierdoor erg bemoeilijkt. In onze rubriek van 7 juli j.l. hebben we enkele Midi-wijnen uit het jaar ’98 als zomerwijnen voorgesteld. Omdat ze nu pas overvloedig in de rekken liggen, komen we er hier even op terug, in de context van de Corbières 1998. We nemen de vroeger geproefde La Sabine en Les Bramas er opnieuw bij.

Blason d’Or, Corbières 1998, mise négociant.

Verdacht lichte kleur en een dunne neus (vergeleken met La Sabine spreken we van ‘geen’ neus). Dunne smaak, zuur accent, kort en waardeloos. (GB, 105 fr.)

Château Ripaud, Corbières 1998, mise Delhaize.

Goed gevulde kleur met een nuance van jong. Mooie diepe neus van rijp fruit. Smakelijke wijn met goed fruit en evenwichtige lengte, niet voor de lange bewaring maar zeer lekker. (Delhaize: 115 fr.)

Château La Sabine, Corbières 1998, mise du château.

Zeer goede, donkerrijpe kleur van grote concentratie met een diepe en rijpe neus van het grote jaar. Smaak met goede rijpe tannines, diep fruit en met een goed maar streng evenwicht. Kan bewaren, een wonder voor die prijs. (GB: 115 fr.)

Château Vaugelas, Corbières 1998, mise Delhaize.

Goed gevulde kleur met een frisse nuance maar met iets minder concentratie dan La Sabine. Mooie fruitneus van hoogst waarschijnlijk gedeeltelijke macération carbonique. Zeer smakelijke soepele wijn met goed fruit en evenwicht, niet voor de lange bewaring, wel zeer lekker. (Delhaize: 122 fr.)

Les Bécasses, Corbières 1998, Les Vignerons du Val d’Orbieu, mise Colruyt.

Nog iets minder kleur dan de Blason d’Or met een simpele neus en dito smaak, wel met evenwicht en een zekere lengte. (Colruyt: 93 fr.)

Les Bramas, Corbières 1998, mise Delhaize.

Zeer goede kleur met een nuance van fris en jong en de diepe neus van rijp fruit. De smaak zet goed aan maar verbrokkelt wat op het einde. Goede wijn met een wat stugge finale. (Delhaize 109 fr.).

Volgende aflevering in Weekend Knack van 1 september: Roussillon en Minervois 1998.

HERWIG VAN HOVE