Eenvoudige, lekkere wijnen, die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het om de veertien dagen over hebben in deze rubriek. Château Simple, wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week: Montepulciano d’Abruzzo.

In alle wijnlanden en -regio’s ter wereld groeien prestigieuze wijnnamen ver over hun historische grenzen heen. Zo eigende het dorp Gevrey in Bourgogne zich als geheel de naam toe van zijn meest beroemde wijngaard, Chambertin, en heet sindsdien Gevrey Chambertin. Hetzelfde gebeurde met Romanée-Conti, Morey-Saint-Denis, Puligny-Montrachet en vele andere. In Saint-Emilion is het nog erger: al de omliggende gemeenten delen in de glorie, door gewoonweg de naam Saint-Emilion aan hun eigen naam toe te voegen: Lussac-Saint-Emilion, Saint-Georges-Saint-Emilion en ga zo maar door.

Een gelijkaardig fenomeen doet zich voor in de voedingswereld, waar men door suggestieve associaties (’tournedos’ van kalkoen heeft uiteraard niets met rundvlees te maken) probeert wat van de glans van een prestigieuze naam mee te pikken. En dat is ook het geval met de wijn Montepulciano d’Abruzzo.

Men moet weten dat in het Toscaanse stadje Montepulciano een nogal beroemde rode wijn wordt gemaakt met de wat protserige naam Vino Nobile di Montepulciano. Hij behoort tot de Italiaanse super-appellationcategorie DOCG (Denominazione di Origine Controlata e Garantita), waarbij niet alleen de origine maar ook een minimaal kwaliteitsniveau wordt gegarandeerd. Deze wijn wordt exclusief gemaakt van sangiovese-druiven en heeft daardoor een typisch, wat bitter karakter. Sangiovese is ook hoofdbestanddeel van Chianti en Brunello. Post factum wordt de bitterheid bestreden door verplichte houtlagering gedurende verschillende jaren. Als alles goed meevalt – en dat kan maar als er voldoende rijp werd geplukt zodat er na de houtperiode nog voldoende fruit overblijft – komt er een fijne, complexe rode wijn van, die goed past bij de rijke Italiaanse keuken. In wijnkringen, en dan vooral in de Italiaanse, klinkt de naam Montepulciano als een klok.

De wijn Montepulciano d’Abruzzo heeft echter, in tegenstelling tot wat men zou vermoeden, met het stadje Montepulciano niets te maken. Modern genetisch onderzoek heeft bovendien aangetoond dat de Abruzzi-druiven in geen enkele relatie staan met sangiovese. Montepulciano d’Abruzzo is dus zoiets als ‘Brabants Witlof’ dat in Frankrijk wordt gekweekt en eigenlijk savooikool blijkt te zijn.

De Abruzzi-wijnen – het gebied ligt zo’n 120 km ten noordoosten van Rome – zijn van oorsprong tafelwijnen die vroeger in Italië massaal gedronken werden voor de dorst, toen er van vins de plaisir nog geen sprake was. Vijftig jaar geleden dronk men gemiddeld nog ongeveer 150 liter wijn per jaar en per man, nu nog nauwelijks 60 liter: het zijn vooral de laagste klassen van tafelwijnen die uit het consumptiepakket zijn verdwenen. De Abruzzi-wijnen werden dan ook in 1968 tot DOC-wijn opgewaardeerd met wat strengere productieregels, maar toch dragen ze nog altijd de sporen van hun tafelwijnverleden. Er wordt namelijk evenveel wijn geproduceerd als in geheel Toscane, maar slechts op de helft van de wijngaardoppervlakte: het gemiddelde hectarerendement is er dus tweemaal groter. Er mag, sinds de DOC van kracht werd – ironie van de geschiedenis – tot 15 procent ‘echte’ sangiovese worden bijgemengd.

Abruzzi-wijnen moeten het hebben van een eenvoudig, door fruit gedragen, soepel karakter, dat best past bij de lichtere Italiaanse keuken. Benieuwd wat uit het glas spreekt – zeker voor het als ‘zeer goed’ uitgeroepen jaar 1997.

Montepulciano d’Abruzzo 1997, Casa Vinicola Botter Carlo (Fossalta)

Goede kleurconcentratie met nuance van diepe rijpheid; mooie expressieve brede neus met gezond oud hout en als Italiaans herkenbaar; goede frisse fruitige smaak met goede lengte en evenwicht. Boeiende wijn. (GB: 121 fr.)

Montepulciano d’Abruzzo 1997, Delhaize botteling

Iets minder kleurconcentratie en een nuance die wat meer naar het purper gaat; neus met goed fruit maar wat anoniem en zeker zonder hout; fruitige, geknoopte smaak met goed evenwicht. Anonieme wijn maar lekker voor de dorst. (Delhaize: 105 fr.)

Montepulciano d’Abruzzo 1997, Soc. Coop. Miglianico.

Goede kleurconcentratie met nuance van rijp; expressieve neus met frisheid en breedte, herkenbaar als Italiaans; stevige smaak met mooi fruit en zelfs goed structuurbitter, goede lengte. Ernstige wijn die past bij stevige gerechten. (Colruyt: 109 fr.)

Deze wijnen beantwoorden volkomen aan de verwachtingen en zijn, hun prijs in aanmerking genomen, van het beste wat de markt in het genre te bieden heeft. (Zie rubriek Château Simple 40 van 15 april 1998, voor een bespreking van dezelfde wijnen uit 1996).

Volgende aflevering in Weekend Knack van 14 april: Vins de Pays d’Oc.

HERWIG VAN HOVE