Eenvoudige, lekkere wijnen, die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het om de veertien dagen over hebben in deze rubriek. Château Simple, wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week: zomerrosé.

Roséwijn is meer dan ‘iets’ tussen wit en rood. Het is niet de noodoplossing voor wie niet kan kiezen tussen wit en rood. Het is ook geen passe-partout die gaat bij elk gerecht. Nee, roséwijn heeft een eigen functie en een eigen plaats aan de (zomerse) tafel.

Roséwijn is ook meer dan een halve rode. Hij heeft de alcoholconcentratie van een gewone wijn maar inderdaad veel minder kleur en minder bitterheid. Daar dit laatste element garant staat voor bewaarpotentieel, moet men dus van rosé geen bewaarkwaliteiten verwachten. Rosé wordt best binnen het jaar gedronken. Maar de bitterheid is er wel, en veel meer dan men zou verwachten van een bijgekleurde witte.

Alleen voor roséchampagne is het toegelaten om wat rode bij wit te mengen. Roséwijn heeft twee verschillende eigen productiemethoden.

Een eerste bestaat erin om van een gistende kuip rode wijn, helemaal in het begin, wanneer de gisting pas op gang is gekomen en er nog weinig kleur en bitterheid vanuit de schillen naar de gistende most is overgegaan, een gedeelte van de kuip af te tappen ( la saignée) en dat sap verder te laten gisten zonder schilcontact. Men doet dit door onderaan de kuip een klep open te zetten. De vloeistof die tegen de schillen aanzit of er juist binnenin, blijft achter. En het is juist dat deel dat het meeste kleur en bitterheid bevat. Daar in het begin van de gisting nogal veel hogere alcoholen zoals glycerol worden gevormd, is de rosé de saignée meestal vrij massief van smaak.

De saignée-methode wordt veel gebruikt, niet zozeer omwille van de rosé zelf, wel omdat de resterende rode wijn er veel beter van wordt. De tweede manier om rosé te maken, is dezelfde als bij gewone rode wijn, alleen wordt op het gepaste (rosé) moment de gehele kuip afgelaten en de schillenkoek zachtjes geperst ( pressurage direct). De perswijn die er nu bijkomt, geeft een vollediger bitterheidsspectrum met wat fijnere componenten in de smaak en onderdrukt de wat naakte alcoholsmaak van de saignée-wijnen. Deze rosé past gewoonlijk beter aan tafel.

Maar in de praktijk is het verschil tussen saignée-wijn en deze van pressurage direct niet zo uitgesproken: de druivensoort en de kwaliteitsopties van de wijnmaker zijn minstens even belangrijk.

Rosé zit in de lift, ook op de Belgische markt, waar wijn traditiegetrouw vooral aan tafel wordt gedronken zodat er tot dusver een overdominantie was van rode. Uiteraard heeft de opgang van rosé te maken met de meer verfijnde, moderne keuken waar roséwijn zo wonderwel bij past. Tussen tarbot met roomsaus, een ideaal gerecht voor grote witte bourgogne, en een Vlaamse stoofpot waar rode bordeaux het goed bij doet, is er heel veel plaats voor rosé. Vroeger was er op de Belgische markt bijna enkel Rosé d’Anjou te vinden, een wat zoeterig en daardoor dikwijls overgezwaveld product dat zorgde voor schele hoofdpijn. Dan kwam de periode van Rosé de Provence, een iets statiger wijn met een duidelijker gedefinieerd smaakprofiel. Nu komen er meer en meer roséwijnen bij uit minder traditionele rosé-streken als de Languedoc en landen als Spanje en Zuid-Afrika.

Côtes de Provence 1997, Ch. Boucabelle

Een wijn van de coöperatie van Les Arcs, met volle rosé-kleur en een goede presente neus; wat appelig maar met ook een zwaarder accent van rijpe aardbeien. Een gevulde, wat ruwe smaak met mooi structuurzuur. Geschikt voor aan tafel. (Colruyt 149 fr.)

Rosé 1997, Eersterivier Winery, Stellenbosch, Zuid-Afrika.

Zachte zalmkleur, groot contrast met de vorige. Doordringende, fijne neus met puntigheid die aan ananas doet denken, maar die van de pinotage-druivensoort komt. Zoetzure, simpele smaak waar de alcohol doorkomt en het zuur bloot naijlt. Gebotteld door Delhaize. (Delhaize 116 fr.).

Vin de Pays de l’Ardèche, rosé sec 1997.

Lichte rosé-kleur en een goede, brede en toch frisse neus met fijne zuurcomponenten. Ronde, aangenaam frisse smaak met zelfs iets lengte. Gebotteld door Delhaize (Delhaize, 112 fr.)

Coteaux d’Aix en Provence 1997.

Zalmroze kleur en een doffe, weinig expressieve neus. Ronde anonieme smaak zonder fruit of frisheid, waar alcohol hoog bovenuit komt. (GB 125 fr.)

Rioja rosado seco 1997, Marqués de Cáceres

Fijne rosé-kleur met een frisse oranje nuance van de koele gisting. Een neus met zwaarwichtige aroma’s en flink breed, vooral na opschudden. De smaak is fris en rond tegelijk, met goed mondvolume. Ideaal voor aan tafel. Tegenetiket alleen in het Frans. (GB, 189 fr.).

Vin de Pays d’Oc, Syrah rosé 1997.

Nogal lichte kleur, zelfs voor een rosé. Weinig expressieve neus, er komt enkel wat zuur fruit door na walsen. De smaak is mat, met bovendrijvend zuur en alcohol. Haast geen fruit. Tegenetiket alleen in het Frans (Colruyt, 139 fr.).

Volgende aflevering in Weekend Knack van 24 juni: rode wijn voor in de tuin.

HERWIG VAN HOVE