Mensen Op zoek naar ‘zwarte’ wijndrinkers

Het is een paradox : terwijl de Kaapse wijnindustrie floreert als nooit tevoren op de thuis- en exportmarkten, blijft de wijnconsumptie gering onder de autochtone zwarte, in aantal toch dominante, bevolking. Uiteraard heeft dit te maken met de nog altijd grote inkomenskloof, maar zelfs binnen de beter verdienende bevolkingslagen blijft de participatie van Afrikaanse wijndrinkers proportioneel klein, hoewel vrouwen er duidelijk de trendsetters zijn. Eén van de voorvechters is nochtans een man : Anzill Adams, managing director van Dominium Wines, die beschouwd wordt als een van de zwarte zakenlui met de meeste expertise in de wijnindustrie. Hij was onder meer één van de investeerders in het Phetogoproject, het zwarte consortium dat ruim een kwart van de aandelen van de grote wijn- en drankholding K.W.V. opkocht in 2004.

Volgens Anzill is er dringend behoefte aan nieuwe strategieën om ook de zwarte consumenten – vrouwen op kop – richting wijn te bewegen. Want ze willen wel, zo klinkt het, maar er liggen te veel sociale drempels. Zo is er nog altijd sprake van een ‘culturele blokkade tegen zwarte vrouwen die publiekelijk wijn uit de rekken kopen’.

Hij pleit daarom voor meer directe verkoopkanalen, genre Tupperwareparty’s, waarbij wijn als product op gezinsniveau thuis verkocht kan worden, zodat vrouwen niet door hun bredere maatschappelijke omgeving worden afgeremd. Zijn opinie wordt trouwens gedeeld door onder meer Samantha Elsom, marketing manager bij de invloedrijke wine & spirits-producent Distell, die bevestigt dat recente marktstudies aantonen dat wijn inderdaad populairder wordt onder zwarte drinkers. Officiële cijfers spreken zelfs van een stijging tot twintig procent van de totale binnenlandse Zuid-Afrikaanse flessenverkoop. Er is bovendien sprake van een verschuiving in het gebruik : wijn wordt niet meer zoals vroeger uitsluitend tijdens formele gelegenheden, genre diners of recepties, geschonken maar steeds vaker tijdens informele momenten, waaronder de fameuze braais (barbecues).

Qua consumptie volgen zwarten overigens braafjes het ‘blanke’ patroon. Zwarte mannen vallen bijvoorbeeld bij bosjes voor rode wijn en meer bepaald voor merken met een sterke traditie, reputatie en werfkracht.

Woman Winemaker of the Year

Knoop haar naam in uw zakdoek of sla hem op in uw Blackberry : Eleonor Visser, wijnmaakster bij Winecorp in Stellenbosch, won recentelijk haar tweede ‘grote’ wijncompetitie binnen het jaar. Deze zomer werd ze in Zuid-Afrika gekroond tot Woman Winemaker of the Year, nadat ze eerder dit jaar al de eerste vrouw werd die de Spar Chenin Blanc Challenge wegkaapte. Geen toeval, want een aantal van haar (hoofdzakelijk witte) cuvées kregen ook topscores in gezaghebbende gidsen, zoals de John Platter Wine Guide. Haar Longridge Chardonnay 2002 kwam bijvoorbeeld als runner-up uit de bus in de wereldwijde competitie Chardonnay of The World in Frankrijk. Als u zich afvraagt wat zo’n titel, naast eer en glorie, oplevert : Eleonor kreeg een all expenses paid-reis naar Bordeaux aangeboden, naar verluidt een prijzenpot die 25.000 rand waard is of zo’n 2860 euro. Of ze ernaartoe trekt om zélf bij te leren of de wijnmakers van Bordeaux de geheimen van moderne witte wijn aan te leren, is natuurlijk nog de vraag.

Momenten Côtes de Bourg : Bob gekidnapt ?

Sedert België met ‘Bob’ op de proppen kwam om het verkeer alcoholvrij(er) te maken, werd het concept al opgevist door onder meer onze noorderburen. Vreemd genoeg is er nu in Frankrijk ook sprake van een ‘Bob’, maar dan in precies de tegenovergestelde context. De be-leidsmakers van de appellation Côtes de Bourg besloten recentelijk namelijk hun oud imago en logo op te frissen. Symbool wordt ‘Bob’, een zogeheten sympathieke hond van het beagleras, die voortaan als leidraad door alle pr-campagnes en publicaties huppelt. Wat zo’n kortpotig, laag bij de grond levend hondenras te maken heeft met Bourgwijnen is ons niet helemaal duidelijk, maar volgens de creatievelingen die het marketingconcept uitdokterden, straalt dit dier alle kwaliteiten uit die met Côtes de Bourg vereenzelvigd moeten worden. We citeren : fidélité, nature, vie, authenticité, finesse olfactive, indépendance, affectivité, liberté, convivialité, humour en modernité. Deze beeldvorming is natuurlijk weer eens iets anders dan de klassieke, oubollige kasteelprentjes, glanzende eiken barriques of halfblote P-Magazine-babes die pseudo-erotisch in het druivensap staan te trappelen, maar bij ons roept zo’n beaglelogo helaas ook beelden op van vervuilde straten, hondenpoep in plastic zakjes en lastige teken/vlooien. Wat toch niet de bedoeling kan zijn.

Wijn in de bezemkast

De nationale sport in Groot-Brittannië ? Wat denkt u ? Cricket ? Snooker ? Voetbal ? Golf ? Mis poes, want volgens een recente studie wordt het waarschijnlijk het komende jaar ‘wijnkelders bouwen’. Ruim twee miljoen Britten plannen naar verluidt de aanleg van een serieuze wijnopslagruimte, hetzij door de creatie van echte kelders of ondergrondse spiraalkelders in de tuin, speciaal ingerichte trapkasten of hightechwijnkasten. Bij een hedendaagse lifestyle en woning, die als echte entertainment hub worden uitgebouwd, hoort in het Verenigd Koninkrijk blijkbaar plots ook een functionele wijnvoorraad. Van de circa 14 miljoen Britten die jaarlijks wijn aanschaffen om hem eerder te laten rijpen dan meteen soldaat te maken – dat is bijna de helft van de 33 miljoen die het voorbije jaar wijn of champagne dronken -, zijn er miljoenen die ook een adequate en liefst esthetische ‘flessenkelder’ hoog op hun wenslijstje hebben prijken, eerder dan een flatscreentelevisie of nieuwe pc.

De studie van de financiële groep Standard Life bevestigt bovendien dat een serieuze wijnkelder tegenwoordig een toegevoegde waarde biedt op de woningmarkt. Britse makelaars schatten dat een speciaal aangelegde wijnkelder die bij de constructie rond 7000 pond (ca. 10.380 euro) kost, makkelijk 10 à 15.000 pond (ca. 14.800 à 22.200 euro) extra kan opleveren bij de verkoop van het pand. Uiteraard betekent deze trend niet dat elke Brit zich meteen een tiptop wijnkelder laat boren en bouwen. Veel wijnopslag gebeurt, net als in België, ad hoc en totaal fout. Eén op de zes wijndrinkers gebruikt bijvoorbeeld zijn garage als bewaarruimte, zelfs voor kwaliteitsflessen, terwijl één op tien ze stockeert tussen stofzuiger en detergenten in de bezemkast. Nog erger : bijna één op twee Britten (48 procent) foltert de flessen door ze dag in dag uit in eetkamers of keukens in rekken te laten rusten, te prooi aan sterk schommelende temperaturen.

Markten Georgisch wijndrama, the sequel

In deze kolommen kon u het eerder lezen : Rusland sloeg onlangs Georgische wijn in de ban, waarmee de lokale wijnmakers meteen 80 procent van hun uitvoer kwijtspeelden. Terwijl zelfs de regering sindsdien alles in het werk stelde om het imago in het buitenland op te vijzelen en de kwaliteitsargumenten van de ‘Russen’ te weerleggen, brengt een nieuw rapport van het FAO, de Food and Agriculture Organization van de Verenigde Naties, de échte doodsteek toe aan de lokale wijnindustrie. De conclusies liegen er niet om : negen op de tien in Georgië geproduceerde wijnen die richting buitenland vertrekken, zijn pure fraude en namaak. Vooral het ontbreken van een kwaliteitssysteem voor beschermde herkomstbenamingen zet de kat (de fraudeur) bij de melk (de most), zo klinkt het in het vernietigende FAO-rapport. Het spul dat momenteel voor de exportmarkten onder Georgisch wijnetiket wordt gebotteld, blijkt immers vaak een alcoholische cocktail van allerlei dubieuze distillaten en artificiële kleur- en smaakstoffen, waarop dan om het even welke appellation wordt gekleefd. Dat deze messcherpe kritiek precies uit FAO-kringen komt, doet dubbel pijn, want deze instantie is al sinds 2000 nauw betrokken bij de ontwikkeling van een betrouwbaar appellationsysteem in Georgië. Daarbij moeten wijnmakers de herkomst van hun druivenmateriaal én de wijze van vinificatie officieel bekend maken vooraleer ze recht krijgen op een appellation. Blijkbaar bestaan er nog te veel administratieve achterpoortjes, die vooral wijnen bestemd voor de export treffen. Een invasie van Georgische grands crus in België lijkt dus niet voor morgen.

Door Frank Van der Auwera / Tekening Jan Vanriet