De oude boot die Valérie Mazerat dacht te verbouwen tot een varend zomerverblijf werd uiteindelijk haar vaste woonplaats. Ze woont nu met haar dochter Margot op het water, midden in Parijs, en toch heerst hier de sfeer van een dorp.
Vlak bij de Bastille, op het wiegende water en omgeven door klassieke Parijse gebouwen, vond Valérie Mazerat een plek voor haar boot. Na enkele maanden renovatiewerken was het Nederlandse vrachtschip uit 1914 volledig getransformeerd tot woonboot voor Valérie en haar negenjarige dochter Margot. De inrichting oogt modern met tinten van donkergrijs, levendige contrasten en natuurlijke kleuren, ook al blijven de verwijzingen naar de oorspronkelijke industriële stijl onmiskenbaar aanwezig.
?Ik heb altijd een zwak gehad voor boten en ik run mijn bedrijf ook van op een kleine boot niet ver hier vandaan. Toen enkele vrienden hun boot te koop stelden, ben ik er dan ook meteen op gesprongen. Mijn eerste idee was om hem op te knappen en daarna voort te verkopen, maar na verloop van tijd zag ik er wel iets in als vakantieverblijf op het platteland. Nadat we er zo’n maand in hadden gewoond, besloot ik er onze vaste verblijfplaats van te maken. We vinden dat nog altijd een fantastisch idee”, aldus Valérie. ?Alles is gewoon anders als je op het water leeft, en ook de vriendschap met de buren is uniek. Iedereen is direct bereid om te helpen als dat nodig is, en iedereen weet ook welke problemen er zich kunnen voordoen. In een stad als Parijs kun je jaren naast elkaar wonen zonder elkaar ooit te leren kennen. Als je op een boot woont, is dat onmogelijk.”
De kade ligt onder het straatniveau, waardoor je het gevoel krijgt telkens weer af te dalen naar een oase van rust, ver van het stadsgewoel. Alleen al het uitzicht op het water is rustgevend en heilzaam voor lichaam en geest. Ook het feit dat je zomaar kunt wegvaren, op zoek naar nieuwe horizonten, kan de bewoonster erg bekoren. ?Vorige week gingen we eten bij de Seine, maar uiteindelijk bleven we een nacht liggen met de boot,” zegt ze, ?want toen we terug naar huis wilden varen, zagen we dat de sluisdeuren gesloten waren.”
STAAL EN KLEUR
Valérie Mazerat is binnenhuis-architecte. Ze zag de decoratie, maar vooral het herdenken van de ruimte van haar woonboot als een belangrijke opdracht. ?Ik werk altijd op dezelfde manier, en dat was hier dus niet anders”, zegt ze. ?Het enige verschilpunt was dat het nu ging om een boot. Voor het overige was er hetzelfde proces van het onderzoeken van de ruimte, het doorgronden van de mogelijkheden en ontwikkelen van ideeën op basis van die bevindingen.”
?Wanneer ik een nieuwe ruimte zie, weet ik altijd meteen wat ik ervan verwacht.Over het algemeen werk ik vaak met staal en omdat de boot niet van hout was, leek het me vanzelfsprekend om ook hier met staal te werken.”
Het gebruik van kleur is een heel natuurlijk gegeven voor Valérie Mazerat, die zelden gebruik- maakt van wit, omdat ze vindt dat de meeste objecten er beter uitzien tegen een gekleurde achtergrond. ?Ik heb het gevoel dat de dingen wat verdwijnen als je ze tegen een witte achtergrond zet. Het is net als tegen de zon in fotograferen. Met kleuren komt alles beter tot zijn recht.” Ze zijn dan ook op doordachte wijze aangewend op deze 60 m² grote boot. Veel donkere kleuren ook, zoals grijs, olijfgroen en donkerbeige. Tonaliteiten die ze leende bij Agnès Emery en Farrow & Ball, met vaak zeer diepe, gesatureerde tinten die de boot als het ware een omhullende sfeer geven.
De kajuit zelf is een oude treinwagon die op het dek werd gehesen en omgetoverd tot een woonkamer met keuken, een hout- kachel, slaap- en zitmeubelen en een eethoek. Dit is waar de gezinsleden het grootste deel van hun tijd doorbrengen. Daarnaast zijn er nog een grote slaapkamer en een kinderkamer benedendeks. Zelfs in de machinekamer zijn opbergmogelijkheden, een beetje zoals in een loft.
DOOR LYKKE FOGED – FOTO’S MORTEN HOLTUM
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
