Achttien titels stonden op de longlist van de Hercule Poirot-prijs voor de beste Vlaamse thriller, die op 11 november op de Boekenbeurs in Antwerpen wordt uitgereikt. Van in totaal veertien misdaadauteurs (Pieter Aspe was dit jaar bijvoorbeeld met drie boeken present). De zes juryleden hebben uiteindelijk vijf titels gekozen voor de shortlist, het maximum dat het reglement toelaat. Meteen is duidelijk dat je van veel kwaliteit kunt spreken. Een overzicht.

Voor zijn dertiende misdaadroman in de reeks met Van In, Versavel en Martens heeft Pieter Aspe geen moeilijke titel gekozen : 13 ( Manteau, 18,95 euro). Aspe is nooit afkerig geweest van wat cijfersymboliek. Meer dan anders spit hij in het verleden van commissaris Van In, die op het punt staat te trouwen met onderzoeksrechter Hannelore Martens. De thriller begint meteen met een moord. In een hotel in Brugge wordt het lijk van een man gevonden.Via een betaalkaart weet de politie dat het om een zekere Raes gaat. Maar die blijkt springlevend te zijn. Wie is de dode dan ? Helemaal onbegrijpelijk wordt het als ook Raes wordt vermoord. Bij hem de creditcard van een andere man. Zal die weldra ook een lijk zijn en speelt de moordenaar een cynisch spelletje? Achter de moorden blijken een paar vrouwen te zitten die zich willen wreken op hun ontrouwe mannen. En ook Van In dreigt een slachtoffer te worden. Mooi geconstrueerd, romantisch, spannend : een Aspe van een goed jaar.

Sluipend gif ( Manteau, 17,95 euro) van Deflo is eigenlijk een vervolg op zijn debuut, Naakte zielen, dat vier jaar geleden verscheen. Daarin maakten we kennis met een gevaarlijke psychopaat die het leuk vond om bij zijn slachtoffers de baarmoeder weg te kerven. Het was op het einde van de roman niet duidelijk of de moordenaar kon ontsnappen. In de nieuwe Deflo blijkt hij springlevend te zijn en wil hij zich wreken op Dirk Deleu, de rechercheur die toen met het onderzoek was belast. Die politieman heeft ook nog privé-problemen : hij is verliefd op een van zijn collega’s en die verwacht een baby. Aan de andere kant voelt hij nog wel wat voor zijn vrouw. De moordenaar weet dat allemaal en wil de politieman vooral treffen via die twee vrouwen. Deflo heeft sinds zijn debuut horror en geweld weten te doseren. Met mooie nevenintriges bouwt hij de spanning knap op en betrekt hij ons bij de persoonlijke sores van zijn helden. Alleen wat de geloofwaardigheid betreft, scoort hij iets minder. Het decor is zoals gewoonlijk Mechelen.

Jonathan Sonnst is met zijn 27 jaar niet alleen de jongste Vlaamse misdaadschrijver, hij is in zekere zin ook de origineelste. Bij hem geen klassieke familieverhalen tussen het politiewerk in, wel veel actie. Razborka ( Manteau, 17,95 euro) is zijn derde thriller. Setting is het fictieve gokstadje St.-Maura, waar de Corsicaanse maffia de handel over tracht te nemen van de Russen. De Corsicanen kunnen de hulp gebruiken van Tobias Pasko, een begaafd illusionist die zich wil wreken op de Russen. Ze hebben zijn moeder en zijn broertje vermoord omdat hij hen wat geld afhandig wou maken. In Razborka, Russisch voor een gewelddadige afrekening, lopen wel meer ongewone figuren rond. Zo is er de zus die alleen maar naar muziek luistert van popartiesten die omkwamen bij een ongeval ( Buddy Holly, Otis Redding…) en een hoertje dat haar best doet om met haar klanten te filosoferen. De roman steekt vol vondsten, grappen en grollen. Zo staat in het voormalige mijnstadje St.-Maura een automaat die als je er geld in stopt allerlei wijsheden spuit. Zonder veel moeite kun je deze roman ook als een pastiche of een parodie lezen.

Piet Teigeler is altijd al een bewonderaar geweest van Simenon. John Carpentier, de politieman in al de romans van Teigeler, heeft dan ook wat van Maigret. Een familieman die houdt van lekker eten en een wijntje en vaak een zaak van de menselijke kant bekijkt. In Dodenakker ( Houtekiet, 14,70 euro) is Carpentier met ziekteverlof in afwachting van zijn pensioen. Zijn vroegere assistent Dewit heeft zijn werk overgenomen. Tijdens een wandeling op het Schoonselhof brengt de hond van de oude commissaris een menselijk oor mee. En daarna vindt hij ook nog een lijk. Alles wijst erop dat er banden zijn met de maffia van het vroegere Joegoslavië. Intussen heeft Dewit, die voor de tweede keer vader wordt, problemen in zijn privé-leven. Dodenakker is zowel een boeiende politieroman als een beklijvend liefdesverhaal. Met een paar bijzonder sterke vrouwenfiguren.

Dodelijk vuur ( Houtekiet, 17,50 euro) van Joris Tulkens begint sterk met een vrachtwagenchauffeur die een groepje kinderen aanrijdt en dan vluchtmisdrijf pleegt. Later wordt de zaak waarvoor hij werkt in brand gestoken. De eigenaar is dood. Zelfmoord of moord ? Werk aan de winkel voor de twee rechercheurs die we al kennen uit De dode danseres : Liekens en Lambrechts. De verdenking gaat in de eerste plaats naar een journalist die al jaren in zijn krant het vervoerbedrijf de vernieling in tracht te schrijven. Tulkens houdt het verhaal vrij eenvoudig en dat komt de spanning ten goede. Een paar aardige nevenintriges, bijvoorbeeld het verhaal van Lambrechts die een zoon heeft die drugs gebruikt, zorgen voor de human touch. Een knappe klassieke misdaadroman, zowel een whodunit als een whydunit met een verrassend einde. n

Fred Braeckman