De lancering van Sicily betekent een stijlbreuk in het geurenuniversum van het Italiaanse luxelabel Dolce & Gabbana.

De parfums uit het verleden getuigden immers van weinig verbeeldingskracht. Zo kreeg het eerste parfum (1992) de nogal voor de hand liggende naam Dolce & Gabbana Parfum, twee jaar later gevolgd door Dolce & Gabbana Pour Homme. In 1997 volgde het duoparfum By Dolce & Gabbana. Kortom, allemaal variaties op hetzelfde thema en niet meteen de meest opwindende copywriting.

Light Blue, de geur die twee jaar geleden werd gelanceerd, kon evenmin overtuigen. De verwijzing naar de Middellandse Zee was een flinterdun verhaal en deed vrezen voor opvolgers als Terracota of Olif Green. Maar nu is er dus Sicily, een naam die perfect aansluit bij de filosofie van het flamboyante modeduo. Domenico Dolce is immers afkomstig van het Italiaanse schiereiland. Toen hij meer dan twintig jaar geleden in Milaan arriveerde, wou hij zijn zuiderse roots zo snel mogelijk negeren. Zijn levensgezel Stefano Gabbana, opgegroeid in het noorden van Italië, overtuigde hem van het tegendeel. Zo verklaarde hij althans tijdens een interview dat ik met hem had, twee jaar geleden. “Iemand die heel zijn leven is ondergedompeld in een bepaalde cultuur, ziet er vaak de schoonheid niet van. Dan heb je een buitenstaander nodig om opnieuw je ogen te openen”, zei Gabbana. “Ik werd verliefd op Zuid-Italië tijdens mijn eerste vakantie als student. Niet zozeer vanuit modestandpunt – ik studeerde grafisch design en vermoedde nog niet dat mode mijn roeping zou worden -, wel door de sfeer van oude aristocratische families, het oriëntaalse en barokke. Zoals de films van Visconti.”

En dus maakte Dolce & Gabbana furore met zwarte kant, korsetten en kruistekens. Naast de Italiaanse weduwen lieten ze zich inspireren door het neorealisme en diva’s als Anna Magnani. Daarna volgde de Leopard Collection (1988), met dierlijke prints en barokke stijlelementen die verwezen naar de aristocratische families uit het Sicilië van de 19de eeuw. Denk aan La Dolce Vita van Federico Fellini. De mannelijke collectie in 1994 betekende een grote stijlbreuk. Korsetten en beha’s werden vervangen door witte T-shirts en herenhemden. De look herinnerde aan de maffia in de jaren dertig, alweer een referentie naar het zuiden. Niemand minder dan Isabella Rossellini dook toen vaak op in de advertentiecampagnes. Met haar Italiaanse trekken een terechte keuze. Later verwaterde het beeld met Linda Evangelista, Madonna en Kylie Minogue als uithangborden. Dolce & Gabbana stond steeds meer voor excessieve glamorama.

Met Monica Bellucci als het gezicht van Sicily keert het label terug naar de roots. “Ze is de perfecte incarnatie van de mediterrane spirit”, lezen we in het persdossier. “Ze is de erfgename van de generatie diva’s die Italiaanse cinema zo fantastisch maakte. De schoonheid en frisheid van Gina Lollobrigida, Sofia Loren en Anna Magnani herleeft in Monica’s perfecte trekken, haar expressieve ogen en zin voor dramatiek.” Tot zover de lofzang. Het feit dat Bellucci met haar rol in The Matrix II op dit moment overal de internationale pers haalt, is mooi meegenomen. Niet toevallig zat mevrouw Bellucci vorige maand op de eerste rij tijdens het defilé van Dolce & Gabbana. Aan de andere kant van het gangpad : Beyoncé Knowles, Amber Valetta en Sarah Ferguson. Het Italiaanse duo cultiveert stardom, en dat heeft hen geen windeieren gelegd. Terwijl economische recessie de rest van de luxewereld in zijn greep houdt, kon D&G vorig jaar een verkoopcijfer van een kleine 300 miljoen euro voorleggen. Niet slecht voor een bedrijf dat nog volledig in handen is van de twee stichters. Nu nog afwachten of Sicily ook geld in het laatje zal brengen. n

Tekst Pascale Baelden