Tijdens haar veelvuldige reizen kijkt de Weense Daniela Stallinger voortdurend uit haar doppen. Niet alleen om inspiratie op te doen voor haar foto’s en films, ook op rommelmarkten laat ze zich niet onbetuigd.

Nergens anders heb je zo’n goed uitzicht op Manhattan als in Brooklyn. En nergens anders ervaar je de rust van Manhattan zo goed als in het groene Brooklyn Heights : aan de overkant van de East River heb je the best of both worlds. Lommerrijke straten met karakteristieke brownstones in allerlei eclectische bouwstijlen zijn hier de toevluchtsoorden voor menig New Yorker. Maar ook Europeanen weten deze rustige plek te vinden. De Oostenrijkse Daniela Stallinger, fotografe en filmregisseur, huist hier in volle tevredenheid. Deze global girl vindt hier, na haar buitenlandse reizen en dagelijks werk, op ‘de hoogten van Breukelen’ rust en ruimte. Maar toch ligt het energieke en de creatieve spirit van New York om de hoek.

Brooklyn, en zeker het groene Brooklyn Heights aan de overkant van Manhattan, bezoek je het best langs de Brooklyn Bridge. Zowel Brooklyn als Manhattan zijn vanaf deze plek echt te bewonderen. Deze brug, een van de landmarks van New York City, verbindt het hectische Manhattan met het rustige Brooklyn, maar is in zekere zin ook de waarborg voor Brooklyns intieme sfeer en levendige persoonlijkheid. De brug houdt Manhattan op een veilige afstand.

Vroeger waren New York en Brooklyn twee afzonderlijke steden, maar door de bouw van de Brooklyn Bridge in 1883, ’s werelds eerste stalen hangbrug, werd Brooklyn bij New York ingelijfd, iets waarvan echte Brooklyn-bewoners nog steeds spijt hebben : hun jarenlange onafhankelijkheid leek te verdwijnen. Brooklyn, door Hollandse pioniers in 1636 vernoemd naar het Nederlandse Breukelen, kende lange tijd een welvarende periode. Het was ideaal gelegen tussen Long Island en New York ; farmers van Long Island staken hier de East River over om handel te drijven in Lower Manhattan en voor hen werd in 1814 een veerboot ingelegd. Korte tijd later kwamen ook bankiers en speculanten die op Brooklyn Heights hun residenties en weekendverblijven lieten bouwen. Deze brownstones, huizen van bruinrode zandsteen, waren vertalingen van gotische, klassieke of romaanse bouwstijlen. Een bezoeker die door Brooklyn loopt, verbaast zich over de contrasten in deze stadswijk : het labyrint van brede avenues in tegenstelling tot de kleine intieme straatjes, die beide omzoomd worden door het groen van grote platanen. Juist die verschillende variëteiten en contrasten, en de weldadige, bijna dorpse rust geven Brooklyn dat authentieke.

“Het is een van de belangrijkste redenen waarom ik Brooklyn heb verkozen boven Manhattan”, begint fotografe Daniela Stallinger. “Manhattan heeft de prikkels en de energie die ervan uitgaat, maar ik geef de voorkeur aan de rust van Brooklyn. In zekere zin herinnert het me aan de Europese sfeer in wereldsteden zoals Parijs, Amsterdam of Wenen, mijn geboortestad. Die hebben allemaal een aangename en intieme sfeer, misschien ook vanwege hun kleinschaligheid.”

“Het grootse van Manhattan kan té overweldigend zijn”, zegt Daniela. “Daarom is een wandeling over de Brooklyn Bridge zo ideaal. Zeker op een zomeravond is het echt super. Je laat het drukke Manhattan stap voor stap achter je en je komt tot rust. De ondergaande zon schijnt dan prachtig op Brooklyn Heights en kleurt het rode van de gevels nog roder. En als je dan op de Brooklyn Heights Promenade bent aangekomen, ook wel Esplanade genoemd, dan heb je een uniek uitzicht op de skyline van Manhattan. Langs kleine winkeltjes, boetiekjes, terrasjes, restaurants en coffeeshops doe ik mijn boodschappen en kom totaal ontspannen thuis. Maar het komt vaker voor dat ik in de buurt blijf hangen, vrienden ontmoet en met hen besluit op restaurant te gaan.”

Film en fotografie

“Ik belandde toevallig in New York, hoewel ik liever in Parijs had willen wonen en werken. Ik vind het daar veel aangenamer”, vervolgt Daniela. “Maar het lot besliste er anders over. Voor een fotografieopdracht die zich, gek genoeg, in Europa afspeelde moest ik jaren geleden vanuit Wenen naar New York komen om aan mijn opdrachtgevers mijn portfolio te laten zien. Nadat ik teruggekeerd was in Wenen, bleven ze bellen of ik niet meerdere opdrachten voor hen wilde doen, op voorwaarde dat ik me ook in New York zou vestigen. Ik heb het lang tegengehouden, maar besloot uiteindelijk het gewoon eens te proberen. Ik heb toen één maand in New York gewoond en gewerkt en omdat het leven hier me wel beviel, besloot ik om definitief te blijven. Dat is nu acht jaar geleden. Het voordeel is dat New York je ontzettend veel energie geeft. En zijn zoveel mogelijkheden op het gebied van fotografie en film. Als mensen in je geloven, dan geven ze je ook kansen, ongeacht hoe oud je bent en of je als ontwerper/fotograaf naam hebt gemaakt. Hier krijg je instant grafitification, onmiddellijke beloning voor je inzet. En Europeanen hebben hier vanwege hun ‘exotische’ uitstraling echt een voorsprong : wat je van ver haalt is voor menig New Yorker ook heel bijzonder”.

Daniela Stallinger, geboren en getogen in Wenen, studeerde daar ook fotografie en wilde een ver- volgopleiding voor film volgen in Londen, maar vanwege haar jonge leeftijd kreeg ze geen toegang tot de opleiding. Als overbrugging volgde ze een jaar een acteursopleiding om toch dicht bij het filmmedium te blijven. Ze voorzag in haar levensonderhoud door te fotograferen, ze werkte voor diverse Europese tijdschriften, maakte reis- en modereportages, deed grote reclamejobs, onder meer een campagne voor IBM en portretteerde vele celebrities En met haar werkervaring in New York werd haar portfolio elk jaar uitgebreider. Maar haar liefde voor film bleef. Met 32 vrienden, acteurs, stilisten en make-upartiesten filmde ze twee jaar geleden ‘ The Circus’. Op een uitgestrekt landgoed in Oostenrijk werd een circustent opgezet en filmde zij het instuderen van circusacts en performances en maakte er een kortfilm van. Nu, twee jaar later, krijgt een volgend project haar volle aandacht : een heuse speelfilm. Naar het boek ‘ The Wonderful Whelan Sisters’van de Ierse schrijver en Daniela’s goede vriend Connor Fitzpatrick ligt het script al klaar en wordt de financiële productie dit jaar voorbereid. “Connor en ik hebben daar het afgelopen jaar veel tijd aan besteed. We hebben de locaties in Dublin bezocht en hebben al drie schitterende acteurs op het oog. Alleen moeten er nu geldschieters en sponsors gevonden worden. Het zal een comedy with depth worden : een verhaal over de vriendschap tussen drie Ierse zussen met alle verwikkelingen van dien. Precies die afwisseling van fotograferen en filmen doet me goed en houdt me energiek. Als fotograaf let je veel op details terwijl je als regisseur meer the overview, het geheel, in de gaten moet houden. Maar het visuele aspect overheerst bij beide en het beeld, bewegend of stil, is daarbij heel belangrijk. Door mijn vele buitenlandse reizen kan ik ook behoorlijk putten uit een kostbare bron. Ik kijk en zie ook veel. Elke stad of elk land heeft z’n aantrekkelijkheden. Cultuurverschillen kunnen heel boeiend zijn : contrasten in het leven op straat, het sociale aspect van mensen, de architectuur, het gebruik van kleuren en vormen. In alles ligt een kostbaar beeld of detail verscholen wat je voor fotografie of film als inspiratiebron kunt gebruiken. Vandaar ook die grote verzameling van reisboeken in mijn boekenkast. Zij zijn mijn working tool als ik een reis voorbereid.”

Die twee meter boekenplank waren ons bij het bezoek al opgevallen. Welgeteld 39 op een rij ; 23 Travel- Guide’s, 11 Insight Guide’s en 5 Lonely Planet’s met zowel exotische bestemmingen als Hawaii, India, Puerto Rico en Argentinië als ‘normale’ reisdoelen zoals Istanbul, Praag, Londen en Rome. “Ik hou ontzettend van reizen. Ik denk dat ik dat van mijn grootmoeder heb, die ik enorm bewonder. Als jong meisje reisde zij begin jaren ’20 met een vriendin door het noorden van Afrika, van Tripoli naar Marrakech. Van die reis heb ik hier nog enkele ingelijste foto’s. Reizen was toen op zich al bijzonder, maar dat je dat als alleenstaande jonge vrouw deed, maakte dat nog uitzonderlijker. Gelukkig kan ik het reizen goed combineren met mijn werk. Kom ik in een nieuwe stad of land, dan ga ik vaak naar markten of vlooienmarkten. Daar zie je echt het dagelijkse leven en dring je door tot de roots van die specifieke cultuur. Ik doe er vaak inspiratie op, maar heb verder ook nog een andere persoonlijke interesse ; ik koop er ook regelmatig meubels, exotische stoffen of grappige accessoires. Daarom neem ik ook altijd blaasjesplastic mee op reis. Ik neem de nieuw gekochte dingen zelf mee terug of ik pak ze in en laat ze naar Brooklyn opsturen. Zo komen ze ongeschonden aan hier in Henry Street, Brooklyn.”

Thuis, in Henry Street

Haar kleine driekamerappartement aan Henry Street, net om de hoek van Joralemon Street, bewoont ze al enige tijd. “Mijn interieur is zo langzamerhand een mengeling geworden van Chinese, Indiase, Zuid-Amerikaanse, Afrikaanse en Europese invloeden”, zegt ze. “Elk element heeft zo zijn plekje gekregen. Mijn vriend raakt af en toe serieus vertwijfeld als we weer een markt bezoeken. Als ik iets wil kopen, dan vraagt hij : ‘Waar wil je dat nog hangen ?’ Het appartement is al behoorlijk vol. Maar de wanden van mijn appartement staan duidelijk op m’n netvlies. Ik zeg dan : ‘In de eetkamer, naast de Chinese kast, is onder dat schilderij uit Mallorca op de wand nog net één plekje vrij. Dit zou daar perfect passen’.” n

Tekst Marc Heldens l Foto’s Mark Seelen

Het interieur is langzamerhand een mengeling geworden van Chinese, Indiase, Zuid-Amerikaanse en Europese invloeden.

Het bed is doodgewoon bij Ikea gekocht, al het overige is van ‘vreemde origine’.