Een Britse vriend kan zijn collega’s in het Vlaamse bedrijf waar hij werkt enorm op stang jagen door telkens als er iets in de soep draait of volgens absurde procedures verloopt, geamuseerd uit te roepen : natuurlijk, jullie zijn al het Zuiden van Europa !

Ik moet die ochtend aan zijn theorie denken. Wie als buitenlander van of naar Zaventem reist, kan onderweg gehinderd worden door ‘procedures’ en voorts nog door wat je op zijn zachtst gezegd ongastvrije gewoonten kan noemen.

Neem nu de treincoupé die ik deel met drie jonge Amerikanen, gepakt en gezakt. We sporen naar de nationale luchthaven. Zij reizen met een Go Pass en wanneer de conducteur langskomt, zegt hij in keurig Engels dat ze elk een Diabolo-toeslag van 2,05 euro moeten betalen. Zakelijk en correct volgt de hele uitleg : dat de toeslag geldt sinds november 2009 en bedoeld is om de werken mee te financieren die de luchthaven makkelijker bereikbaar moeten maken per trein. De Amerikanen luisteren beleefd, halen met enig gerinkel het nodige kleingeld boven en betalen braaf. Ze krijgen nog een reçuutje toe.

Wat moet een buitenlander nu denken ? Het lijkt een absurde grap. Ze hebben een ticket, maar er blijkt nog een extraatje te betalen. Moesten Belgen het zelf meemaken in pakweg Napels, ze zouden zweren dat de maffia erachter zat. Of verplaats de transactie naar een Afrikaans land en we zouden het gegarandeerd ‘louche’ vinden.

Aangekomen in Brussel Nationaal passeer ik de loketten van de NMBS onder de luchthaven. Zoals vaak staan er lange rijen. Buitenlandse reizigers hebben uiteraard veel vragen. Gelukkig zijn er ticketautomaten waar je kunt betalen met… Bancontact. Dat lijkt me niet meteen een handig voor buitenlanders met een creditcard.

Eenmaal uit de luchthaven brengt de Airport Line, een regelmatige express-busverbinding met de Europese wijk, reizigers naar Brussel. Express is het alleszins : op weg naar mijn kantoor al meerdere dolle ritten meegemaakt. Zitten is de boodschap en wie moet staan : klem met beide handen de handgreep vast.

Een ticket kost vijf euro op de bus, aan de automaat vlak naast de bus drie euro. Je moet het gewoon tijdig doorhebben. Want de kans dat je van de buschauffeur informatie krijgt als je geen Frans spreekt, is nihil. Een paar woorden Engels lijken mij redelijk basic op een buslijn met vooral toeristen en eurocraten. Want profileren we Brussel niet graag als hoofdstad van Europa ? Het kan overigens nog erger. Toen onlangs een toeriste uit Zuid-Amerika twintig euro voor de rit betaalde en zich een minuut later realiseerde dat ze geen wisselgeld gekregen had, ging ze dat meteen vragen. De chauffeur maakte groot misbaar, en nee hij wilde niet discussiëren, en hop hij scheurde weg. In een Peeters en Pichal-reflex probeerden verscheidene omstanders te helpen en te vertalen. Maar de sfeer werd zeer onaangenaam. Het zal me benieuwen of ze haar vijftien euro uiteindelijk teruggekregen heeft.

Natuurlijk kun je ook een taxi nemen. Geen probleem, zolang je maar ver genoeg moet, minstens naar het centrum van Brussel. Vergeet Diegem of Evere (waar onze redactie huist). Dat vinden de taxichauffeurs, die na hun rit opnieuw moeten aanschuiven in de luchthaven, niet de moeite. Collega’s die van een buitenlandse reportage recht naar kantoor komen, weten het onderhand wel. Als je geluk hebt, brengt de taxi jou, al moet je er dan het gebrom van de chauffeur bijnemen. Heb je pech, dan mag je niet eens mee. Welcome to Belgium.

trui.moerkerke@knack.be

Trui Moerkerke

“Een paar woorden Engels lijken mij redelijk basic op een buslijn met vooral toeristen en eurocraten. Profileren we Brussel niet graag als hoofdstad van Europa ?”