Het woonhuis heeft veel van fabrieksruimtes. En toch is dit monumentale woon- en werkcomplex vertrokken van een oude hoeve. Een creatie van de bewoners zelf.

Vijftien jaar geleden kochten Hendrik en Rita Vermoortel een oude hoeve en de omliggende gronden, aan de toen pas aangelegde ring rond Roeselare. Omdat ze als architecten nog in hun kinderschoenen stonden en financieel nog volop bezig waren met de uitbouw van hun kantoor, besloten ze om in de hoeve te gaan wonen en de schuren om te bouwen tot bureaus. Van nieuwbouw was er geen sprake. Wel legden ze een park aan op de omringende gronden, waardoor bomen een natuurlijke schutting tegen de geluidsoverlast van de ring vormen. Geleidelijk aan werd de hoeve een domein met bossen en waterpartijen. Van het voormalige binnenhof bleef niet veel over, alleen de behuizing bleef intact.

“Maar na enkele jaren werd het kantoor te klein. We kregen meer medewerkers en hadden nood aan meer werkruimte. Omdat we zoveel geĆÆnvesteerd hadden in de restauratie en inrichting van de oude schuren tot bureaus, wilden we die niet afbreken. Daarom besloten we om een moderne architectuur rond de bestaande gebouwen te zetten. Hierdoor zit het oorspronkelijke gebouw ingekapseld in het oude. Zo ontstaat een spanning tussen oud en nieuw, donker en licht.”

Hendrik tekende een monumentaal maar eenvoudig gebouw dat de oude hoeve langs beide kanten omringt. Langs de ene zijde zijn de bureaus verder uitgewerkt, langs de andere kant werd het woonhuis ondergebracht. Het bouwwerk is letterlijk in het water gebouwd, en het woongedeelte is door een lange loopbrug met het omliggende park verbonden. Het huis staat als een vesting in het water.

“Het geheel is indrukwekkend omwille van de afmetingen. Wij zijn gewend om met zware materialen en grove constructies te werken voor de industrie. Dat heeft als voordeel dat we hier enorme overbruggingen konden maken en moderne ruimtes konden creĆ«ren die vergelijkbaar zijn met lofts. Bovendien ging het bouwen heel snel. In de industrie is dat een van de vereisten. Voor mijn eigen bedrijf geldt dezelfde regel. Met grote prefab elementen hebben we dit huis in een heel korte tijd neergezet.”

Het woonhuis heeft veel van fabrieksruimtes. Toch heerst er een gezellige sfeer door de warme materialen in de ruwe basisstructuur. Hendrik doet het denkwerk voor ruwbouw, Rita voor interieurs, zowel binnen- als buitenshuis. De meeste industriĆ«le gebouwen rond de Roeselaarse ring zijn ontworpen door Hendrik en zijn team, en heel wat boetieks in de binnenstad zijn van de hand van Rita en haar medewerkers. Ze zijn het eens over de basis van hun architectuur: “De gebouwen zijn de dragers, de structuur. Ze moeten multifunctioneel, sober en interessant zijn. Wat je aan die basis toevoegt, wat je bijbrengt, moet vervangbaar zijn en door de persoonlijkheid van de bewoners ingevuld kunnen worden.”

In hun eigen woning is de structuur af, maar moet de invulling nog groeien. “Hier in de leefkamer, bijvoorbeeld, komt tegen de zoldering een gigantisch werk van Panamarenko. In de hal willen we van wat nu nog een lege trap is, een beeldentrap maken. Tegen de muur wilden we aanvankelijk persoonlijke souvenirs hangen, maar het werk van Philippe Van den Berghe hangt er eigenlijk wel goed. Dat blijft voorlopig nog even zo.”

De woonkamer is een grote glazen doos, met een mezzanine die als bibliotheek fungeert. Onder de dragers van de bibliotheek staat een lang meubelstuk, met in het midden de open haard. Daarachter ligt de wand die de leefkamer, de bibliotheek, de kinderkamers en de benedenruimtes afsluit van de circulatie. Op elk niveau zijn identieke, matte ramen, die pivoteren en de doorgang vormen naar de trappenhal. De ene deur brengt je naar beneden, de ander naar boven. Daartussen zitten ramen die niet opengaan. Bij een eerste bezoek is het dan ook raden welk raam deur is en welk niet, welk naar boven leidt en welk naar beneden. Een andere ingenieuze ingreep is de lange tafel, die als afsluiting van de bibliotheek dienstdoet. Doordat er op de tussenverdieping geen afsluitende muur staat, wordt het gevoel van de open ruimte enorm versterkt.

Beneden op het waterniveau bevinden zich de privĆ©-ruimtes van Hendrik en Rita. De slaapkamer, de badkamer en het zwembad. Vanop het bed kijk je door de lage ramen uit op het water, langs de andere kant spring je van het bed het zwembad in. “De ruimte van het zwembad is zo ontworpen dat we een dansvloer boven het water kunnen leggen en hier feesten kunnen organiseren. Kwestie van alles zo functioneel mogelijk te bedenken.”

Hendrik en Rita zijn levensgenieters. Er is tijd om te werken en tijd om te ontspannen. Dat evenwicht zie je ook in de architectuur. “We hebben hier een biotoop gebouwd, niet alleen voor onszelf, maar ook voor onze medewerkers. We hebben het groen dat ons omringd niet willen onttrekken aan het oog van de mensen die hier komen werken. Integendeel, ze kunnen er mee van genieten en tijdens de middagpauze door het park lopen. De omgeving waarin iemand werkt, is enorm belangrijk. Vandaar dat we niets alleen voor onszelf willen houden.”

Hilde Bouchez / Foto’s Verne

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content