Vergeet de all-informules van de touroperator en de klassieke reisbestemmingen. Wie mee wil zijn, kiest deze zomer voor het avontuur.

Lonely Planet Guide to Experimental Travel, uitsluitend in het Engels, 18,95 euro.

Afzien is cool. Ook op vakantie. Waar is de tijd dat je in juli of augustus domweg met je derrière in een zandkuil ging zitten ? In Blankenberge of aan de Costa del Sol of op een andere plek waar je je diner niet zelf uit een boom moest schieten ? Compleet voorbijgestreefd. De bijdetijdse reiziger mountainbiket dwars doorheen Mongolië of surft wind in de Bermudadriehoek. Eén van mijn vriendinnen gaat hiken in de Canadese Rocky’s. Beren hebben ze daar, en niet van het soort dat je op 40 graden in de machine wast. Een andere vriendin toert op dit eigenste moment door Ethiopië, ook niet meteen een bestemming waarvan je je afvraagt wanneer het mosselseizoen er begint.

Allemaal de schuld van de televisie, natuurlijk, waar de afgelopen maanden in talloze programma’s een zootje verwende westerlingen naar onherbergzame oorden werd verkast. Daar trotseerden ze de natuurelementen en elkaar en werkten ze argeloze inboorlingen op de zenuwen. De formule was telkens vrijwel identiek. Er diende per aflevering een of andere vieze prut verorberd te worden en de teerhartigste van het gezelschap moest een klein harig wezen kelen. Dat ze zichzelf tegengekomen waren, wisten de deelnemers na afloop zonder uitzondering. Pfoe, ik kom mijzelf elke morgen tegen in de badkamerspiegel en qua schrikken is dat al erg genoeg. Wat niet wegneemt dat ook ik met belangstelling naar Stanley’s route heb gekeken. De meest bizarre aflevering was ongetwijfeld die waar de teamleden scheel van de honger in een hutje van koeienstront hokten en plots Ilse De Meulemeester opdook, proper gewassen en gestreken en voorzien van een koelbox vol mignonettes, geheel onbaatzuchtig ter beschikking gesteld door sponsor Côte d’Or. Telegeniek honger lijden, tot daaraan toe, maar honger lijden terwijl er buiten beeld een goed uitgerust en weldoorvoed productieteam zit toe te kijken, dat lijkt me vrij masochistisch.

Van masochisme gesproken. Been there, done that ? Buik vol van jungletochten, rafting, watervallen beklimmen en ‘snowboarden’ in de woestijn ? Dan is er nu The Lonely PlanetGuide to Experimental Travel : jouw ticket naar een heel nieuwe wereld, aldus het voorwoord. Een grabbel uit de alternatieve reistips : Erotravel. Reis afzonderlijk van je partner naar een overeengekomen bestemming en ga naar elkaar op zoek. Spannend, vooral als je voor de Schotse Hooglanden kiest ! Bij de K2 Expeditie exploreer je uitsluitend het overeenkomstige vak van een stadsplan of landkaart en geniet je met volle teugen van de wel zeer plaatselijke culturele attracties en gastronomische geneugten. Volgens de Esthetische Formule verblijf je uitsluitend in hotels Bellevue en fotografeer je telkens het uitzicht uit je hotelkamer. Bij Dodecatoerisme laat je je dan weer leiden door het getal twaalf : je neemt een trein die om 12.12 u. vertrekt en je stapt af bij de twaalfde halte…

Kan alleen maar aan het brein van een paar excentrieke Engelsen ontsproten zijn ? Nee, Latourex of het Laboratorium voor Experimenteel Toerisme is het geesteskind van Joël Henry, een 48-jarige Fransman uit Straatsburg, die beweert dat de beperkingen die je je met zijn alternatieve reisformules oplegt je ontvankelijkheid alleen maar aanscherpen. Kan best zijn, maar 48 uur in een luchthaven verblijven zonder een vliegtuig te nemen lijkt me stomvervelend, en uitsluitend foto’s nemen met je rug naar bezienswaardigheden nogal onnozel. Al bij al is de Guide to Experimental Travel het soort reisgids dat je niet echt gebruikt maar met een halfgrijns leest, bij voorkeur thuis op de bank.

Om je echt op het avontuur voor te bereiden moet je in zo’n A.S. Adventure-winkel zijn. Wat ze daar allemaal in huis hebben voor de in het wild reizende mens ! Vierseizoenensokken. Fluwelen handenwarmers met ingebouwde fuel sticks. Een alpine theepot. Een opblaasbare wasbak. Alles opblaasbaar eigenlijk. Een ultrasonisch hondenafweerfluitje. Hongaarse goulash in poedervorm, met op de verpakking een panorama van Monument Valley. En plaskokers, “één maat geschikt voor alle vrouwen”.

Waar ik dit jaar met vakantie ga ? Naar Bretagne, oesters eten. Ook niet helemaal zonder risico, natuurlijk.

Linda Asselbergs