WAKKER WORDEN EN WETEN : DIT IS PARIJS

De schitterende Grand Salon van Hilton Opéra Paris, na de renovatie geleid door de West-Vlaamse Sofia Vandaele. © TONI DE CONINCK

West-Vlaamse, ‘Parisyorker’ en wereldburger Sofia Vandaele verbouwt een vergane glorie van de Franse hotellerie tot het nieuwe Hilton Opéra Paris. “Gastvrijheid in een aangename omgeving blijft de essentie van een hotel.”

De taxichauffeur kijkt verbaasd. “Waar moét u heen ? Het vroegere Concorde Lazare ? J’ai pitié de vous. Er is daar nog een heleboel werk aan de winkel.” Het vroegere viersterrenhotel, ooit een grande dame van de Parijse hotelwereld, was de voorbije jaren weggezakt in een soort winterslaap. De gasten waren, om het zacht te zeggen, niet altijd even tevreden over de service die het hotel bood. De Belgische hoteldirecteur Sofia Vandaele kan lachen om de anekdote. “We hebben het allemaal over ons heen gehad. De hotelrenovatie, maar ook de werken aan de rue Saint-Lazare, die maanden geduurd hebben. De taxichauffeurs moesten hun klanten aan de hoek van de drukke straat droppen, waar je als voetganger een beetje vogelvrij bent. Maar goed, onze bagagedragers stonden klaar om te helpen.”

Hilton is een wereldbekend merk, misschien wel de bekendste hotelketen. Maar er zit stof op de reputatie. U was voorheen general manager van het prestigieuze The London NYC. Vanwaar de overstap ?

Sofia Vandaele : Ik heb me dat ook lang afgevraagd (lacht). The London NYC ligt dichtbij Fifth Avenue en op een steenworp van Central Park. Vanuit sommige suites heb je een fantastisch uitzicht op de groene long van de Big Apple. De eige-naars van The London NYC hebben het toenmalige Concorde Opéra Paris gekocht en vroegen me om het project in Parijs te gaan leiden. Je waardeert het als je grote baas je vraagt om een hotel in Parijs from scratch op te bouwen. Bovendien, en dat vind ik erg belangrijk, ik wil hier graag een vleugje Belgische gastvrijheid aanbrengen. Belgen hebben een bijzonder goede naam in het buitenland als het over hospitality gaat.

Uiteindelijk kies je voor een functie omdat je denkt het verschil te kunnen maken. Omdat je instinctief aanvoelt dat je die kans niet mag laten liggen, vermits ze zich waarschijnlijk nooit meer zal voordoen. In de hotellerie zijn er weinig zekerheden, weinig hoteldirecteurs runnen hun hele carrière hetzelfde hotel. De sector is veel te volatiel, maar dat creëert ook kansen. In Parijs ben ik ook een stuk dichter bij Vlaanderen, waar mijn moeder en vrienden wonen. Een belangrijke overweging.

De renovatie van dit hotel is niet uw eerste uitdaging. U hebt er op jonge leeftijd al een hele carrière in Londen en New York op zitten.

New York is nog altijd een beetje mijn stad. Het heeft maanden geduurd vooraleer ik die jas van me af kon schudden en een Belgische in Parijs werd. Er is geen enkele manier waarop je de zakelijke cultuur van Parijs en New York kunt vergelijken. Er wordt in beide steden hard gewerkt, zeker, maar in Frankrijk is er veel meer palaver. Het is een ‘oui, mais’-cultuur. In New York zeg je : ‘Get the job done.’

Hebben uw ouders een belangrijke rol gespeeld in uw carrière ?

Mijn vader en moeder hadden een bekende feestzaal in het Roeselaarse. Ik heb de horeca en de ondernemingszin met de paplepel ingegoten gekregen. Dat is pure genetica. Papa is veel te vroeg gestorven, maar moeke heeft nog tot haar pensioen voor Colmar Kortrijk gewerkt. De rest dwing je af door doorzettingsvermogen, een dosis geluk, en ja, ook door West-Vlaamse koppigheid (lacht).

Hoe moet een luxehotelkamer er vandaag volgens u uitzien ?

Je moet wakker worden en wéten dat je in Parijs bent. We hebben daar heel veel rekening mee gehouden bij de plannen voor het design en de afwerking van de kamers. Verder is een sterk en gratis wifi-signaal noodzakelijk, moeten er ingebouwde usb-poorten aan bed en bureel voorhanden zijn, net als vloerverwarming in de badkamer én een goed espressotoestel.

De hotelscene is voortdurend in verandering. Wat of wie beweegt er zoal ?

Er komen hier in verhouding tot andere wereldsteden proportioneel heel veel kleinere hotels bij. Sterke ideeën, niet noodzakelijk altijd in het luxesegment. Zo’n concept als Generator heeft het hele idee over jeugdherbergen overhoop gegooid. Ik stel ook vast dat groepen zoals Hilton, maar ook Starwood, Marriott en Intercontinental eigen boetiekhotels oprichten. Denk aan The Edition-hotels van Marriott. En dan heb je nog de kleinere lifestylegroepen. Het Ham Yard Hotel in London bijvoorbeeld, onderdeel van Firmdale (zie p. 34), het Baccarat Hotel NYC, of onafhankelijke hotels als Les Bains en La Réserve in Parijs. We moeten dat allemaal goed in de gaten houden.

Hoe kan een hotelketen zichzelf blijven vernieuwen ?

Onze gasten kunnen sinds kort via hun smartphone of tablet inchecken, net zoals je dat bij een vliegtuig zou doen. Je kunt – vanzelfsprekend binnen de gekozen categorie – je eigen kamer kiezen, nog voor je in het hotel bent aangekomen. Het is een extra service, niet een optie die de baliebediende vervangt.

Maar toch, je kunt niet ontkennen dat Hilton soms een wat stoffig imago heeft ?

Hilton is al lang niet meer het merk van betonnen, ultra-Amerikaanse eenheidsworst. Veel Hiltonhotels huizen in markante, historische gebouwen. De groep blijft focussen op de beste locaties waar je een hotel kunt bouwen of renoveren. Dat is hier in Parijs niet anders. Ik denk dat de groep als geen ander heeft begrepen dat je de essentie van een hotel niet kunt veranderen : gastvrijheid in een aangename, bijzondere omgeving. Neem nu Le Grand Salon, onze bar die fungeert als ontmoetingsplaats voor hotelgasten en niet-hotelgasten. Dat is een ruimte met een historisch belang, een monument sinds 125 jaar. Vroeger huisde de receptie er. We hebben die plek met de grootste zorg gerenoveerd, steen voor steen, met een bijna archeologische precisie. Dat heeft maanden geduurd. De gasten werden er knettergek van. Maar het loont. Het salon bruist op elk moment van de dag. Op donderdagavond bijvoorbeeld, als de dj komt spelen. Maar evengoed in de namiddag voor de thee. En ’s middags loopt het storm voor onze éclair salé.

www.hiltonparisopera.com

TEKST & FOTO’S TONI DE CONINCK

“Ik wil hier een vleugje Belgische gastvrijheid aanbrengen. Wij hebben op dat gebied een erg goede naam in het buitenland”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content