Geen reiziger heeft zoveel airmiles op de teller als de kleine Noordse stern die overwintert op Antarctica, maar elk jaar helemaal terugvliegt naar Arctisch gebied om er te broeden. Geen wereldreiziger is zolang van huis als de zeeschildpad, die soms dertig, veertig jaar in de oceanen rondpeddelt en pas dan de geboortegrond opzoekt om er eieren in te graven. Geen avontuurlijke reiziger neemt zulke risico’s als de pad, die tijdens haar lentetrek onverlicht en zonder links-rechts-links te kijken de drukste wegen kruist, en zonder veiligheidstouwen rioolputten oversteekt. Geen groepsreiziger kan tippen aan de gnoe, die bij elk droog seizoen op zoek moet naar gras en een plas. Dat blijft die levenslang doen, tot hij/zij de kudde niet meer kan volgen en dan maar op een leeuw wacht.

Toch is er nog nooit een stern, schildpad, gnoe of pad op reis vertrokken. Net als de kraanvogels, zwaluwen, tjiftjafs en andere trekvogels werken ze hun programma af : eten, paren, eten, paren, eten. Zelfs de reisduif heeft geen boodschap aan een zonnig Catalonië. Zodra de korven openklappen in Barcelona heeft die maar één obsessie : zo snel mogelijk thuis zijn bij ’t vrouwtje en bij de vertrouwde maiskorrels.

Alleen wij gaan op reis. Waarom ? Daarom ! Omdat we de enigen zijn die het zich kunnen permitteren om eens foert te zeggen tegen het programma. Na millennia van evolutie hebben we dat onmetelijke voorrecht verworven, we kunnen onze tijd verdoen in zalige nutteloosheid. Zomaar vier weken naar Mexico, het voortbestaan van de mensensoort wordt er niet door bedreigd.

Wij kunnen zelfs foert zeggen zonder foert te zeggen, we verzinnen gewoon een hoger doel om te reizen, al was het maar omdat ?Waarom ?” ?Daarom !” weinig perspectieven biedt op een avondvullende vriendenbabbel op het terras, na de vakantie. ?Ik ga op zoek naar mezelf” is in de categorie reissmoezen de absolute giller. Alsof de spiegels in Tibet zoveel helderder zouden zijn. ?Ik wil helemaal offline gaan” klinkt dan toch al eerlijker. Meer uitleg heb je niet nodig bij enkele weken horizontale pauze op het Verwegstrand achter de horizon.

Nieuwsgierigheid is de perfecte bagage voor een hele waaier bestemmingen. Andere volkeren, exotische culturen, onuitspreekbare groenten, niets blijft onaangeroerd. Zotte dromen zijn nog bruikbaarder, daarmee kom je altijd weg. Ik wil op de bevroren Baltische Zee wandelen, en de sterrenhemel boven de Sahara zien, en Milaan bekijken van op het dak van de Dom, en zeesterren zoeken op een strand, en een nachtwandeling maken op sneeuwschoenen, en de grottekeningen van onze overoverovergrootouders bewonderen, en kokosmelk drinken recht uit de noot, en snorkelen tussen de veelkleurige visjes, en langs de Loire van nergens naar nergens fietsen, en blauwe bessen eten in het bos als ik niet eens honger heb. Kortom, ik wil de zon zien ondergaan in Cusco. Allemaal volstrekt nutteloos, maar onvergetelijk.

ignace.van.nevel@knack.be

Ignace Van Nevel, eindredacteur

Zelfs de reisduif heeft geen boodschap aan een zonnig Catalonië, die wil zo snel mogelijk thuis zijn bij ’t vrouwtje

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content