IN ZIJN KUNST PROBEERT DAVID BROMLEY DE BROZE SCHOONHEID VAN KINDERDROMEN TE VATTEN, EN OOK IN ZIJN NEGENTIENDE-EEUWSE KUSTWONING IN MELBOURNE KRIJGEN MAGIE EN FANTASIE DE VRIJE HAND.

David Bromley staat bekend als een van de prominentste Australische kunstenaars. Hij is actief in zeer diverse disciplines, en bovendien erg goed in de marketing van zijn eigen werk. Zijn negentiende-eeuwse woonhuis, dicht bij St Kilda Beach in Melbourne, lijkt wel het familiehuis van een Australische bohemien en surfboy. Hij leidt er met zijn vrouw Tori Dixon-Whittle en hun drie kinderen, Holly, Willem en Arlo, een zeer hectisch leven. De afgelopen vijftien jaar zijn ze zeker al dertig keer verhuisd. Elke keer werd dat nieuwe onderkomen, zijnde vervallen boerenschuren en stallen, kerkgebouwen en boerderijen, gerenoveerd en compleet gerestaureerd. En altijd zorgden David en Tori ervoor dat hun leefomgeving ook echt weer iets heel bijzonders en soms ook hƩƩl romantisch werd. Al deze excentrieke plekken van weleer, ze haalden al menige publicatie in Australische en internationale interieurtijdschriften.

“Je kunt best wel zeggen dat ik een collectoholic ben”, zegt David Bromley. De kunstenaar weigert om in welk vliegtuig dan ook te stappen, vanwege zijn vliegangst. “Dat is misschien ook de reden voor deze hoeveelheid spullen, in feite ‘reis’ ik op die manier de wereld af : door het verzamelen van allerlei objecten en vintage meubilair, om zo mijn eigen creatieve wereld te kunnen creĆ«ren.” We zijn nog maar pas binnengekomen en het duizelt ons al : de schilderijen, curiosa en objecten, de kleuren en materialen, de verschillende stijlperioden van de meubels, de overdaad aan vormen. Verrassend genoeg past het allemaal wel bij elkaar. In ieder geval kun je hier spreken van een Ć©cht gezellig familiehuis, maar bovenal is het wonderbaarlijk creatief.

Inmiddels heeft Tori zich bij ons gevoegd : “Laatst werd het atelier en het leven van David in een krant uit Melbourne omschreven als een combinatie van Walt Disney en David Lynch, The Addams Family en Edward Scissorhands, allemaal verwerkt in een nieuwe avontuurlijke uitgave van TheBoy’s Own Annual.” Dat laatste moet ze toch even verduidelijken. Het blijkt een van de eerste tijdschriften te zijn geweest, vanaf 1879, voor opgroeiende jongens. Met puzzels, prenten en verhalen van onder andere Sir Arthur Conan Doyle en Rudyard Kipling. TheBoy’s Own Annual is dĆ© continue inspiratiebron voor Davids schilderijen en beeldhouwwerken : portretten van jonge kinderen in een vrolijke, nostalgische en figuratieve schilderstijl, op het strand, vissend en spelend met vliegers, vlinders en bootjes, lezend, musicerend en dagdromend. David laat ons doorschemeren dat zijn jeugdjaren minder rooskleurig waren dan die van menig kind. Met zijn werken laat hij de zorgeloosheid en de onschuld van die periode weer ‘herleven’, hoe het eigenlijk voor hem had moeten zijn.

Met de inrichting van zijn woning doet hij iets gelijkaardigs. “Al dat geneuzel over al het praktische en functionele van een ruimte, met onze ingrepen laten we voornamelijk het magische en het emotionele van een pand prevaleren. Het respect voor de bijzondere historie en het karakter van het huis is onze inspiratiebron. Het werd ontworpen in 1868 door architect George Raymond Johnson. Normaliter maak ik nooit zo’n uitstalling van mijn kunstwerken in mijn eigen woning, maar ze passen perfect in het ‘concept’ van dit huis. Het heeft ook vele jaren toebehoord aan Albert Tucker, een van AustraliĆ«s meest gerenommeerde kunstenaars uit de jaren veertig. Hij is een van de mensen die St Kilda Beach als woonplek enorm promootte. Net als ik hield hij van de ietwat excentrieke beach culture die hier heerste. We zijn dicht bij het strand, zodat we er met de familie te voet naartoe kunnen. We hebben winkels en restaurants binnen handbereik, en daarbij nog een weldadige rust, omdat we ietwat afgelegen liggen.”

De kinderen hebben hier een geweldige tuin tot hun beschikking, met de vele kleine ateliers die Albert Tucker naast zijn woonhuis in de tuin liet bouwen. Nu zijn ze in gebruik als media room en als ‘weekendatelier’. David : “Er is zo veel wat ik wil doen en schilderen, het gaat maar door, ik ben altijd bezig, zodat ik eigenlijk weinig slaap.” En hij toont zijn vingers waar nog kobaltblauwe verf aan zit van de vorige avond, toen hij nog even een schilderij in zijn atelier moest afmaken.

DOOR MARC HELDENS – FOTO’S MARK SEELEN

DAVID BROMLEY LAAT DOORSCHEMEREN DAT ZIJN JEUGDJAREN NIET ZO ROOSKLEURIG WAREN. MET ZIJN WERKEN CREƋERT HIJ VOOR ZICHZELF EEN KINDERTIJD VAN ZORGELOOSHEID EN ONSCHULD

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content