Aan de Voorhoutkaai, een subliem stukje Gent, staat de woning van een reizende zakenman en zijn gezin. Een flexibel ‘buitenverblijf’ met een opmerkelijke gelaagdheid, in een fascinerend spel van water en licht.

Akkoord, de Graslei blijft het mooiste plekje van Gent, maar Portus Ganda is verdienstelijk tweede. Sinds april 2005 is de jachthaven vlak bij het Dampoortstation open voor pleziervaart. Intussen werd de ingeslapen buurt vol arbeidershuisjes volledig heropgewaardeerd. De vastgoedprijzen stegen fors en stilaan vinden kunstenaars, advocaten en bankiers de weg naar dit herontdekte stukje Gent. Ook architecturaal kreeg deze buurt een stroomstoot, onder andere door toedoen van architecten VAV. Zij bouwden aan de Voorhoutkaai een woning, die optimaal de troeven van de omgeving uitspeelt.

De woning ligt aan de oude samenvloeiing tussen Leie en Schelde, in het verlengde van de heropende Reep. Vanuit de grote raampartijen aan de voorkant is het uitzicht over de Gentse skyline fenomenaal. Met wat goede wil kun je dit dus een kijkwoning noemen, al zou het etiket huis van de toekomst ook niet misstaan. Ten eerste vanwege de state-of-the-artdomotica. Volgens de vrouw des huizes zijn die hoogtechnologische snufjes “bijzonder functioneel, bijvoorbeeld om met één druk op de knop alle elektrische toestellen af te zetten”, maar terzelfder tijd zijn ze “pure spielerei”. Ten tweede is de indeling van het huis zeer flexibel : in de toekomst blijft het geschikt voor (klein)kinderen én voor een ouder koppel. “De woning kan mettertijd muteren,” aldus architect Claude Van Acker. “Ik ontwerp niet dictatoriaal : ik wil geen eenduidige woonvorm opleggen.”

Een stapel werelden op zich

Dat dit huis allesbehalve rigide is, bewijst de indeling van de ruimten. De eerste verdieping is de leefwereld van de kinderen : hier kunnen ze in alle rust studeren, baden, werken, slapen, tv-kijken of vrienden uitnodigen. Alle voorzieningen zijn aanwezig, dus wanneer de kids uit het huis zijn, is deze verdieping perfect verhuurbaar als autonoom appartement of hotel. De tweede etage (met de grijze enveloppevormige uitsparing in de gevel) herbergt het bureau en de slaap- en badkamer van de ouders. De extra grote dressing, met aan beide kanten kasten van glas en hout, leidt naar de strakke badkamer. Ook daar primeert flexibiliteit : als de man des huizes vroeg opstaat voor een zakenreis, kan hij zich in alle stilte opfrissen, zijn koffer pakken en vertrekken, zonder iemand van het gezin wakker te maken. Op de derde verdieping vinden we een zit- en eethoek en een gestileerde, zwarte keuken. Ook dat is een aparte leefwereld, waar de huisgenoten of gasten ongestoord kunnen toeven.

De bibliotheek doorbreekt de horizontale stapeling van etages, ze overspant twee verdiepingen. Het grote verticale raam, het wonderpanorama, de comfortabele designstoelen en de puike boekencollectie maken dit plekje zeer geliefd bij de bewoners. Twee andere verticale elementen zijn de transparante lift en de waterval, die van de vierde verdieping naar beneden sijpelt. Eveneens op de bovenste etage vinden we een multimediaruimte, waar de bewoners zich kunnen terugtrekken om tv te kijken, muziek te beluisteren of ongestoord een boek te lezen. Rond die glazen ‘observatiehut’ ligt een waterterras dat parallel met de dakrand staat.

Ruïne

Behalve een uniek uitzicht en een flexibele indeling heeft de site ook een opmerkelijke geschiedenis. “Bij de boorwerken voor de funderingen stootten we op restanten van het Spaanse kasteel van keizer Karel uit 1540”, vertelt Claude Van Acker. “Met een kunstgreepje pasten we de draagstructuur van het huis aan. De ruïnes van de kasteelmuren zijn te bewonderen door de glazen vloer op de benedenverdieping.” Andere speelse accenten vinden we in de begroeide traliepoort en in het kingsize huisnummer 12, dat ’s avonds felblauw oplicht. Voor de rest is de benedenverdieping opgevat als transitzone : de verzonken garageruimte in het achterhuis moet vlot bereikbaar zijn.

Al heeft de nieuwbouwwoning aan de Voorhoutkaai behoorlijk wat geld gekost, toch woont het gezin er niet fulltime. “Misschien komt daar wel verandering in,” aldus de bewoonster. “Dit huis heeft veel leuke plekjes. Het is heel ruimtelijk, maar geeft ons toch een geborgen gevoel. Het mooiste bewijs ? Vroeger gingen we vaak uit eten, maar als we hier zijn, koken we veel meer.”

www.architectenvav.be

Door Thijs Demeulemeester