Ik ben iemand die heel graag deelneemt aan het ruime ideeëndebat, nogal snel in zijn pen kruipt, graag discussieert, maar dan wel op basis van hoffelijkheid en respect. Maar de laatste tijd gaat het toch echt wel de verkeerde kant uit met al die internet- en discussiefora. Waar vind je nu nog een forum waar niét gescholden wordt, waar niét geïnsinueerd wordt, waar verbale agressie geweerd wordt ? Zit de opgekropte frustratie en agressie dan zo diep dat ze langs alle kanten opborrelt via forums en lezersbrieven ? Tot voor kort koesterde ik nog de illusie dat de lezers van ‘kwaliteitskrant’ De Standaard het op dat vlak niet te bont zouden maken. Eind vorige week verscheen op de website van DS de vraag : “Zult u Kim Clijsters missen ?” Nu hoeft uiteraard niet iedereen mee te doen met de emotoestanden van het voorbije weekend, en hoeft evenmin iedereen tennis- of Clijstersfan te zijn. Maar wat je in de reacties allemaal leest, tart elke verbeelding. Gaande van “de Vlaamse tenniskoe is niet méér dan een blètende Clouseaufan”, tot laag-bij-de-grondse insinuaties over Clijsters’ privéleven. En da’s maar één voorbeeldje. Ik zat zo te denken : net zoals Yves Leterme (al dan niet terecht, dat laat ik in het midden) onlangs opriep om hem suggesties aan de hand te doen voor ‘een warme samenleving’, zouden hoofdredacteurs van kranten en tijdschriften een oproep kunnen doen aan hun lezers over hoe we erin zouden kunnen slagen om van forums weer plekken te maken waar écht geluisterd wordt naar elkaar, waar hevig maar respectvol en constructief wordt gedebatteerd. De vonken mogen eraf vliegen, maar asjeblief : zonder al die slagen onder de gordel ! De debatcultuur in Vlaanderen heeft een ongezien laag peil bereikt. Sommige columnisten zijn al in hetzelfde bedje ziek. De Saskia Decosters & Tom Naegelsen van onze tijd. Ze vinden zichzelf blijkbaar o zo dapper en ‘flinks’ om alles te overgieten met een dikke, vettige laag cynisme, ‘afbrekerij’,… Een column is voor mij écht mooi, ontroerend en boeiend om te lezen als de columnist(e) de moed heeft zich ook kwetsbaar op te stellen in plaats van zichzelf boven alles te plaatsen en vanuit die veilige hoogte alles en iedereen neer te sabelen. Gelukkig zijn er nog de mooie portretten in Knack, Weekend Knack, enkele kranten af en toe,… over wat mensen écht drijft. Gelukkig zijn er nog de deugddoende reacties, de hoopgevende signalen,… Maar discussieforums ? Nee, even niet meer voor mij.

Erik Vertriest