Een stel vrouwenbenen is soms adembenemend mooi. Soms vallen je ogen erop terwijl je wacht aan een rood licht of bij de kruidenier. Práchtige vorm, práchtige kleur, verleidelijk glad. Wat een geschenk van de natuur!

Toegegeven, ook een stel mannenbenen kan voor een zekere bewondering in aanmerking komen. “Mmm, niet mis”, denk je dan als je zo’n paar donzige, matig gespierde kuiten ziet passeren. Maar zo indrukwekkend als mooie vrouwenbenen kunnen ze nooit zijn. Ze zijn niet alleen anders van vorm, maar ook anders van begroeiing. Een mooi vrouwenbeen is per definitie kaal, een mooi mannenbeen een beetje wollig. Geschenk van de natuur?

Je zal in deze door schoonheidsidealen gedomineerde tijd maar ter wereld zijn gekomen met magere stelten, voetbalknieën of olifantenpootjes. Je zal maar geplaagd zijn met spataders, cellulitis of zwarte stekels. Dág kort rokje! Wég leuke short! Gedoemd zijn deze armzaligen om zelfs bij tropische temperaturen de benen aan het zicht van anderen te onttrekken. Net als in fundamentalistische islamlanden horen zij hun onderstel onder flodderbroek of lange jurk te verbergen. Tenzij ze begenadigd zijn met een onaantastbaar onafhankelijkheidsgevoel en meewarige blikken kunnen trotseren. Of tenzij ze natuurlijk een beroep doen op de eindeloze reeks producten die hen wordt aangeboden, zodat ze op een zwoele avond tóch een gaaf been tevoorschijn kunnen zwaaien.

Voor dames die van enkels tot bikinilijn kampen met souvenirs uit voorhistorische tijden, staan steeds meer middelen ter beschikking. In grootwarenhuizen worden de rekken met ontharingsgerief almaar uitgebreider, de technieken worden steeds gesofisticeerder, en als we de reclame mogen geloven wordt de behandeling minder pijnlijk. Gezien het stijgend aanbod moet de vraag bijzonder groot zijn. Het vermoeden groeit dat er tijdens de winterperiode onder al die kleren nogal wat moet opgeschoten zijn.

Zodra de zon om ontbloten vraagt, kan het grote maaiwerk beginnen. Scheermesjes, tondeuses, potten was, strips en gels worden aangeschaft om zich thuis, in alle intimiteit, aan de zelfkwelling te begeven. Wie al een aardig tuintje heeft gekweekt, beseft dat er een avondvullend programma voor de boeg staat. Al naargelang de uitverkoren methode kan er dan naar hartenlust gekliederd, gerokken of getrokken worden. Met behulp van netvoeding of op batterijen, met een bain-marie of met spatels, met kleverige strips of naar bloesem geurende crèmes, wat het ook aan leed moge kosten, de haartjes zullen eruit: met of zonder wortel, op minder en op erg gevoelige plaatsen, voor korte of iets langere duur.

Zelfs jonge meisjes moeten volgens sommige fabrikanten al met de rompslomp beginnen. Speciaal voor “girls” ontworpen procédés stellen de frisse deernen een zijdezachte huid in het vooruitzicht. Je kan ze blijkbaar niet vroeg genoeg met complexen opzadelen.

Een firma biedt ook een ontharingsproduct voor mannen aan, zij het niet om hen een satijnzacht velletje te bezorgen, maar om de huid van sportlui voor te bereiden op massage en hen een betere wondgenezing na een val te garanderen. Dergelijke gezondheidsoverwegingen zijn bij de voor vrouwen bestemde producten niet te vinden, terwijl voor mannen geen enkel esthetisch argument wordt aangedragen. Uit vrees geassocieerd te worden met een geplukte kip?

Los van het tijdverslindende aspect van dit karwei is het interessant om eens te berekenen hoeveel het hele epileergedoe kost aan de helft van de bevolking. Want na de eerste voorjaarszon moeten de benen nog een hele zomer toonbaar blijven, en even erg als een lang zwart haar is een kort zwart haar. De perzikzachte dij verandert al snel in een rasp, en die moet dus opnieuw worden aangepakt.

Wie de klus liever door een ander laat klaren, kan zich bij een schoonheidsspecialiste blauw betalen. Per beurt zit je al gauw aan duizend frank. Maar je kan afpingelen door bijvoorbeeld te opteren voor “benen plus achterzijde dijen” in plaats van voor een “benen- plus dijenbehandeling”. Dat scheelt alvast honderd frank. Welk kledingstuk je moet dragen met die onbehandelde voorzijde van de dijen, is niet bekend.

Kortom, geschenk van de natuur? Denk daar maar eens aan als u nog eens vergeet door te rijden als het licht allang op groen gesprongen is of als u weer eens verstrooid staat aan te schuiven bij de kruidenier.

Jo Blommaert / Tekening Sandra Schrevens