Buiten knaloranje, binnenin een psychedelisch rariteitenkabinet : met zijn opvallende kleuren en speelse gekte past deze woning wonderwel bij de zonnige, heuvelende stad waarover ze uitkijkt : San Francisco.

San Francisco is een uitzonderlijke plek : de gelijknamige baai met zijn imposante Golden Gate Bridge, het pittoreske Fisherman’s Wharf, trendy Haight Ashbury en het hoog gelegen Twin Peaks maken er een stad van die je niet gauw vergeet. Als een zacht glooiende deken spreidt ze zich kilometers ver uit over de heuvels. Maar tegelijkertijd heeft ze ook iets opvallend kleinschaligs, met haar verscheidenheid aan straatjes en woningen, van rustieke huisjes in arts and crafts-stijl tot grote Victoriaanse villa’s. Alleen het Financial District, dicht bij de baai, heeft enkele imposante wolkenkrabbers. En juist deze combinatie geeft San Francisco die typisch on-Amerikaanse uitstraling. Het mooist zie je de stad van op Twin Peaks, met vergezichten over de baai tot zelfs Berkeley, Oakland en Sausalio. En democratisch als USA is, kun je het geluk hebben dat je vanuit je goedkope en kleine woonst het meest fenomenale panorama hebt.

Alle woningen staan trapsgewijs op de hellingen en kijken over elkaar heen. Eén van de opvallendste huizen vind je in Kirkham Street, op de grens tussen Sunset en Twin Peaks. Vooral de oranje kleur van de gevel heeft behoorlijk wat stof doen opwaaien. En dan hebben de buurtbewoners het interieur nog niet gezien ! Hier wonen Stephen Smith en zijn vriendin Chris Harris, die met haar ongeëvenaarde verzamelwoede van het huis een creatieve hommage aan de kunstenaars Louise Nevelson en Jospeh Cornell maakte. Harris werd geboren in Los Angeles en verbleef een jaar in Seattle vooraleer ze zich definitief in San Francisco vestigde. “Deze stad is leuker en relaxter”, meent ze. “Ze heeft meer persoonlijkheid dan LA of New York en straalt een zekere gemoedelijkheid uit met haar kleine straatjes en groene parken. Vanuit onze ‘uitkijktoren’ dalen we soms af richting centrum met de bekende kabeltram.” Harris is consultant visual merchadising voor Esprit International, Banana Republic en GAP Kids en is sinds kort visual director voor Janeville en Janie and Jack.

Haar verzameling is niet in een of ander vakje te plaatsen : ze verzamelt niet één ding of thema, ze verzamelt van alles. Met veel gevoel voor stijl. Alleen al in de entreehal zijn werkelijk alle plekken en wanden gevuld en behangen met objecten : schilderijen, glaswerk, borden, serviesgoed en deco-objecten, lappen textiel, kleurige kussens en kleden, lampen, vazen en verscheidene beeldjes, fotocollages, reproducties van Picasso, Miró en Modigliani, mysterieuze medische objecten, hoeden, hoofdtooien en maskers. Alles in een veelheid van kleuren, structuren en vormen. Nauwelijks heb je je oog laten vallen op een voorwerp, of een ander trekt alvast je aandacht. De kop koffie die Stephen ons serveert, is welgekomen en geeft ons de kans om van de verbazing te bekomen. “Ik geniet ervan hoe alles wat ik verzamel uiteindelijk bij elkaar komt in mijn woning”, vertelt Chris. “Ik vind die dingen op verscheidene plekken : tweedehandsmarkten, vrienden, veilingen of op internet via eBay. Ik kies wat ik aantrekkelijk vind en creëer daarmee een omgeving die als toevluchtsoord dient.” Zelfs de grote tuin ontsnapte niet aan de ongetemde verzamelwoede : verscheidene bomen kregen een kleedje van gekleurd perspex en spiegelobjecten. Het geheel gedompeld in een sprookjesachtige sfeer, een perfecte setting voor Alice in Wonderland.

Georganiseerde chaos

Het huis bestaat uit twee verdiepingen, met gelijkvloers een immens grote garage en werkplaats, en het woongedeelte op de eerste etage. Open je aan de straatkant de dubbele deur van het souterrain, kijk je in de werkplaats voor Stephen, die zeker twintig meter diep is. Van beroep is hij fotograaf en sinds kort heeft hij ook exposities als video artist, waarbij hij er niet voor terugschrikt om fotowerken af te leveren van dertien bij negentien meter. Dat vraagt dus om veel plaats. In een uithoek is voor beide bewoners een knus kantoortje getimmerd waar verscheidene computers staan : het creatieve hart van het huis.

Via een ‘geheim’ trapje kom je rechtstreeks in de keuken op de eerste etage. Het complete woongedeelte, van de woonkamer tot het toilet en zelfs de bergkast, is ingepalmd door Chris’ collectie. Zulke exorbitant grote verzameling kan gemakkelijk uitgroeien tot onoverzichtelijke chaos, maar niet hier. “Voor we hier introkken, had Chris al duidelijk een plan van hoe het moest worden”, vertelt Stephen. “Met vier kleine kleurstaaltjes liep ze door het huis : oker, lichtblauw, taupé en een fel oranje, dat moesten de kleuren van de wanden worden. Op de dag van de verhuizing stonden tientallen verhuisdozen op de stoep. Een voor een heeft zij ze uitgepakt, terwijl ik naast haar stond om de spijker in de muur te slaan en alle objecten hun definitieve plaats te geven. Met een ongekend gevoel voor regie, want na al die tijd heeft alles nog exact dezelfde plaats.”

“Je gelooft het misschien niet, maar voor mij is dit mijn minimal house“, lacht Chris. “Mijn vrienden bevestigen dit. Zij weten waartoe ik in staat ben. Velen waren verrast dat je hier kon rondlopen. Dat kon in mijn vorige woning niet. Zo vol was het daar. Ik zie dit als een ultieme plek voor mezelf, maar ook als een hommagecollage aan twee Amerikaanse kunstenaars die ik bewonder : Louise Nevelson en Joseph Cornell. Hun kunstwerken zijn een dagelijkse bron van inspiratie. Nevelson, van Russisch-Amerikaanse afkomst, was aanhangster van het Abstract Impressionism en een van de belangrijkste Amerikaanse beeldhouwers van de negentiende eeuw. Haar ‘sculpturen’, eigenlijk assemblages van hout, en altijd in zwart, wit of goud geverfd, bestonden uit gevonden en samengebonden houten objecten. Allemaal losse elementen die niets met elkaar te maken hebben, maar door Louise werden gecombineerd tot nieuwe werelden. Mijn twee kasten in de slaapkamer zijn op haar werk geïnspireerd. Ook Jospeh Cornell werkte met assemblages, maar hij vatte zijn nieuwe werelden samen in memory boxes. Zijn werk, maar ook dat van Nevelson, heeft iets ongekend visueels en dromerigs. En dat brengt mij op ideeën, voor bijvoorbeeld winkelinrichtingen. Mijn grote wens is om ooit voor Paul Smith en Barneys in New York te mogen werken. Hun winkels en etalages overstijgen the simple white box waarmee nu iedereen komt, type Calvin Klein en Jil Sander. Die zijn te afstandelijk, missen kleur en textuur, maar ook dat tikkeltje whimsy, een humorvolle twist. Ik barst van de ideeën. Mocht ik ooit een groter huis krijgen, wat ik hoop, dan zou ik me echt kunnen uitleven.” n

Marc Heldens

De kop koffie die ons bij het binnenkomen geserveerd wordt, geeft ons de kans om van de verbazing te bekomen.

Chris Harris : “Je gelooft het misschien niet, maar voor mij is dit mijn minimal house.”

De woning is één grote hommage aan de kunstenaars Louise Nevelson en Joseph Cornell.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content