Stanny, 38, fabrieksarbeider annex huisman. Davy, 41, kapper annex reisfanaat. Het homokoppel leerde elkaar kennen op decadente feestjes. Acht jaar later vonden de twee rust.

“Ontelbare keren hebben mensen me al gevraagd : ‘Vertel eens, wie is in jullie relatie de vrouw ?’ Ik heb intussen al mijn antwoord klaar : ‘Dat verandert van tijd tot tijd.’ Hetero’s bekijken homo’s te veel vanuit hun leefwereld. De rolpatronen liggen helemaal niet zo vast bij ons. Al moet ik wel zeggen dat ik goed ‘een vrouw’ kan spelen. Als acteur bedoel ik dan, want ik speel amateurtoneel en daar word ik wel eens gecast voor de vrouwelijke rollen. Als Stanny naar een voorstelling is komen kijken, zegt hij me altijd achteraf : ‘Amai, ongelofelijk hoe jij je daar op het podium kunt uitleven, ik zou dat nooit kunnen.’ Stanny is veel introverter, rationeler en beschaamder dan ik. Hij heeft vaak een duwtje nodig om van zijn eerste twijfel af te raken. Een voorbeeld ? Een reisbestemming kiezen. Hij zou het liefst een strandvakantie doen, verstand op nul, lekker braden en niksen. Ik trek liever naar warme landen waar toch één en ander te zien is. Intens reizen en de wereld ontdekken, dat is meer iets voor mij. Aanvankelijk kon ik Stanny helemaal niet overtuigen om mee te gaan naar tempels, kerken en musea. Maar nu hij daar eens van geproefd heeft, wil hij niets anders meer !”

“Vóór Stanny heb ik ook een aantal relaties gehad, zelfs met meisjes. Ik had altijd veel aantrek, maar gaandeweg ontdekte ik dat ik ook op jongens verliefd werd. De zoektocht naar mijn geaardheid verliep moeizaam, maar nu voel ik dat mijn leven in de juiste plooi valt. Met Stanny wil ik oud worden, bij Stanny wil ik mijn leven lang blijven. We komen echt bijzonder goed overeen, we hebben haast nooit ruzie. Bijvoorbeeld ook niet voor de inrichting van ons huisje. Ik herinner me nog dat we vlak vóór sluitingstijd de gordijnenwinkel binnenstapten. De kassière werd ambetant, omdat ze weet dat koppels vaak uren staan te twijfelen voor ze beslissen of een compromis sluiten. Onze keuze was op vijf minuten gemaakt. Het leven is zo gemakkelijk als je dezelfde smaak hebt.”

“Of ik nooit kinderen heb gewild ? Eigenlijk niet. Ik heb niets tegen homo-adoptie, maar ik ben er toch van overtuigd dat een kind in de opvoeding een moederfiguur nodig heeft. Ah, Stanny en ik zouden het misschien wel kunnen hoor, een kindje grootbrengen, maar nu is het al een beetje te laat. We hebben wel een Plan Internationalzoontje in Zuidoost-Azië, waar we af en toe een beetje geld naartoe sturen. Ooit gaan we het misschien eens opzoeken, wie weet ? Van nature uit zijn homo’s niet gemaakt om kinderen op de wereld te zetten, dus moeten we dat ook niet forceren, vind ik. Dat klinkt erg katholiek, ik weet het, al ben ik niet diepgelovig. Op onze trouwdag is er wel een priester een soort bezinning komen geven bij ons thuis, omdat homo’s nog steeds niet voor de kerk mogen huwen. Het was een zeer persoonlijke viering, waar onze ouders erg door geëmotioneerd waren. De rest van onze trouwdag was werkelijk fantastisch : we werden thuis opgehaald met een bus uit de jaren dertig en zo rondgereden door de stad. Het avondfeest was grandioos en heerlijk ouderwets. Precies zoals we het wilden. Veel mensen klagen dat hun trouwfeest eigenlijk meer een last dan een plezier was, wel dan was het onze echt eentje om in te kaderen !”

“Ik was in een danscafé samen met mijn toenmalige vriend, toen Davy zich aan mij kwam voorstellen. Van het eerste moment dat we elkaar zagen, klikte het. We luisterden naar dezelfde muziek, dronken allebei sherry, rookten dezelfde sigaretten, hadden gelijkaardige humor,… Ik voelde meteen vuurwerk in Davy’s blik. Een vreemd gevoel ! Op dat moment woonde ik niet samen met mijn toenmalige vriend, vooral omdat ik voelde dat onze relatie niet ideaal was. Hij was een bazig type en ik liet op mijn kop kakken door hem. Een erg exuberante kerel was hij, in het uitgaansleven bekend als ‘Miss Versace’. Bij die gast wist ik diep vanbinnen : dit blijft niet duren. En toen ik met hem de zoveelste ruzie had, was voor mij de maat vol.”

“Ik ben lang vrijgezel geweest, maar zoals dat in het homomilieu gaat, had ik af en toe een relatie. Tot mijn dertigste heb ik stevig geboemeld, ja, van mijn jonge leven heb ik volop kunnen genieten. Tot op het moment dat ik besefte dat het tijd was voor wat meer rust en zekerheid. Toen ik Davy beter leerde kennen, voelde ik meteen dat ik met hem meer zou bereiken dan met mijn ex. Davy en ik zijn nog een tijdje blijven uitgaan, maar al snel hadden we door dat we aan elkaar genoeg hadden. Dat al die decadente feestjes niet meer hoefden. We kozen resoluut voor elkaar. Heel bewust, want in het homo-uitgaansleven moet je goed opletten. Er is veel jaloezie onder de mannen en velen deinzen er niet voor terug om zelfs je vaste partner te verleiden terwijl je erop staat te kijken. Dat wilden we niet op het spel zetten, dus bleven Davy en ik vaker thuis. We weten perfect wat we hebben aan elkaar : iemand om op terug te vallen, om bij te huilen, om dicht tegenaan te kruipen in de zetel. Ik geef grif toe : ik ben nog altijd verliefd op hem. Veel mensen zeggen me dat die fase overwaait, maar bij mij blijft dat duren. Zelfs na acht jaar.”

“Soms vind ik het jammer dat Davy en ik weinig tijd samen kunnen spenderen. Ik doe ploegenarbeid in de fabriek, hij runt een kapperszaak. Onze werkschema’s zorgen ervoor dat ik vaak alleen thuis zit. Als ik bijvoorbeeld de ochtendshift gedaan heb, ben ik heel de namiddag op mijn eentje. Ik koester die momenten, want dan kan ik samen met onze kat genieten van de rust. Dan poets ik wat of doe ik de boodschappen. En als Davy rond acht uur ’s avonds moe thuiskomt, heb ik lekker gekookt voor ons tweetjes. Daarna liggen we nog wat samen in de zetel, kijken naar een romantische film of babbelen honderduit. Onze quality time is veeleer zeldzaam, maar de weinige tijd die we gemeenschappelijk hebben, spenderen we wel ten volle aan elkaar. En als het ons allemaal te veel wordt, trekken we eropuit. Onlangs waren we nog voor een weekendje in Hasselt : we logeerden in een charmehotelletje en hebben gezellig samen geshopt. Heerlijk.”

“Mijn ouders waren geschrokken toen ik me outte. In het begin hadden ze er wat moeite mee, maar nu zijn ze bijgedraaid. Ze zijn gelukkig als Davy en ik gelukkig zijn. Best wel opmerkelijk, want veel van onze homovrienden zijn thuis buiten gevlogen toen ze hun geaardheid bekenden. Davy en ik zijn dit jaar getrouwd. We wilden onze relatie verzekeren, ook al is er sinds ons huwelijk niet zoveel veranderd. Behalve dan het symbool van de ring misschien. Maar trouwen is natuurlijk een goede reden om een geweldig feest te geven. Geen decadente party, zoals je zou verwachten van homo’s, maar een ouderwets huwelijksfeest. Een fantastische dag was het. En mocht het zoveel geld niet kosten, ik zou het onmiddellijk opnieuw doen.”

Fictieve namen beschermen de privacy.

In de volgende aflevering : hij is burgerlijk ingenieur, zij geeft les in het zesde leerjaar. Aydin en Hazan zijn twee jaar getrouwd, wonen in hun geliefde Limburg en koesteren samen hun Turkse origine.

Door Thijs Demeulemeester