Dames in badpak op onze cover, dat wil zeggen dat de zomer lonkt. Het verlangen ernaar is groter dan anders, omdat hij mogelijk meer vrijheid met zich meebrengt. In afwachting van een zinderend zomergevoel, probeer ik me mijn laatste zwempartij voor de geest te halen. Maar er komt niets, helaas. Geen enkele herinnering, geen gelukzalige glimlach of koude rilling bij de gedachte aan een frisse duik in het water. Plots besef ik dat ik al meer dan een jaar niet meer heb gezwommen. Ik zwem het allerliefste in openlucht, en de kans daartoe kreeg ik het afgelopen jaar niet. Of juister: die kans heb ik niet gegrepen. Ik ben jaloers op Dries, Lies en de andere getuigen uit onze reportage #workation (pagina 44) die er niet alleen van droomden, maar ook de daad bij het woord voegden. Zij pakten hun koffers en trokken naar zonnigere oorden om van daaruit te werken. Hoeveel fijner moet het zijn om tussen de digitale meetings door even te gaan zwemmen, surfen of hiken? Je dagen slijten in badpak en op slippers, snel even een hemdjurk aantrekken voor de online redactievergadering… Hoe anders hadden mijn werkdagen er kunnen uitzien. Ik bedenk het me bij het zoveelste ommetje op een zoveelste sombere dag. Deze crisis duurt echt veel te lang, als zelfs de herinneringen aan een laatste zwempartij al vervlogen zijn.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
