Vier vintageverzamelaars vertellen over hun topvondsten, gemiste kansen en selectiecriteria.

Ilse BaetslƩ en Henk Rijckaert

Ilse (Gent, 28 jaar, lector) houdt van strak design, haar vriend Henk (Gent, 31 jaar, leraar en stand-up- comedian) valt voor kitsch.

Waarom koopt u vintagemeubelen ?

In het begin uit noodzaak. Spullen met een verleden hebben meestal meer karakter. Bovendien zijn ze origineler dan de zoveelste Ikeakast.

Hoe ziet uw collectie eruit ?

Veel accessoires : spiegels, lijsten, vazen, blikken, dozen, lampen, tafeltjes, lege drankkratten. Maar ook een paar kasten uit de jaren vijftig, een dressoir uit het interbellum en een kunstleren zeteltje. Onze topvondst is een koppel fauteuils uit de jaren zestig voor 600 euro.

Verlanglijstje ?

Een metalen medicijnkastje, een bureaustoel, een apparaat om rƶntgenfoto’s te maken (het liefst uit de jaren zestig) en een didactisch model van ons zonnestelsel.

Ann Schrauwen

Ann (Wuustwezel, 51 jaar, galerist) is een paar uur per week op zoek en ligt zelfs op vakantie op de loer om een slag te slaan. Nu verzamelt ze gobelins, handgeweven tapijtjes uit de Vlaamse huiskamers, om er een handtassenreeks van te maken.

Waarom bent u verzot op vintage ?

Ik vind het heerlijk om een object een ander leven te bezorgen in een nieuwe context. Het is ook boeiend om te zien hoeveel vakmanschap, ijver, beroepseer en creativiteit vroeger aan de dag werd gelegd.

Topvondst ?

Hoe klein of eenvoudig ook, veel van mijn spullen zijn topvondsten, niet te vervangen door het duurste design. Twintig jaar geleden kocht ik zes vlinderstoelen van Arne Jacobsen in perfecte staat voor 2000 frank.

Wat is er mis met het hedendaags design ?

Niets, maar een huis vol hedendaags design lijkt me geen boeiende plek om in te leven, te saai. Geef mij maar een gedrochtje van een melkstoeltje uit Emmental om die serieuze designzetel wat op te vrolijken.

Alex Callier

Alex (Sint-Niklaas, 33 jaar, frontman van Hooverphonic) is zot van meubelen uit de fifties en sixties. Behalve zijn bed, een comfortabele televisiesofa en een salontafel en kast van Weyers& Borms zijn al zijn meubelen tweedehands.

Hoe ziet uw collectie eruit ?

Typische klassiekers liggen te veel voor de hand. Ontwerpen van Charles en Ray Eames en Arne Jacobsen zijn mooi, maar die vind je overal. Ons interieur heeft een zekere nonchalance en naĆÆviteit.

Waar vindt u uw gading ?

Bij brocanteurs en opkopers. Je moet bij mensen gaan die totaal niet gespecialiseerd zijn in dat waar jij naar zoekt. Die opkopers laden een inboedel op voor die ene antieke eiken kast, niet voor dat bankstel uit de jaren vijftig. Daar willen ze zo snel mogelijk van af. Ik vind ook dingen bij het grof huisvuil. Alles heeft zijn prijs, maar gigantische bedragen leg ik niet gauw neer.

Wat zijn uw criteria om iets al dan niet in huis te halen ?

Liefde op het eerste gezicht of niet.

Is de staat van het meubel belangrijk ? Niet echt. Fifties- en sixties-meubilair is geen antiek : het wordt niet per se mooier met het ouder worden. Ik heb er geen problemen mee om iets te herstellen of opnieuw te stofferen.

Wordt u soms verrast ?

Onlangs speelden we met Hooverphonic op een festival op de universiteit van Lausanne. Het stond daar tjokvol Alkychairs van Giancarlo Piretti. ’s Avonds vroeg ik de organisator of ik er geen mee mocht nemen. Het gevolg was dat iedereen over dat zeteltje mocht kruipen, want alleen op de gang van de tourbus was nog plaats. Maar zo is Piretti wel in onze hal beland.

Philippe Vermeersch

Philippe (Gent, 26 jaar, ontwerper) verzamelt al sinds zijn veertiende, toen ontdekte hij de rommelmarkten, in het spoor van zijn vader, die boeken verzamelde.

Kunt u uw collectie omschrijven ?

Twee Aluchairs van Eames, vier Universalstoelen van Joe Colombo, een Beocenter 7000 van Bang&Olufsen met meubel, een Eclisselamp van Magistretti, servies van Makio Hasuike, fauteuils van Durlet, een Atari 2600 console en platen.

Waarom verzamelt u vintage ?

Voor de vormgeving en de prijs. Ik koop liever een oude Steltonthermos dan een nieuwe van de Casa. Ze kosten evenveel, maar de vormgeving van die oude spreekt me meer aan. Het is ongelooflijk hoe luxeproducten van toen (zoals het Beocenter) nu niets meer kosten, maar wel nog uitstekend van kwaliteit zijn.

Wat is uw topvondst tot hier toe ?

Ik kocht ooit een Eclisselampje van Vico Magistretti voor 20 oude Belgische frank. Een paar meter verder zag ik datzelfde lampje liggen voor 120 frank. Omdat het 100 frank duurder was, kocht ik dat tweede exemplaar niet. Daar heb ik nog altijd spijt van.

Is de staat van de aankoop belangrijk ? Perfect hoeft niet, maar niet te afgeleefd. Ik hoef zeker geen gloednieuwe heruitgaven van oude klassiekers. Als ik iets nieuw koop, zijn het objecten die nu ontworpen zijn.

Wat staat er nog op het verlanglijstje ?

De Loopstoel van Willy Guhl,

een Olivetti Divisumma 18, een Memphislampje.

Door Leen Creve / foto’s michel vaerewijck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content