Bij de Antwerpse Sint-Pauluskerk hoorden ooit twaalf statige herenhuizen. In een ervan worden nu de sobere ontwerpen van Luc Ramael geboren.

De twaalf historische herenhuizen die in de negentiende eeuw door de Dominicanen in de Sint-Paulusstraat zijn gebouwd, vormden een soort ‘projectontwikkeling’ voor de kerkgemeenschap. Ze staan links en rechts van de immens grote toegangspoort tot het binnenterrein van de Sint-Pauluskerk, waar zich het kloostercomplex bevindt. Eind jaren negentig kwamen de twaalf panden terzelfder tijd te koop. Luc Ramael, interieurarchitect en meubelontwerper, werd een van de nieuwe eigenaars. “Eigenlijk was ik op zoek naar een loft, maar hier viel ik voor de klassieke sfeer, de sobere uitstraling en zag meteen de investeringswaarde. Nu ik er woon, geniet ik van de indeling en van die perfecte kubusvormige ruimten. Met respect voor de historie heb ik het interieurproject aangepakt, zelfs de schoorsteenmantels heb ik behouden.”

Luc Ramael ontwerpt onder meer voor Pallucco Italia, Metalarte, Felice Rossi en Prandina. Alles van zijn hand, of het nu interieur, meubelen of verlichting betreft, heeft die typische eenvoud en kwaliteit. Hij gidst ons in zijn ‘historische ontdekking’.

De entree van het pand is statig. Een hoge ruimte met zwarte leisteentegels. Hier heeft Luc Ramael een presentatiestrip hangen met enkele van zijn meubel- en verlichtingsontwerpen en interieurs. De benedenverdieping is totaal in gebruik als studio- en werkruimte. Achter in de statige gang bevindt zich een eikenhouten trap die zich naar de bovenverdiepingen wentelt. Halverwege de klim sta je bij een achtkantig raam dat uitzicht geeft op het kloostercomplex. Op een van de binnenplaatsen staat de bekende ‘ Calvarieberg‘ van de Sint-Pauluskerk, een kunstmatige heuvel, met daarop het Mariabeeld. Het is een van de bekendste bezienswaardigheden van deze gotische kerk.

Boven stuiten we op een half transparante glaspartij, waarachter een tweede wenteltrap schuilgaat. Die metalen trap verbindt de privégedeelten van het appartement (de slaapkamer, bibliotheek en badkamer op de tweede verdieping) met het woongedeelte, één lager, dat bestaat uit een living, eetkamer en keuken. Dezelfde afwerking is over de twee verdiepingen doorgetrokken, een combinatie van afromosia, tropisch hout met een warme kleur, en het donkergrijs van de metalen wenteltrap.

De nieuwe trap geeft een paar ongebruikelijke gezichten op het interieur. Het bordes halverwege de eerste verdieping kijkt van boven op het eetgedeelte. Daar ervaar je ten volle hoe immens hoog de ruimte is (4,5 meter).

“Toen ik het pand in 1998 verwierf, wist ik dat ik de zolderverdieping tijdelijk zou verhuren. Er moest dus een scheiding komen, omdat ik voor beide partijen privacy wilde behouden. Toen is die tweede metalen trap geïntroduceerd. Nu functioneert het zolderappartement los en mocht ik alles ooit willen samenvoegen, dan is daarvoor de oplossing al bedacht.”

Luc Ramael zit voor zijn werk vaak in Milaan, hij slaat geen meubelbeurs over. Maar terug thuis moeten al die indrukken hun plaats krijgen in nieuwe ontwerpen. “De historische omgeving helpt me ontzettend bij het ontwerpen. Sinds dat ik hier woon, merk ik dat ik met méér vrijheid ontwerp, dat komt natuurlijk door het ruimtegevoel hier. Het pand geeft mij vrijheid in denken en ontwerpen.”

Door Marc Heldens I Foto’s Guy Obijn