De bewoners van San Rafael zijn vertrouwd met beroemde architecten. Hun stadhuis, het Marin County Civic Centre, een van de mooiste projecten van Frank Lloyd Wright, siert al vijftig jaar het centrum van deze randstad ten noorden van San Francisco. Het bleef niet bij dit ene project, tijdens de jaren vijftig werden in de regio meer dan 1800 Eichlerwoningen gebouwd. Die typische jarenvijftigwoningen halen vandaag zeer hoge verkoopprijzen. Het huis van Mark Neely is een van de origineelste woningen van de projectontwikkelaar. De woning is ontworpen door architect Claude Oakland, een van de jonge talenten die Eichler aantrok voor het realiseren van zijn grootste project van moderne gezinswoningen.

Vanwege zijn verhuizing van Chicago naar San Francisco was Mark Neely met zijn partner Paul Kefalides op zoek naar een nieuw huis. Het liefst niet zĆ³ nieuw, jarenvijftigstijl was hun droom, omdat Mark al jaren meubelen, kunst en accessoires verzamelt uit die karakteristieke stijlperiode.

De kennismaking in het huis is ’typisch Eichler’ : warm en gastvrij, zoals het ook zo treffend gefotografeerd is door Ernie Braun, die in het boek Eichler, Modernism Rebuilds the American Dream de stijlperiode samenvatte. Het boek behandelt bijna alle Eichlerprojecten, de zwart-witfoto’s van Braun tonen de geijkte Amerikaanse gezinstaferelen uit de naoorlogse bloeiperiode. We zien perfect getrouwde stellen met perfect geklede kinderen, ideale gezinnen, spelende kinderen op het gazon. De vrouw, gekleed in new look, die haar man, met pijp en aktetas, aan de voordeur glimlachend begroet na zijn dagtaak. Alles werd in stelling gebracht om de Eichlerhuizen het toonbeeld te laten zijn van vooruitstrevendheid en modernisme, kortom van The American Dream. Deze foto’s vergezelden de verkoopslogan An Eichler home is your best investment ! Voor 9400 dollar gingen ze gretig van de hand.

“Er bestaat zelfs een Eichlernetwork“, begint Mark Neely enthousiast. “Een groep van eigenaars van Eichlerwoningen die elkaar op de hoogte houden over alles en nog wat. Ook praktische elementen komen aan bod, waar je bijvoorbeeld de originele materialen vindt voor een verbouwing of bij wie je de Ć©chte kleuren kunt kopen voor een nieuwe verfbeurt. Er wordt ook info uitgewisseld over de passende meubelen uit dezelfde tijd. Mijn partner Paul Kefalides en ik hebben het netwerk alleen gebruikt als toetsingsbron. De meubelen verzamelden we al langer. Ik ben opgegroeid in Chicago, de Midwest, en daar waren de meeste meubelfabrikanten gevestigd, onder meer Herman Miller Company. Ik heb mijn slag geslagen toen er nog niet zo’n jacht werd gemaakt op die authentieke stukken.”

“We verhuisden omdat Paul zich als arts kon vestigen in San Francisco. Ik heb mijn werk in Chicago en New York opgegeven, onder Ć©Ć©n voorwaarde : ik wou een jarenvijftighuis. We waren verrast hier in San Rafael zoveel Eichlerwoningen te vinden. We kenden wel veel voorbeelden in de buurt van Los Angeles. Samen met een makelaar hebben we een trip door de buurt gemaakt, uiteindelijk kochten we dit pand, vlak naast het huis van de makelaar. We kregen de kans het te bekijken net voor het door een groep makelaars zou worden bezocht. We hebben niet geaarzeld, dezelfde dag hebben we gekocht.”

“Er zijn weinig elementen echt veranderd of gemoderniseerd. De bestaande structuur is intact gebleven, zelfs de keuken is origineel. Het was een uitdaging om het ontwerp niet onnodig te veranderen, we wilden het vintagekarakter behouden, zonder het te behandelen als museum. Daarom mixten we oude collectiestukken met hedendaagse ontwerpen.

Mark : “Je ziet de laatste tijd dat de markt voor vintage wat opschuift naar decoratiever, naar meer glamourous, een eindje weg van de zakelijke meubelen van Charles en Ray Eames. Er is vraag naar ontwerpen van Sergio Rodriguez, Curtis Jere, Grete Jalk, Gio Ponti en Achille Castiglioni. Die ontwerpen brengen meer sfeer in het interieur.”

Mark : “Eichler werkte in de omgeving van San Francisco samen met architecten als Anshen + Allen, Frederick Emmons, Quincy Jones en Claude Oakland. Deze laatste ontwierp dit huis. Al die architecten werkten ongeveer op een identieke plattegrond en indeling. Het waren bungalows met een licht hellend dak. Opmerkelijk waren de eenvoudige post and beam construction, de centrale open binnentuin en de open en transparante indelingen van ruimten en plafondhoge glaswanden. Vaak werd de keuken tot het centrum van het wonen verklaard. Verder werden zoveel mogelijk kasten en functioneel meubilair ingebouwd. Het mooie bij dit soort woning is dat er al jaren in geleefd is, dat geeft die extra warmte en charme, net als een ‘doorleefd’ meubel.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content