lene.kemps@knack.be

Tot mijn dertigste was ik een pluimpje met moeiteloos een maatje 36. Toen ontmoette ik de man van mijn leven, die mijn hart sneller deed kloppen en mijn stofwisseling enkele tellen lager zette, en meteen kwam ik vijftien kilo bij. Chips en frieten hadden tot dan toe geen verdikkend effect gehad, geluk had dat blijkbaar wel. Sindsdien ben ik lid van de rijstwafelbrigade, voer ik een gevecht tegen kilo’s, let ik op mijn eten en kijk ik veel vaker kritisch en slecht gehumeurd in de spiegel. Ik bewonder vrouwen die moedig eten wat ze willen en zonder complexen uitdijen, maar ik ben niet een van hen. Nog niet.

Gedurende een kleine periode kreeg ik last van mijn lever en volgde ik een Mayrkuur. Drie weken vasten waarvan één week intensief en onder doktersbegeleiding : letterlijk alleen brood en water. De gesprekken met ‘medekuurders’ gingen de hele tijd over eten, en in ons hoofd bereidden we de geweldigste feestmalen. Maar de grote verrassing was dat vasten eigenlijk heel goed vol te houden was, dat ik geen kilo kwijtraakte, maar dat ik me energieker en lichter voelde. Er gaat veel energie naar louter verteren.

Maar ik ben een slechte dieetadept. Het is te zeggen : van modieuze diëten voelde ik met mijn zelfs dikker geworden teen aan dat ze onmogelijk konden werken. Ik las het altijd wel : het bloedgroependieet, het Californiëdieet, Atkins en Montignac. Maar ik was geen toegewijde volgeling. Wel verzamelde ik nutteloze en waarschijnlijk volledig onware feiten over voeding. Eet nooit fruit na de middag. Eet nooit fruit. Drink veel koffie. Drink weinig koffie. Je mag de ganzenlever opeten, maar het broodje niet. Laat de mayonaise staan, neem de ketchup. Maak je vinaigrette met citroensap en niet met azijn, dat vertraagt de spijsvertering. En de allermoeilijkste : niet eten na vijf uur. Alsof dat ooit lukt als je werkt.

Zou er alstublieft iemand al die beweringen kunnen onderzoeken en zien wat ervan aan is, dacht ik. En blijkbaar ben ik niet de enige die verdwaalt in het woud van voorschriften die zeggen wat je wel en wat je niet mag doen. Het regent boeken die zich een weg banen door onzin, gezond verstand en wetenschappelijk onderzoek. Eén daarvan is De voedselzandloper van gerontoloog Kris Verburgh, die niet gefixeerd is op gewichtsverlies maar op langer jong en gezond blijven, wat een mooier en geldiger uitgangspunt is. Linda Asselbergs praat met hem op pagina 40.

Ondertussen ontwikkelde ik mijn eigen yin- yangaanpak. Fruit, groenten en beweging laten mij toe om af en toe een hamburger met frietjes en een ijsje te eten. Water staat tegenover bubbels of rode wijn. Wetenschappelijk is het niet, maar ik voel me er voorlopig goed bij. Mijn boek is op komst.

Lene Kemps

LANGER JONG EN GEZOND BLIJVEN IS EEN MOOIER EN GELDIGER UITGANGSPUNT DAN DIE EEUWIGE FIXATIE OP GEWICHTSVERLIES