Een man en een vrouw, broer en zus, allebei in de dertig, komen samen in de villa aan zee waar hun moeder stierf en waar ze lang geleden, op een zomerse dag, tot het besef kwamen dat ze een diepe, verboden liefde voor elkaar voelden. Een liefde die ze nooit fysiek beleefden, maar die wel zo indringend en zuiver was dat ze andere passies in de schaduw stelde. De vrouw voelt aan dat die liefde veel te absoluut is, dat ze onmogelijk is. Ze heeft besloten naar Amerika te gaan wonen.

Dat is het gegeven van het toneelstuk “Agatha” dat Marguerite Duras in 1981 schreef. Het is zeker geen meesterwerk, maar de schrale dialogen, raadselachtige stiltes, stamelende bekentenissen, subtiele plagerijtjes van het op papier vrij banale gegeven, krijgen in de smetteloze vertaling van Filip Van Luchene en in de voortreffelijke enscenering die Johan Van Assche maakte bij De Tijd, zoveel meerwaarde, zoveel subtiliteit, dat “Agatha” gerust mag bestempeld worden als één van de allermooiste produkties van het voorbije seizoen. De regie van Van Assche is zo juist omdat hij aan de wazigheid van de tekst een stevige dimensie van aardse realiteit en warme zinnelijkheid toevoegt. Daarvoor heeft hij in Warre Borgmans en Katelijne Verbeke de ideale akteurs. Borgmans zonder twijfel de beste akteur van Vlaanderen verricht opnieuw wonderen als de verongelijkte kwajongen die met zijn verdriet geen blijf weet als hij hoort van de emigratieplannen van zijn zus. Subliem is de manier waarop hij met een gespeeld-stoute blik, een sardonische hoofdknik of een treiterig elleboogstootje de plechtige melancholie van het moment injekteert met een dosis herkenbare banaliteit. En Katelijne Verbeke speelt haar beste rol sedert jaren als de kordate zus die smelt en geilt als ze ook maar even in de ogen van haar boer durft kijken.

Ook de vernuftige, nagenoeg lege scène met appels, planken, doeken en lichtvensters weer een prachtig ontwerp van Jan Versweyveld en de flardjes melodramatische Adamo-muziek zorgen ervoor dat je diep doordrongen wordt van de verzengende, alles overstijgende en dus tragische liefde van zus en broer. En dat je gaat beseffen dat zuivere, totale liefde iets is waar mensen alleen maar naar kunnen verlangen. Kortom, “Agatha” is een meesterwerk en het is dan ook te hopen dat Johan Van Assche, zakelijk leider van De Tijd en akteur bij het Zuidelijk Toneel, nog vaker zal regisseren.

“Agatha” is helaas nog maar drie keer te zien, nl. op 8, 9 en 10 juni om 20 u.30 in het kultureel centrum van Berchem.

– Reserv. : (03) 281.16.59.

Warre Borgmans maakt, samen met Katelijne Verbeke en regisseur Johan Van Assche, van “Agatha” een meesterwerk.