Twee drukbezette mannen, Marino Keulen en Johan Kauffmann, verleiden hun echtgenote door, ieder op hun eigen manier, liefdevol een maaltijd te bereiden.

Marino Keulen: Voor beginners

Voor Vlaams minister van Wonen, Media en Sport Marino Keulen was het een ferme uitdaging om voor zijn vrouw Gerry te kokkerellen. Hij geeft ruiterlijk toe dat hij geen enkele keukenervaring heeft : “Ik kom uit een klassiek gezin, met een moeder in huis die veel aandacht schenkt aan traditioneel, gezond Vlaams eten.” Het was er zo goed dat hij pas op zijn vierendertigste uitvloog, als laatste van de drie kinderen. Tot dan kreeg hij van moederlief dagelijks boterhammen mee voor op het werk. Zij kookte soep van groenten uit de tuin : eerlijke smaken van eerlijke ingrediënten. Of er was stoofvlees met rauw witloof, versgeklopte mayonaise en zelfgemaakte frieten, opgediend met een koel glas bier. “Om te watertanden”, lacht Marino. Hij heeft ondertussen aan heel wat goede tafels gezeten, maar stoofvlees is nog steeds zijn lievelingsgerecht.

Toen Marino trouwde met Gerry, had hij geen tijd voor de keuken. Daarvoor was de job te boeiend en te tijdrovend. Gelukkig ving Gerry hem op door de huiselijke taken over te nemen. Maar omdat ook zij een drukke baan heeft en de minister vaak laat thuiskomt, wordt er in het gezin Keulen slechts sporadisch uitgebreid gekookt. Gelukkig is moeder er nog : maandagavond komt zij bij haar zoon en schoondochter koken. “Gerry kan ook goed koken”, zegt Marino snel, want straks denkt men nog dat hij een mama’s jongetje is. “Zij knipt een recept uit en probeert dat dan met succes ; ik zal echt niet van de honger omkomen.”

Maar deze keer zijn de rollen omgekeerd : Marino kookt voor Gerry. De culinaire happening begint met het uitzoeken van geschikte recepten. Gerry houdt van groenten, scampi’s, fruit en ijs. Voor de recepten liet de gelegenheidskok zich inspireren door de kookboeken van Jamie Oliver en Antonio Carluccio. Zo ontstonden er drie eenvoudige maar smakelijke, laagdrempelige instapbereidingen voor beginners en gevorderden. Het menu is samengesteld uit een groene groentesalade met feta, rigatoni met scampi’s en aubergine en gebakken fruit met ijs. De benodigdheden komen op tafel, de messen uit de lade en het is even zoeken naar de geschikte pannen.

Marino heeft er duidelijk zin in en gaat geconcentreerd aan de slag. Gerry kan het niet nalaten om regelmatig over de schouder van de kersverse hobbykok mee te gluren. Alles gaat goed, tot de Marino te veel babbelt en de olie voor de aubergines dreigt te verbranden. Naarmate de bereidingen vorderen, groeit het vertrouwen van de kok. Als alles bijna klaar is, zegt hij oprecht : “Dit ligt mij wel, ik doe dit met plezier !” Glunderend brengt hij de gerechten aan tafel en Gerry staat perplex. Zij kan haar ogen niet geloven, en het is nog smakelijk ook ! En omdat hij het er zo goed van af heeft gebracht, is het risico reëel dat hij meer in de keuken gevraagd zal worden. Het verborgen talent, het geduld en de precisie zijn er, de ervaring komt vanzelf.

Johan Kauffmann : Zoals op restaurant

Johan Kauffmann is zelfstandig agent van 4 You, een bekend Deens totaalconcept van herenkleding. 4 You maakt alles wat een man aandoet. Johan verkoopt de goederen aan vaste multimerkwinkels en geeft de winkeliers een goede opvolging, een job waarmee hij zijn handen vol heeft. Hij is ook vader van Max en Lou, twee kleine kinderen die veel aandacht vragen. De familie woont in een rijtjeshuis dat Johan zelf, met bescheiden middelen, op een eenvoudige maar smaakvolle manier wist in te richten. Centraal staat een zelfontworpen stalen tafel met blad van gegoten beton. In de keuken zijn de kasten van Ikea en is het werkblad op dezelfde manier eigenhandig vervaardigd van staal en beton. Het geheel is verlicht door een strakke lijn van achter elkaar gemonteerde buislampen. Keuken en living geven uit op een kleine ommuurde binnenplaats, met schommel voor de kinderen en een druivelaar met trossen blauwe druiven voor zoete momenten.

Vader staat regelmatig in de keuken. “Dat moet wel als je met een Hollandse bent getrouwd”, zegt hij met een brede lach. Als moderne man laadt hij op gepaste tijden de kar vol in de supermarkt en slaat hij thuis spontaan aan het kokkerellen. Koken moet voor hem snel gaan, en dat is niet moeilijk. Er is veel lekkers te koop dat binnen het half uur is te bereiden. Vaak schiet de diepvries te hulp, en daar schaamt hij zich niet voor. Diepgevroren groenten zijn vaak beter dan verse. Johan en zijn vrouw Annemarieke houden eigenlijk van alles, met uitzondering van orgaanvlees. Annemarieke heeft het volste vertrouwen in Johans kookkunst en laat zich gewillig culinair verleiden : zij stelt geen eisen en weet dat er altijd wel iets lekkers tevoorschijn komt.

Voor de recepten uit deze kooksessie heeft Johan zich vooral laten inspireren door gerechten die hij proefde in restaurants. Die bereidingen heeft hij een eigen draai gegeven. Op het menu komen : een salade van raketsla met parmezaankaas, een gerecht dat hij proefde in Amsterdam, lamskoteletjes met scampi’s en saus van Turkse groenten als avontuurlijk surf & turf-gerecht, en banaan met ijs, geïnspireerd op een nagerecht van bij moeder thuis. Het dessert is aangepast aan de modekleuren van voorjaar 2004. De kurk gaat van een Chileense cabernet sauvignon, Castillero del Diablo, een intense rode wijn die Johan voor net geen zeven euro kocht bij Delhaize.

En dan is het tijd om de keukenschort voor te binden. Het gewenste materiaal komt tevoorschijn. Op zoek naar de juiste pan laat Johan een deksel met de scherpe kant op het teentje van Lou vallen, met dikke tranen als resultaat. Annemarieke neemt Lou in haar armen en houdt hem vanaf dan op veilige afstand. Johan is door het ongelukje zenuwachtig geworden en het zal even duren voordat hij alles weer onder controle heeft. Maar dan gaat het snel. Als alles klaar is, krijt hij het menu op het leien bord in de living : spicy love salad, surf & turf surprise en dessert d’amour. Annemarieke, Lou en Max zitten vol spanning aan tafel te wachten. Lou kan weer lachen, hoewel de nagel van zijn geblesseerde teen net zo blauw is als de druiven die als versiering op tafel liggen. n