Sinds het einde van de negentiende eeuw varen postboten langs de Noorse kust, van Bergen naar Kirkenes en terug. Brieven en pakjes worden tegenwoordig via luchtroutes vervoerd. De oevers van de fjorden en de talrijke eilanden voor de kust werden de jongste decennia veel makkelijker toegankelijk door ontelbare bruggen en tunnels, door veren en snelle catamarans, wat de oorspronkelijke functie van de postboten wijzigde. Vrachtvervoer en lokaal passagierstrafiek zijn nog slechts verantwoordelijk voor vijftien procent van de omzet van de twee rederijen die het traject van zuid naar noord en terug bevaren.

En toch hangt om die Hurtigruten – de snelle kustroute, letterlijk – nog de romantiek van vroeger. Het is en blijft een van de mooiste zeereizen die een mens kan maken. De MS Trollfjord, een van de recentste schepen van de Troms Fylkes Dampskibsselskap is een heus cruiseschip, met alle comfort dat erbij hoort. Maar toch ook met de nodige democratische trekjes. Aan boord van deze schepen vind je bijvoorbeeld geen exotisch en dus goedkoop personeel. Iedereen die aan boord werkt, woont ook langs de route, van kamermeisje tot kapitein. Ze zijn 21 dagen van dienst en dan weer 21 dagen vrij, en ze komen aan boord in hun thuishaven.

“Dat maakt de concurrentie met buitenlandse cruiseschepen die dezelfde route varen hard”, zegt kapitein Alf Johannessen, die al veertien jaar op deze route zit. De vaarroute van de schepen van Hurtigruten verschilt ook danig van die van ‘normale’ cruiseschepen. “Wij doen haventjes aan,” zegt Johannessen, “die zonder ons niet meer zouden blijven bestaan. In het hoge Noorden zijn dorpsgemeenschappen van onze komst afhankelijk voor een deel van hun bevoorrading. En vooral ’s winters zijn mensen blij als ze onze scheepshoorn horen, dan komen ze afgezakt naar de haven om aan boord een kop koffie te komen drinken en een praatje te slaan. Onze schepen zijn een deel van het sociale leven langs deze kustlijn.”

Allebei de rederijen die op deze route varen zijn voor een groot deel eigendom van de noordelijke provincies. De winsten gaan dan ook terug naar de gemeenschap.

“De charme van onze schepen,” zegt Alf Johannessen, “is dat ze niet alleen cruiseschepen zijn, maar ook werkende vrachtschepen. Passagiers vinden het fascinerend het laden en lossen in de havens gade te slaan, ze komen in contact met het echte leven in deze toch zeer desolate gebieden die vrijwel uitsluitend leven van visvangst. Wij varen elke dag van het jaar, ook ’s winters, de atmosfeer aan boord is dan heel bijzonder en het landschap van sneeuw en ijs adembenemend.”

Tekst Tessa Vermeiren l Foto’s Gerald Dauphin

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content