Een daktuin met zicht op Central Park, en dat gekoppeld aan een appartement waarin art deco en modern geïnterpreteerd, klassiek meubilair stijlvol worden gecombineerd: op en top New York.

Voor de happy few die het zich kunnen veroorloven, is Central Park een van de meest gewilde woonplekken in New York. Niet verwonderlijk als je het Guggenheim, het Museum of Natural History en het Metropolitan Museum als naaste buur hebt. Het maakt niet uit of het appartement aan de west- of aan de oostkant ligt. Belangrijker is dat een van de ramen, en liefst allemaal, uitzicht geven op het ‘groene tapijt’ van vier op één kilometer, midden in de stad. Bij de aanbiedingen in de makelaarskrant van Sotheby’s International Realty zijn superlatieven dan ook niet van de lucht. Men spreekt er van een oasis in the sky, dramatic and sparkling full Park views en stunning view from 26 floor to ceiling windows. Voor de top uit de showbizz- en zakenwereld die dit kan betalen, wordt het pas écht interessant als er ook een groot dakterras bijhoort, compleet in Toscaanse of Engelse country-stijl.

En dan te bedenken dat Central Park honderdvijftig jaar geleden nog moerasgebied was. Hutjes van kolonisten, steengroeven en varkensfokkerijen waren toen de belangrijkste landmarks. In de loop der jaren werd het domein gecultiveerd tot het huidige natuurlandschap met glooiende heuvels, meren, groene speelweiden en bossen met, in de herfst, vlammende indian summer-kleuren.

Het appartement van Jean Edouard van Praet – investment banker in Wall Street – werd verbouwd door de Belgische interieurarchitect Francis D’Haene die woont en werkt in New York. Het ligt in Upper West, het gedeelte tussen 59th en 94th street dat pas tegen 1870 tot bloei kwam, na de aanleg van de luchtspoorweg op Ninth Avenue, waardoor er een rechtstreekse verbinding tot stand kwam met Manhattan en Wall Street. Dat had tot gevolg dat heel wat zakenlui zich hier kwamen vestigen in luxeappartementen, onder meer in de beroemde Dakota Building, Twin Towers of Central Park West en de Century Appartments.

“Jean Edouard van Praet was erg nauw betrokken bij de ontwikkeling van het interieur”, vertelt Francis D’Haene. “Sommige cliënten willen alleen dat het ‘mooi en goed’ is. Maar hij dacht mee in het ontwerpproces en wilde van alles weten, ook over de details. En dat vergt van een leek heel wat verbeelding. Niet iedereen kan een plan lezen of heeft inzicht in een maquette. Jean-Edouard had al kennisgemaakt met mijn stijl in twee andere appartementen, en vandaaruit zijn we gestart. Op grond van zijn verzameling knipsels uit interieurtijdschriften kende ik zijn voorkeuren. Maar het probleem was dat die collectie een amalgaam was van onsamenhangende sferen en eerder traditionele meubels. Van mij werd verwacht dat ik daarvan een harmonieus geheel zou maken. Hoewel mijn persoonlijke stijl – gevoed door art deco, maar ook door de jaren ’30 en ’40 en de belangrijkste meubelontwerper uit die tijd, Jean Michel Frank – moderner is, kreeg dit appartement dus meer traditionele toevoegingen.” Volgens Francis D’Haene is het niet zozeer een compromis geworden, dan wel een samenvoegen van twee invloeden.

Voor de meubelkeuze zaten ze wel meer op één lijn. “We hebben samen een driedaagse trip gemaakt naar Brussel – stad die we beiden kennen uit onze jeugdjaren en waar we rond de Zavel heel wat antiekzaken hebben bezocht. Op die korte tijd is de keuze van de meubels bepaald. De gezochte stijl vind je ook wel in New York, maar daar zijn de stukken veel duurder – het is trouwens geweten dat gerenommeerde antiekzaken in New York hun meubels ook in Brussel halen. Dus konden we het beter rechtstreeks doen. Bovendien vind je er de meer ‘moderne’ lijnen binnen de art deco. Ontwerpers als Pierre Chareau en Jean Michel Frank combineerden art deco met het modernisme van de jaren ’20 en dat geeft een warmere sfeer. Ik hou wel van minimalisme en puurheid, maar dan op een persoonlijke manier vertaald.”

Er waren niet veel ingrepen nodig voor het hoekappartement op Central Park West. Alles werd in het werk gesteld om licht binnen te halen en om doorzichten te creëren zodat het geheel ruimtelijker zou werken. Zoals het vroeger was, zag je helemaal niet dat het om een hoekappartement ging. Daarom kwamen er openingen tussen de study en de dining room en tussen de study en de living, terwijl toch elementen werden bewaard die de traditionele sfeer accentueren. De plafondhoge glasdeuren bijvoorbeeld geven een klassiek effect en de hoge, donkergetinte lambrisering in moeraseik vormt een mooi omkadering voor het binnenvallende zonlicht en het uitzicht op Central Park. Dat park is trouwens permanent, als een soort filmdecor, op de achtergrond aanwezig in de leefruimte. Op het dakterras boven ligt dat anders: daar is niets dan park. Je hebt er een quasi onbeperkt uitzicht over dat enorme groene tapijt, keurig afgebakend door appartementencomplexen en de skyline van New York. Je kan je perfect de verkoopsslogan voorstellen: “For sale: Central Park view, with appartment.”

Marc Heldens / Foto’s Marc Seelen