In de kleine Parijse flat van architect François Muracciole is alle beschikbare ruimte optimaal benut. Natuurlijke materialen en harmonische kleuren bepalen de stijl.

V oordat architect François Muracciole met een nieuwe klant aan de slag gaat, luistert hij aandachtig naar zijn/haar wensen. Dan bezoekt hij de locatie en zet de grote lijnen op papier. Ongeacht het soort ontwerp, streeft hij naar functionele eenvoud. “Ik leg de klant nooit meer dan één voorstel voor. Dat is ook niet nodig”, aldus François. “Als je je werk goed hebt gedaan en echt naar de klant hebt geluisterd, zijn alternatieven zinloos.” Volgens hem zien de klanten door de bomen al snel het bos niet meer. Bovendien weet hij wat hij doet. Functie gaat bij hem voor alles.

Toen hij en zijn gezin in 1998 dit kleine (70 m2), oude appartement betrokken, hanteerde hij dezelfde aanpak. Het gebouw ligt naast de voormalige markthallen in een wijk die vroeger niet erg populair was, maar daar is inmiddels verandering in gekomen. Het appartement stond dertig jaar leeg. De vorige eigenaars waren er op een goede dag gewoon uitgetrokken. De erfgenamen deden de deur op slot en lieten er zich nooit meer zien.

François paste dezelfde principes toe als hij bij een klant zou hebben gedaan. Hij begon bij de functionaliteit en werkte van daaruit verder. De bestaande lange gang werd opengebroken en de kleinere ruimtes werden samengevoegd tot één grote kamer. Eén muur werd ongemoeid gelaten en vormt nu een scheidingswand. Deze muur kan niet volledig worden afgesloten, maar biedt wel mogelijkheden voor meer functionaliteit binnen dezelfde ruimte. Alledaagse problemen kregen uitgekiende oplossingen door materialen op nieuwe en spannende manieren te gebruiken. Waar mogelijk zijn er rekken aan de muren gehangen. Ook werd er een ingenieuze kastoplossing bedacht door kleine deurtjes op een ondergrond van plexiglas te bevestigen. De deurtjes kunnen worden geopend als in een reusachtige adventkalender en laten dan licht door in de badkamer in het midden van het appartement, waar buitenramen ontbreken. Ook de ramen bovenaan de muren moeten het licht laten doorstromen.

Back to basics

De vloeren zijn van walnotenhout. De kleuren in de kamers bestrijken overwegend hetzelfde palet en variëren van licht- tot donkergroen. De enige uitzondering op deze regel vormen de zachtroze kamer van dochter Chiara (7) en de keuken. Voor de kleur van deze laatste is eerst naar de vloer gekeken. De oude rood-roomwitte vloer bepaalde in sterke mate de stijl van de keuken. Voor de muren bleef François Muracciole bij roomwit maar er werden kastjes gebouwd van bordeauxrood gelamineerd hout. Beide combineren prachtig met het moderne staal van het fornuis en de gootsteen.. Zo gaan oud en nieuw mooi samen.

In het begin was er genoeg ruimte voor een eigen slaapkamer, maar dat ligt nu met Chiara wel anders. Het wordt zelfs een beetje krap. Daarom ontwierp François voor zijn kleren en die van zijn vrouw Marisa een kast die nu in de kamer van Chiara staat. De ouderlijke slaapkamer is verplaatst naar de woonkamer, waar een grote springboxmatras/slaapbank met kussens en dekens staat. Overdag dient hij om op te zitten, ’s avonds wordt hij tot bed omgetoverd.

De natuurlijke kleuren en ruwe materialen – typerend van Muraccioles back to basics-stijl – zijn overal aanwezig en minimalisme zet nog steeds de toon. Ondanks alle spullen die er in de kleine ruimtes zijn gestouwd, ziet alles er clean en simpel uit. Dat is grotendeels te danken aan de zuivere kleurschakeringen en de weinige, maar multifunctionele meubels in dit appartement.

Door Lykke Foged I Foto’s Morten Hottum